අද ඇත්තටම ගොඩක් ලස්සන දවසක් ...හවස පහට විතර අපි දලදා මාලිගාවට ආවා... සෙනගෙන් නම් අඩුවක් කියන්න බෑ ...මාර සනීපයක් දැනෙන්නෙ..හිතට වගේම ඇගටත් පට්ටම සහනයක් දැනෙන්නෙ කොච්චර සෙනගක් හිටියත් ...
" මෙතනින් මල් අරන් යමු නේ " ඉස්සරහින් ගිය සුදු අයියා නතර වෙලා ඇහුවේ මල් කඩයක් ලග...
" එන්න මහත්තයා මල් වට්ටියක් අරන් යමු "
" ලොකු ඉන්න අද මන් මල් ගන්නම් "
ශේශ් අයියා දීපු සල්ලි වලින් මන් නිල් මානෙල් වට්ටි පහක් ගත්තේ අපි පස් දෙනාට තුනක් ... ඒ වගේම තව වැඩි පුර දෙකක අරගෙන ඇතුලට යන මගදි හම්බුන ආච්චිලා දෙන්නෙක්ට දුන්නා..
" යමුද එහෙනම් "
ලොකු අයියා එක්ක සුදු අයියා ඉස්සර වෙනකොට මාව මැදි කරගෙන ශේශ් අයියයි ශේන් අයියයි පිටි පස්සෙන් ගියා ..
චෙක් පොයින්ට් එකෙන් මුලින් ගියපු ශේශ් අයියයි මායි අනිත් අය එනකන් එතනට වෙලා බලන් උන්නා...
" කාවද හොයන්නෙ " ශේශ් අයියගෙ ඇස් කලබලෙන් එහෙ මෙහෙ දුවන හැටි ටික වෙලාවක ඉදලා බලන් උන්න මම ඇහුවා ...
"කාව වත් නෑ " එයාගෙ ඇස් සන්සුන් වෙලා එක තැනක නතර උණා...
" ඒ එයාද "
" ම්ම් ? "
" පොත දීපු කෙනා "මාත් ඒ රුපේ ලග ඇස් නතර කරගෙන ඇහුවා ..
" හ්ම්ම්"
" ඉතිං ගිහින් කතා කරන්නෙ නැද්ද "
" මොනා කියලා කතා කරන්නද පොඩ්ඩො "
"ම්ම් "
අපි කට්ටියම ගියෙ මල් වලට පැන් ඉහින්න ...
" ආයෙත් එයා නේද "
අපිට මීටර් දෙක තුනක් ඉස්සරහින් හිටියෙ හැමතිස්සෙම ශේශ් අයියගෙ කලබල කාරි ඇස් නතර කර ගත්ත ළමයා.
ක්‍රීම් පාට කලිසමට සුදු ශර්ට් එකක් ඇදලා තවත් ලමෙක් එක්ක ...හරි චාම් ආකර්ශනීය පෙනුමක් තිබුනේ..
" කොහෙද යන්නෙ නේතන් " ශේන් අයියා කතා කරා...
" ඉන්න එන්නම්"
මන් ඒ දෙන්නා ලගට යනකොට දෙන්නා හිටියෙ පිච්ච මල් වට්ටියක් හද හද..
YOU ARE READING
නුඹ හා
Non-Fictionහුස්ම ගත්තත් ගත්තෙ නෑ වගේ දැනුන මොහොතවල් තිබිලා තියෙනවද ? කොච්චර අවදි වෙන්න ඕනේ වුනත් අවදි වෙන්න බැරි වුණ හීන තිබිලා තියෙනවද ? මගේ කියලා හිතේ කොටලා තිබ්බත් තමන්ගෙ නොවෙන දේවල් දිහා ඈත ඉදන් බලන් ඉන්න වුන හවස් තිබිලා තියනවද ? හිතේ තියෙන හැම බරක්ම වෙන...
