Karanlığın Yanında || Harry Potter Au

48~"Tutsak Black"

Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın.

~Bu bölümde küfür vardır, şimdiden rahatsız olacaklar için özür dilerim.~

1996

"Hoş geldin, Harry Potter. Hoşça kal, Harry Black." dedi sırıtarak Dumbledore.

"Seni orospu çocuğu! Bırak beni, deli piç! Ben bu eve gelirken söyledim! Ben hiçbir zaman Potter olmadım, damarlarımdan akan kana kadar her şeyim Black benim!"

"Harry...Harry, sakinleş, yavrum. Evladım, sen doğduğunda bir Potter'dın."

"Anne karnından Potter olarak doğmuş olmam, Potter olduğum anlamına gelmez, seni piç! Gringotts'a gitsen bile annem ve babam, Alicia ve Regulus Black, seni orospu çocuğu!"

Harry, kolları yukarıdan zincirlerle asılmıştı ve zindanda o zincirlere bağlı olan büyücü ve cadı asasız, sözsüz, asalı ve sözlü büyü yapamıyordu. Bu yüzden bu zincirden kurtulamamıştı Harry. Kurtulsaydı, Dumbledore'un cenazesi çıkacaktı bu odadan, ki o da yakındı ya.

"Harry, evladım, zor kullanmak istemiyorum ama sen beni zorluyorsun."

"Zorluyormuşum, bana bak ecdadını siktiğim, seni gebertirim! Seni ölmek için yalvaracak hâle getiririm! Harry Vega Black'im ben, her şeyi yaparım!"

Dumbledore Harry'nin gözlerine bakarak yaklaştı, elindeki asasından çıkan kırmızı büyü Harry'i bulduğunda, Harry çok iyi tanıdığı affedilmez lanetle çığlık atmamak için kendine hakim oldu. Bu şerefsize o keyfi yaşatmak istemiyordu.

Çığlık atmamak için dişlerini sıkıyordu ve bu da bedenine işkencenin yanında ayrı bir acı daha veriyordu. Dumbledore gülümseyip yanına yaklaşırken kapının açıldığını ve içeri Alastor Moddy'nin girdiğini gördü.

"Harry...Harry, benim canımı sıkmayacaktın. Yıl boyunca yaptığın tek şey, hırsımı daha da körüklemek oldu. Sen benim karşımda sadece bir çocuksun!"

"Hani ben çocuğum ya, yeddi ceddini siktiğim, bir çocuğa işkence etmek yasal mı sanıyorsun taş kafalı!" Harry bedenini öne sürükleyerek zincirlerin ses çıkarmasına neden oldu.

Yüz yüze geldiklerinde Harry ağzına gelen kanı-dişlerini sıkmaktan- Dumbledore'un yüzüne tükürdü. "Böyle çok güzel oldun, orospu çocuğu."

Alastor yalandan öksürerek burada olduğunu belli ederken Dumbledore sinirle Moddy'e döndü. "Efendim, Alastor."

"Bakanlık ve Black ailesi haberi aldı, Albus. Herkes şu an Harry'i aramak için seferber oldu."

Harry ise hangi tarihte olduklarını çözmek için dikkatle kulak asıyordu. "Sadece bir haftadır ortada yoksun ve şimdiden herkes senin için telaşlanıyor, Harry. Ne kadar da duygulu."

Bir haftadır bu zindanda türlü türlü işkenceler görüyordu, ama sihri ve eğitimi sayesinde hâlâ sapasağlamdı. Gözünü yere dikti, hiçbir şey umrunda değildi. Ne ailesinin ondan böyle bir sır saklaması, ne Marvolo'nun eskiden onu öldürmek istemesi. Şu an istediği tek şey Annabella'ya sarılmak ve ona, onu çok sevdiğini söylemekti.

"Potter'lar sorguluyorlar, Albus. Onlara ne yalan söyleyeceksin?"

"Yalan söylemeye ihtiyaç yok, Alastor. Büyü yapılana kadar, Harry Potter bizim misafirimiz."

İşte kafaları karıştıran bir diğer şey buydu, büyü. Potter ailesinde kaldığı süre, Albus Dumbledore ona büyü yapmıştı ama ne olduğunu bilmiyordu ve bu, kesinlikle sinir bozucuydu.