221

12.)Nefes

Bir insan ne kadar süre saklayabilirdi?
Ben buraya geleli tam tamına 2 sene olmuştu. Bay Barnes'ın bana verdiği çantadaki para bana hayli hayli yetmişti ama asıl merak ettiğim şey, o kadar parayı nereden bulduğuydu.

Bugün Rusya fazlasıyla soğuktu. Normalde de soğuk olan bu ülkede sanki bugün ekstra ruhsuzluk vardı.
Apartman kapısının kapanma sesiyle irkildim. Bay Barnes mı gelmişti? Sonunda gelebilmişti belki de?
Tekli yeşil koltuktan sessizce kalktım. Kapının önüne gittiğimde ayak sesi duruyordum.

Susturucu takılı bir silahın ateşleme sesini duydum. Hızla kanepenin altına koyduğum kırmızı silahı alıp kapının arkasına geçtiğimde artık Bay Barnes'ın gelmediğini anlayabiliyordum.

Gelen kişi tam kapının oraya adımını atacağı sırada kapının arkasından çıkıp alnına silahı dayadım.

Gelen yüz çok tanıdıktı.

Gelen kişi beni bu iğrenç yerden kurtarmaya gelmişti.

🍷🍷

Artık bu saatten sonra hiç bir şeyin eskisi gibi olmasını beklemiyordum.

Acaba şuan nereyi okuyordu?
Gerçi nereyi okursa okusun artik herşeyi biliyor , daha doğrusu hatırlıyordu.

Sessizce çöktüğüm duvar dibinden ona bakıyordum. Nefesi oldukça hızlı şekilde günlüğü okuyordu.

Gözleri dolmuş şekilde kafasını defterden kaldırdı ve gözlerimle buluşturdu güzel gözlerini.

"Davi? Küçük? Tanrım hayır!" daha okuduklarına kendisi bile inanmıyordu. Ona nasıl açıklayabilirim ki?

Ayağa kalkmaya çalıştım. O da benimle birlikte hareketlendi ama yaptığı şey sadece yerden kalkmak olmadı. Hızlı şekilde yanıma gelip bana sarılması, kokusunun genzime dolması beni dizginlemişti.

Gideceğimi anlamış mıydı?

Kollarını belimden çektikten sonra yüzüme baktı. Ardindan yara izime. Eseri olan yara izime..

Beklemediğim bir hareketti bu , bunu yapması işleri çok değiştirirdi.

Bu hareket beni ümitlendirirdi.

Dudakları yara izimi buldu. Her santimini tek tek öpmesi karşısında hiç bir harekette bulunamıyordum.

Nefes alamadığımı hissediyordum ama sanki benim oksijenim bir yandan da onun o cennet kokusuydu.

Tahminen ne kadar süre yara izimi öptü ve daha sonrasına tekrar sarıldı bilmiyordum. Ama gerçeklik algımı o kadar yitirmiştim ki , dış kapıdan gelen anahtar sesini duydum.