221

29.) Papatya-Son Kez Şerefe

Bölüm şarkıları:
Tourner Dans Le Vide- Indila
Lana Del Rey: Born To DİE
Michael Malarkey:Scars.

Derin bir nefes alın. Uzun bir bölüm. Uzun bir veda.

🍷🍷

Bir insanın ölmesi kötü bir olaydı. Ama bir insanın ruhen yok olması demek , herşeyin sonu demekti.

Kız kardeşim dediğim kadına tam olarak bu olmuştu.

Ruhen ölüm.

Tam tamına 1 aydır odasından çıkmıyordu. Yemek yiyor muydu? Bilmiyorduk.

Elimizden gelen tek şey kapısını tıklatıp iyi misin diye sormaktı. Bize gelen cevap hep aynıydı. İyiyim ya da kötüyüm değil.

"Hayattayım" Bu kelime o kadar ağırdı ki. Neler hissettiğini tahmin bile edemezdim.

Annemi ve babamı kaybetmiştim , ama bu kendi elimden olmamıştı. Ben sevdiğim kadının canını almamıştım. Davina'nın yaşadıklarını eğer ben yaşasaydım, kafama sıkardım.

Binanın zemin katında ki bar masasında otururken aklıma gelen anılarla baş etmek çok zordu.

Davina'nın ilk kez Avenger's ile tanışması. Bucky ile tanışması ki ben daha önceden tanıştıklarından bile haberdar değildim.

Benden sakladığı tek sır bu olmuştu.
Davina'nın binayı tasarlamak için ilk kez gelişi. Bana küfürler ede ede tasarlamıştı binayı.

Ama en çok özendiği yer ,bar tarafı olmuştu.

Yorgundu. Zihni doluydu.

O kara günden sonra onu Bucky'nin başından nasıl kaldırdım bir ben biliyordum.

Davina'yı 17 senedir tanıyordum ve hayatımda ilk kez bana yalvardığını duydum.

Onu bırakmamak için.

Ellerindeki kana saatlerce bakmıştı. Bucky'nin öldüğüne onu ikna etmek zor olmamıştı.

Ama Bucky'i kendi elleriyle öldürdüğünü fark etmesi , kalbine fırlatılan bir bıçaktı.

Ruhen aslında ölüydu. Ve biz ölü bir ruha sahip bir bedeni hayatta tutmaya çalışıyorduk.

Steve'i toparlamak zor olmuştu ama onun inancına göre bu bir son değildi. Bucky tekrardan hayata dönecekti. Belki de uzun bir süre sonra.

Kız kardeşimi merak ediyordum.

Eskiden onunla yaptığımız şeyleri özlüyorum. Belki de herşey farklı olsaydı, Bucky ile sevgili olduğunu bana söylerdi?

Benim fikirlerimi önemsiyordu. Belki de ondan hoşlandığını bile bana söylerken heyecanlanırdı. Tanrım.. belki de evlenirlerdi.

Hayır hayır hayır kendimi daha kötü hissediyordum. Hepsi benim suçumdu. Bu anlaşma zımbırtısında belki de durmalıydım.

Ona böyle aptalca cümleler söylememeliydim. Aptaldım. Ve bu aptallığımın bedelini çok zor ödüyordum.

Merdivenlerde beliren yüz ile kafamı oraya çevirdim.

Davina 1 ay sonra aşağıya inmişti.

Hızlıca kalkıp neredeyse koşar şekilde yanina gittim. Sarılmam gerekiyordu ve eğer istemiyorsa bu hiç umurumda değildi.

Onu özlemiştim. Onu gerçekten özlemiştim.

Ellerim hızlıca belini bulduğunda başımı omuzuna yasladım.