221

21.)Gürültü

Bir insanı nefes alamayacak hale getirmek aslında çok kolay değildir.

Tabi acımasız bir süper suikastçı olarak yetiştirildiyseniz orası başka.

Karşımdaki sandalyede kanlar içinde oturmuş olan kadına baktım. Nefes nefese kalmıştı ve yanımdaki bir başka askere durmamız için yalvarıyordu.

Benim durmayacağımı biliyordu. 

Bu binada kaldığım 2 yıl boyunca aldığım çoğu övgü işkencelerimden ve acımasızlığımdan dolayı olmuştu.

Bir insanın gurur duyması  gereken son şeydir.

Tabi eğer "insan" gibi hissediyorsanız.

Karşımdaki kadın yanımdaki başka askere yalvarmaya devam ediyordu. Başka asker diyorum çünkü burada kimsenin adını bilmezdik.

Karşımdaki bu esmer kadın, HYDRA'ya ait eski belgeleri yayınlamak suçundan buradaydı.

Bu işkenceyi neden yaptığımız hakkında hiç bir fikrimiz yoktu. Eğer bize yapın dedilerse yapmak zorundaydık.

Normalde şuan saha görevinde olmalıydım.

Bu ekipteki tek suikastçı projesi bendim çünkü sarışın sürtük benim ajan olamayacak kadar acımasız ve duygusuz olduğumu söylemişti.

Belki de haklıydı.

Ama asıl sorun duygularımı nasıl kaybettiğimi bilmememdi.

Yan taraftaki eski gri kapının açılmasıyla son yumruğu atıp ilgimi oraya yönelttim.

Yıldızlı Adam'ın elinde bir kağıt parçası ile içeri girdiğini gördüm. Yanımıza yaklaştıktan sonra , bir kadına bir de  bana bakması bir olmuştu.

Kadın buraya ilk geldiğinde kolundan omuzuna kadar uzanan bir dövmeye sahipti.

Artik o dövme kendisini sadece açık şekilde görünen bir deri parçasına bırakmıştı.

Ve bu onun konuşmasını sağlamıştı.
Elindeki kağıt parçasını bana uzattıktan sonra yanımdaki askere Rusça "dışarı çık" tarzı bir şeyler söylemişti.

Elimdeki kağıt parçası boştu.

Asker dışarı çıktıktan sonra yüzünü bana dönüp oldukça sert şekilde konuşmaya başladı.