Karanlığın Yanında || Harry Potter Au

27~"Beşinci Sınıf"

Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın.

1994

Harry son eşyasını da bavula koyup bavulu kapattı. Bavulu asasız bir sihirle kaldırıp odanın bir köşesine bıraktı. Kendini yatağa bıraktığında aklına yaz boyu yaptıkları geldi.

Ölüm Yiyen'lerle resmi bir tanışma toplantısından sonra gerçekten bir Lord olmuş gibi hissetmişti. Marvolo'la türlü türlü planlar yapmış, Büyücülük Dünyasını daha ne kadar iyi yapabilirlerse onun için planlar yapmaya başlamıştılar.

Hatta bunun için birçok şey başlamıştı. Büyücü şürasından Dumbledore'un kovulmasıyla, Regulus Black daha bir söz sahibi olmuştu. Bu da Karanlık tarafın leyhineydi.

Harry'nin bu yıl ki görevi ise, Aydınlık taraftaki insanların aklını bulandırmaktı.

Harry bunun için ilk Ravenclaw'lardan başlamak istiyordu. Ve Aydınlık taraftakileri Karanlığa çekerken kullanacağı birkaç kişi olacaktı. Bunlardan biri de; Albus Uzun İsimli Dumbledore'du.

Albus Dumbledore hakkında çıkan dedikoduları ve bir önceki ders yılındaki olaylardan kullanarak insanları Karanlığa çağıracaktı.

Harry düşünceler havuzundan ayrılıp yataktan kalktı ve çalışma odasında çalışan annesinin yanına gitmek için odadan çıktı.

Sakin ve sessiz adımlarını atarken Annabella'nın neşeli sesleri evi sarmış, evin içerisindeki herkesin huzurlu hissetmesinde yardım etmişti.

İksir odasının önüne geldiğinde içerideki seslere odaklandı Harry.

"Merak etme, Regulus. Harry iyi olacak."

Harry duyduğu sözlerle gözlerini sıkı sıkı kapattı. O günden sonra, yani James Potter'dan hesap sorduktan sonra ailesiyle bunun hakkında çok fazla konuşmamıştı çünkü Harry hâlâ hazır değildi.

Hazır olmadığı konu şuydu; ailesiyle bunu oturup ciddi ciddi konuşmak. O gün ne olduysa Harry sinirli olduğu içindi. Ve Harry değişen göz rengini gördüğünde bir kez daha emin olmuştu. Ejderhası, kendi kişisel, onun ejderha yansıması yakındaydı. Er ya da geç ortaya çıkacaktı.

Harry daha fazla kapıda dayanmayıp kapıyı çaldı. İçeriden annesinin huzur dolu sesini duyduğunda açtı kapıyı ve içeri girdi Harry.

Tam da düşündüğü gibi. Babası ve annesi eski günleri şimdiye taşımıştı. Bu, Harry'nin oldukça merak ettiği bir hikayeydi.

Annesi ve babası daha sevgili oldukları zaman, yani daha okudukları zaman görüşme bahaneleri İksir'lerdi. İksir dersi ikisinin de iyiydi ama bu görüşmek için iyi bahaneydi.

Regulus ve Alicia Black'in birlikte iksir yaptığını gördüğünde emin olun ki o muhabbet çok eğlencelidir.

Harry'nin farkettiği bir şeyde buydu ki. Şimdi konuştukları konu kendisiydi. Konunun mükemmel olduğuna emindi Harry. Çünkü kendisi iyiydi.

"Bebeğim, bir şey mi oldu?" elindeki iksiri karıştırırken sordu Alicia. Regulus ihtiyatla Harry'nin yanına geldi.

İşte Harry'nin o günden sonra nefret ettiği şeylerden biriydi bu. Ailesi üstüne fazla düşüyordu.