221

18.)Kaderin Oyunu

Kandan her zaman nefret ederdim.
Yüksek sesten de.
Ama şuan kendi çığlıklarım kulağımı acıtırken, kendi kanımı görmekle yükümlüdüm.
Yine aynı tür bir makinedeydim ama karşımdaki kişiler bana bağırmıyor, beni bir yerden bir yere sürüklemiyor ya da benimle bilmediğim bir dilde konuşmuyorlardı.
Karşımdaki adam , kaldığım eve gelip ben ona şaşkınlıkla bakarken boynuma sapladığı bir iğne ile bayıltmıştı.
Gözümü hastaneye benzeyen ama bir o kadar da hastane olmayan bir yerde açmıştım.

Teknolojik ürünler vardı.
Karşımdaki adam çok tanıdık geliyordu ama onu hatırlamıyor , hatta ona küfürler ediyordum.
Çünkü şuan canım çok acıyordu.
O adam, makineyi kapatıp az önce yaptığı gibi önümde eğildi.
Makineye bağlıydım ama istesem şuan tek hareketle buradan kurtulurdum.
Ama sorun şu ki istemiyordum.
Çok tanıdık ama bir o kadar da yabancı bir ses tonuyla konuşmaya başladı.
"Tavşan? Hadi ama beni hatırlıyorsun güzelim. Lütfen sadece kendini biraz zorla."
Tavşan mı? Bu devirde kim kime böyle seslendirdi ki?
Ellerimin titremesi arttığında elleri ellerimi buldu.
Ellerimin titremesinin geçmesi çok saçmaydı?
Anılar..
Anılar zihnime hücum etmeye başlıyordu.
Başıma ağrılar giriyor, midem bulanıyordu.
Kafamı yavaşça yerden kaldırdım.
"Anthony?"
Tanrım hayır ben ona silah çekmiştim!?
Gülümseyip makineye bağlı olan ellerimi çözdü.
Ama konuşmasını engelleyen şey arkadan siyah saçlı bir kadının
"Bay Stark,Aileniz.. Acil durum"
demesi olmuştu.

🍷🍷

Tanrım başım acıyordu. Tam anlamıyla başımın sağ tarafımdan bir acı geliyordu.

Gözlerimi hafifçe açtığımda gördüğüm manzara beni şoke etmişti.
Herkes başıma toplanmıştı ve ev öylesine dağınıklıktı ki anlatamazdım.

Acı içinde yattığım koltuktan kalkmaya çalışırken hızlı şekilde beni durduran kişi Enzo olmuştu.

"Sonunda tatlım. Siz bu süper askerlerde neden vampir kanı işe yaramıyor ki anlamıyorum?!"

Yaramın çabuk iyileşmesi için yüksek ihtimalle kendi kanını vermeye çalışmıştı ama yıllar önce yediğim serumlardan dolayı pek etkili olmuyordu.

"Neler oldu burada? Herkes iyi mi?"
Aci içinde kurduğum bu cümleden sonra herkese tek tek baktım. Herkes iyi durumda görünüyordu. Pietro hariç.

"Saldırıya uğradık Davina." lafa giren kişi Rogers oldu. Saldırıya uğradığımızın farkındaydım ama neden olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu.

"Pietro'ya noldu?" Tanrım neden herkes boş boş bana bakıyordu?
"Konuşsanıza ya noldu diyorum!" sesimi yükseltmem işe yaramış olacakki Wanda lafa girdi.