Benim nazarımda aşk her zaman saçma bir şeydir. Beyniniz birisine muhtaç olduğunu düşündüğü için karşıdaki insana bağlanır. Yani beyin çalışmayı durdurur ve onun yerine kalp devam eder. Ve ayrıca bilimsel olarak fazla çikolata yemekle aynı hissi veriyor.
Hayatımda bir çok insanın aşk yaşadığı gördüm, duydum , okudum. Ve her zaman eğer romanlardaki gibi bir aşk yaşamayacaksam birisini sevmenin bir anlamı yok derdim. Bugün buraya yaklaşık 1 ay sonra ilk defa yazıyorum.
Neredeydim? Ne yapıyordum asla sorma çünkü canım o kadar yanıyor ki. Biz askerlerin hiç bir zaman kırılabilecek bir kalbi yoktur. Çünkü biz hiç bir şey hissetmezdik biz bunun için yaratılmıştık.
Merhamet yoktu , sevgi yoktu , minnet borcu yoktu. Ve en önemlisiyle aşk yoktu. Suan buraya yazma sebebim olan iki adamdan birisine karşı ne hissettiğimi asla bilmiyorum.
Bir diğeri ise uzun bir sure sonra bana kalbim olduğunu hatırlattı. Kalbimi paramparça ederek. Erkek kardeşim dediğim o adam artık benim için sadece bir Stark oldu.
Nefes alıyorum ve aynada kendimi görebiliyorum. Bu yaşadığım anlamına mı geliyor? Bence bir insanın ölü sayılması için en önemli şey ruhunu kaybetmesi olmalı.
O diğer adama gelecek olursak eğer , kendimi yıllarca aşık değilim diye geçiştirmiş olabilirim. Ama birazdan bu evden çıkıp dünya çapında terörist sayılacağımı bile bile gideceğim yer , onu bir daha kaybetmemek için savaşa olacaktı.
Bir savaş yaklaşıyordu. Bu savaş akıl ve kalbin savaşı değildi. Bu savaş Davina ve Beyaz Kurt'un savaşıydı.
Eğer Davina kazanırsa ülkesinde kalacaktı ve onu bir daha göremeyecekti.
Eğer Beyaz Kurt kazanırsa bu zamana kadar kazandığı her şeyi kaybedecekti.
Uğruna savaştığı adam hariç.
🍷🍷
Hayatım boyunca onunla aynı tarafta durmuşum. Ama şuan da karşımda gördüğüm manzara , bunun bir hiç uğruna olduğunun göstergesiydi.
Son söylediğim cümlenin ardından bana doğru gelen bir örümcek ağı fark ettim. Pijamalı çocuk bana ağ atıyordu.
Tanrım daha çok küçüktü , benimle savaşmak için gerçekten bir genç çocuğu mu yanına almıştı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
221
FanfictionAşk bütün felaketlerin başlangıcı derdi annem. Ölmeden önce. Babam , aşkın tüm herşeyi iyileştirdiğini söylerdi. Ölmeden önce. Ablam , sevdiği adamın kokusuna cennet kokusu derdi. Ölmeden önce. Biz bir araya gelmemeliydik Atlantis. Biz yok e...