Chapter 29

538 21 0
                                    

Kenzi's

Pagkatapos kong mag-luto nag madali akong puntahan si Jaxon pero naabutan ko syang mahimbing nang natutulog.

Should I wake him up? 

Hindi pa sya kumakain pero kapag ginising ko naman sya baka hindi sya makatulog hanggang umaga.

My body is exhausted. 


FLASHBACKS

"Kenzi, over here!" Josh

"What the heck? Why did you call me?!" inis kong sabi sa kanya.

"See? You still can't refused me."

This mother fcuking bastard is really testing me.

"Wag ka ngang assuming. Pumunta lang ako dito dahil gusto kitang makausap hindi sa kung ano pa man na rason.."

"Aren't you going to ask me what happened to me?" Josh

"Hindi, kahit mapilay ka o kung ano pa man wala na akong pakialam sayo. Ginusto mo yan kaya mag dusa ka."

"You're so cruel.." Josh

"You made me like this, remember?"

"I'm sorry...I really am." Josh

"Pardon me? Am I hearing it right? You're just saying sorry now after all this time?"

"Can you give me a second chance? Promise, I'll make it right this time." Josh

Kapal ng mukha.

"Josh, saan mo nakuha yang kapal ng mukha mo? Sa dictionary? Encyclopedia or sa Bibliya?"

"I'm sorry Kenzi...I'm sorry. Please, just one more  chance." pagmamakaawa nya.

"Not gonna happen, as you can see I'm already married." sabi ko saka pinakita ang singsing na suot ko.

Tumawa lang sya.

Tangina nito.

"Are you that eager to forget me? To the point where you will make up a story just to keep me away?" Josh

Oh my goodness, coming here is useless. This bastard is really something.

"Josh, just in case you forgot, let me remind you once again. You were the one who ruined our relationship. Do not act like the victim in this situation. Even though I want to kill you just by looking at you right now, I restrained myself because I wanted to talk to you. If I lost my cool by attempting to outwit you, I could find myself losing this argument."

"Just to remind you too, Kenzi, you cannot escape from me that fast. Do you think I'll believe you by just showing off that cheap ring to me? The ring I gave you is way better than that." Josh

"Yeah, It's a shame that the ring you gave is way better than the person who gave it."

Bago pa man sya makapag-salita ay umalis na ako. 

Yung galit ko sa kanya trumiple.

Win me back? Bobo sya? Anong akala nya sa'kin madaling kunin? Ganon-ganon na lang?

Tangina nya, mamatay na sya. 

Bakit ba ako pumunta pa dito? Uminit lang lalo ulo ko.

Fuck, I'm hungry.


Pablo's calling..

"Hello?"

"Anong oras ka babalik? Yung mga estudyante mo dito naghihintay na.."

"Pabalik na ako.."

"Pakibilisan.."

*toot

END OF FLASHBACKS

"Jaxon, let's eat.." maingat kong pag-gising sa kanya.

"Are you done?" tanong nya habang nakapikit pa.

"Yep, pagkatapos mong kumain matulog ka na lang ulit hehehe.."

"Okay.."

Inalalayan ko sya sa paglakad dahil baka matumba sya, bagong gising pa naman. Baka mamaya kung ano mangyari sa kanya.

"Ano 'to?" 

"Adobong manok, ayaw mo?"

"Gusto, tinanong ko lang.." 

Seryoso ba 'tong lalaking 'to? Kumakain ng nakapikit ang mga mata?

"Pagod ka ba Jaxon?" 

"Uhmmm.." tugon nya.

"Gusto mo bang subuan na lang kita? You look so tired. Baka kumalat ang pagkain mo."

"Kaya ko na 'to.."

"I don't think so.."

Inagaw ko sa kanya ang kutsara at pinakain sya. Mag re-reklamo pa sana pero pinigilan ko agad ito.

Sumandal sya sa'kin at muntik ko nang mabitawan  ang kutsara sa labis na pagkagulat.

"Jaxon, wag kang matulog nang hindi nagsi-sipilyo. Kakain ka pa ba?"

Umiling sya.

"Mag toothbrush ka na muna.." pati sa pag sipilyo ay inalalayan ko sya.

"Umayos ka ng tayo mo, jusko naman Jaxon. Lasing ka ba o tulog?"

I realized he's still half sleep.

"Let's go to the bed.." 

Para akong nag-aalaga g lasing ah.

Matapos kong patulugin ulit si Jaxon ay kumain na rin ako saka inayos ang mga kailangan ayusin sa kusina.

Dumiretso na rin ako sa pagligo dahil ang lagkit na ng katawan ko. 

Tatlong klase pa ang tinuruan ko kanina, tag da-dalawang oras. Nakarating ako sa bahay ng 9 pm at kinausap si Pablo for almost an hour saka nag pahangin na rin diretso sa garden. Ang daming nangyari ngayong araw.

I'm not physically and mentally ready for this.

Pagkatapos kong maligo ay nagpatuyo muna ako ng buhok sa veranda. Kapag ginamit ko ang blower ay magigising panigurado si Jaxon.

Ang ganda ng langit at napakatahimik ng gabi. 

Napakapayapang tignan si Jaxon, sana ganito na lang palagi. 

Napagdesisyonan ko nang pumasok sa loob dahil nilalamig na rin akoa tinaantok.

Sa sofa ba ako matutulog o sa tabi ni Jaxon?

Sa sofa na lang siguro, natulog lang naman ako sa tabi nya kasi may sakit sya eh. Kapag nakita nya ako bukas na katabi nyang matulog panigurado magwa-wala na naman sya. Parang bata pa naman kung mag tantrums ahahaha..

Ang sakit ng katawan ko huhuhu sure na bang dito ako hihiga? 

Sampung minuto pa lang ang nakalipas simula nang ipikit ko ang mga mata ko nang may  maramdaman akong tumabi sa'kin. 

Gago? 

Pagmulat ko si Jaxon.

"Jaxon? What are you doing?" 

Hindi sya sumagot, tumabi lang sya sa'kin at niyakap ako.

Niyakap ko rin sya pabalik at pinagpalit ko ang pwesto namin baka kasi mahulog eh.

This is quite nice.

Not bad.

You're finally making your move Jaxon huh?

Interesting.

Hehe


The Professor Is My HusbandWhere stories live. Discover now