Titremelerim hayatımın her döneminde olmuştu. Panik atak ve anksiyete hastasıydım ve bunlara alışıktım. Ama hayatımın hiç bir döneminde aldığım bir serumdan kaynaklı titremelerim olmamıştı.
Adının Anna olduğunu öğrendiğim sarışın sürtük , Kış Askeri beni o odada bıraktıktan sonra gelip beni almış ve tekrar o sedyeye yatırmıştı.
Yüzümdeki yaradan kaynaklı yaklaşık 5 saat herhangi bir serum verilmemiş, öylece yatıp dinlenmiştim. Ama o 5 saatin sonunda böylesine bir acıyla karşılaşabileceğimi düşünmemiştim.
Damarlarım yanıyor, başım ağrıyor ve tüm vücudum titriyordu. Çığlıklarım kulağımı acıtıyordu ama beni duyabilen tek bir kişi vardı. O da kapının önünde kollarını bağlamış şekilde beni izleyen Yıldızlı adamdı.
Titremelerim geçtikten 5 dakika sonra kan ter içinde kalmış şekilde sedyeden uzanıyordum. Nefesimi kontrol etmeye çalışırken Yıldızlı Adam'ın yanıma geldiğini gördüm.
"Ne kadar acıdığını biliyorum. Ama birazdan yapacakları uygulama canını daha fazla acıtacak. Üzgünüm küçük"
Yanımdan kalktı kapıya yöneldi. Tam çıkacakken artik dayanamayıp ona seslendim.
"Bana merhamet etmeyi bırakın efendim. Buradan ancak ölümün çıkabileceğini biliyorum. Beni teselli etmeyin. Her şey için teşekkürler, ve eğer onlar beni kontrol altına aldıklarında sizin canınızı acıtırsam, şimdiden özür dilerim efendim."
Gözlerinde bir o kadar duygusuz ama bir o kadarda acılı bir bakış gördüm. Arkasini döndü ve hiç bir şey demeden beni orada tek başıma bıraktı.
Sonrasında hissettiğim tek şey acıydı. Bilincimin kaydığını anlamaya başlamıştım. Makineleri kontrol eden kızıl saçlı kadın yanıma gelip gülümsemişti. Ondan duyduğum son cümle ise "1 saat sonra ilk görevine çıkacaksın Beyaz Kurt." oldu.
🍷🍷
"Davina.. Davina uyanmalısın hadi." Duyduğum o sesle gözlerimi kırpıştırdım. Acılı bir baş ağrısıyla gözlerimi açtığımda sabah olmuştu ve ben Barnes'ın kolları arasında uyumuştum.
Neler olduğunu anlamadığımı anlamış olacak ki lafa girdi. "Sakin ol. Kriz geçirdin ve bayıldın. Kendine geldiğinde seni evine götürmeyi teklif ettim ama burada uyumak istediğini söyleyip durdun. Bende bırakamadım seni tek başına"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
221
FanfikceAşk bütün felaketlerin başlangıcı derdi annem. Ölmeden önce. Babam , aşkın tüm herşeyi iyileştirdiğini söylerdi. Ölmeden önce. Ablam , sevdiği adamın kokusuna cennet kokusu derdi. Ölmeden önce. Biz bir araya gelmemeliydik Atlantis. Biz yok e...
