Karanlığın Yanında || Harry Potter Au

32~"İki Ejderha Kavgası"

Yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın, canlarım.

1995

Alicia Black, odasından çıktığında dalgındı. Mektup, dava ve Harry'nin ortadan kaybolmasıyla, burada bir gün daha kalacaklardı ama Alicia endişeliydi.

Endişesisin en büyük sebebi Harry'di. Küçükken buna benzer bir olay yaşanmıştı ve Harry birkaç hafta içine kapanmıştı.

Okulla birlikte yanlarında olmayacağında içine kapanacağı korkusu yaşıyordu Alicia.

Harry'nin içine kapandığında hayattan soyutlanmış bir ruh emici gibi ortalıkta gezdiğini biliyordu.

Bu endişelerle kafayı yememek için şirket için imzalaması gereken kağıtları ve Karanlık Lord'un istediği mücevher hakkında araştırma yapmıştı. En kısa süre içerisinde onu almaya gidecekti.

Aşağı indiğinde sessiz salon onu karşıladı.

Salonu sessiz gördüğünde içi titredi, gözleri yaşardı, eski anılar aklına hücum etti.

Regulus'un olmadığı, ailesinin olmadığı günler vardı ve bu, Alicia'nın korktuğu tek şeylerden biriydi.

Yalnız kalmak.

Aklı Fransa'daki o güne giderken Harry'nin kaybolmasının duygusallığı ile merdivenlerin bitişinde ağlamaya başladı.

Elleriyle hızla karnını sararken o anılar birer birer zihnine girmiş, yıllae önceki acıyı ona yeniden yaşatmıştı.

Hıçkırarak ağladığında birden kafasını bir göğse yaslanmış buldu.

Gelmişti, Regulus gelmişti.

"Buradayım, buradayım yalnız değilsin. Harry burada, Annabella burada. Hepimiz buradayız, sen yalnız değilsin, güzel karım."

Alicia hızla kocasına sarıldığında ağlamaya devam ediyordu.

"Şhh, ben her zaman buradayım."

Kurtarmıştı. Yine kurtarmıştı, Regulus yine onu yalnızlığından çekip kurtarmıştı.

Alicia biraz sakinleştiğinde, Regulus onun üşümemesi için kucağına alarak koltuğa taşıdı.

Alnını Alicia'nın alnına yasladığında, Alicia kucağında, kafasını boynuna koyarak durmuştu.

"Alicia, güzelim, iyi olacaksın." Alnını öptü, yanaklarını öptü, yüzünün her köşesini öptüğünde Alicia kısık çıkan sesiyle konuşmaya çalıştı.

"Seni seviyorum, Regulus."

"Ben de seni seviyorum, bebeğim."

İkiside orada sessiz bir şekilde dakikalarca oturduklarında Alicia kendini iyi hissetmeye başlamıştı.

Onların aksine çocukları durgun değil, heyecan çığlıkları atıyordu.

"Gerçekten olur mu, abi?"

"Tabii, abicim. Yanında ben varken ejderhaya binebilirsin." dedi Harry. Bir gün önce yaşadığı hissi yine doruklarında hissetmek istiyordu ve kız kardeşi de bu hissi yaşamalıydı.

"Yaşasın!" Annabella heyecanla konuştuğunda Harry ona gülümsedi.

"Gel bakalım." Anna'yı kucağına aldığında yürümeye başladı. Ormana girdiklerinde Anna heyecanla her şeye bakıyordu.