MAHPERİ

Bölüm 20-Umarım

Hızla ayağa kalktım. "Elfin? Elfin! İyi misin! Elfin noluyor?" ne kadar bağırsam da cevap gelmedi. Neler oluyordu.

Telefonun kapandığını belirten biip biip sesiyle konuşma kapandı. Elimde telefona bakarak şaşkınlık geçirdim.

Neler oluyordu?

Hızla Caner'i aradım. Hadi Caner hadii!

Sonunda!

"Alo? Afra, kızım sabah sabah rüyanda mı gördün beni?"  Uykudan uyandırmıştım, sesinden belliydi. Ama sorunumuz bu olamazdı şuan.

"Caner, toparlan hemen ve beni çok iyi dinle." dediğimde yatakta doğrulmuştu sanırım, telefondan gelen hışırtı seslerinden anlamıştım.

"Neler oluyor yer cücesi? Ne sıkıntın var?" Allah'ım bu çocuk!

"Hay yer cüceni şimdi! Neyse. Bana bak, beni sabah Elfin aradı."

"Eee yer cüceci, ne var bunda?"

"Off Caner! Bi kesme de anlatayım!"

"Tamam yer cücesi."

"Ulan! Neyse. Bak, biz normal konuşuyorduk sonra tam Elfin bir şey söyliyecekti ki telefon yere düştü ve bir çığlık koptu. Elfinindi o ses eminim. Seslendim, bağırdım ama ses gelmedi. Sonra bir anda telefon kapandı. Yardım et Caner. Başı dertte olabilir."

Tek solukta söylediğim ardı sıra cümlelerde sonra derin bi nefes aldım.

"Tamam. Ben halledicem, merak etm-"
"Hayır! Bende gelicem, ve evet, itiraz kabul etmiyorum. Konum at." diyerek telefonu kapattım.

Elfinle can, kan kardeş olmaya bilirdik. Ama benim için değerli biriydi. Hatta direk o kız grubu benim için değerliydi. Bu zamana kadar soğukta yapsam, bir şeyler de saklasam bunu farketmelerine rağmen benden uzak durmadılar. Hiç biri yadırgamadı beni.

Hiç tanımamalarına rağmen gruplarına dahil ettiler. Eğlencelerine ortak ettiler. Yeri geldi derdime ortak oldular, yeri geldi ben onlara dert ortağı oldum. Evet belki bir türlü tamamen samimi yaklaşamadım, ama benim için değerli her biri.

Bir kaç dakika içinde telefonuma düşen bildirimle hazırlanmaya başladım hızlıca. Konum çok uzak değildi yarım saat içinde varabilirdim. Fazla vakit kaybetmek istemiyordum hazırlanarak çünkü Elfin'in başına her şey gelebilir, zaman israf etmek istemiyorum.

Düz siyah eşofman ve siyah düz sweat geçirdim. Yüzüme de sadece kaptıxı ve rimel sürüp hızla çıktım. Saçımı yolda da toplayabilirdim.

Annemlere Elfinin acil yanına çağırdığını söyleyerek evden çıktım. Kızlar çağırıyor desem hemen izin vermezlerdi ama böylece hemen çıkabilirdim. Yalan da sayılmazdı, acilen yanına gidebilmem gerekiyordu.

Tam da tahmin ettiğim gibi yarım saat içinde Caner'in attığı konuma varmıştım. Sokağın başında beni bekleyen Caner ve arkasında duran karakol. Şikayette ve dilekçe de bulunacaktı sanırım.

Caner'in yanına vardığımda "Hadi." diyerek karakola yürümeye başladık. "Tanıdıklarım var, eminim bize yardımları dokunur. Hem de ihbarda bulunuruz." dediğinde kafamı sallayarak onayladım.