The Archer

Chapter 18: New Beginnings

MARINA'S POV

Sinusubukan akong tawagan ni Antonio simula noong nakaraang gabi pero hindi pa ako handa sa mga sasabihin ko. Gusto ko na maging maayos para sa lahat itong magiging desisyon ko. Ayokong magsisi. At higit sa lahat, ayokong maging talunan.

I love Antonio. I still do. Marami pa akong tanong sa kanya na dapat kong marinig. Pero huwag muna sa ngayon. Baka kasi kapag nakita ko siya, manghina ako at baka mawala sa isip ko ang mga sasabihin ko.

Napabangon ako sa pagkakahiga when I heard a knock on my door. Binuksan ko ito at nakaharap si Art na hawak-hawak ang sobrang cute na si Kuro.

"What is it?" I asked.

"Marina, I have a question..." Nag-aalinlangan niyang tugon sa akin while patting Kuro's head.

"Go ahead," pag-udyok ko sa kanya. "Ano ba 'yon?"

"Why do you love Antonio?" Natigilan ako sa biglaang tanong niya. "What do you like about him?"

Nag-isip ako ng isasagot sa kanya. Bakit ko siya mahal? Anong gusto ko sa kanya? Simple lang.

"He's loveable," sagot ko. "Ka mahal-mahal siya para sa akin. He treats me like a princess, that's why he's so precious to me," napapangiti ako habang inaalala ang mga pinagsamahan namin.

I love him because he makes me feel special and loved. He knows how to make me laugh and ease my worries. Antonio is my everything, my confidant, and my best friend. We've shared so many memories together, and he has always been there for me through the ups and downs.

I love the way he looks at me. I'm so glad to have him in my life. Napaka supportive niya sa lahat ng bagay. Mas inuuna niya pa ako kaysa sa sarili niya.

Pero doon sa revelation patungkol sa kanila ni Lucky, I can't help but question everything. Did he truly love me the way I love him? Ano nga ba 'yung naging relasyon namin?

Sa tanong na iyon ni Art, napaisip ako sa nararamdaman ko ngayon kay Antonio. I can't deny the fact that I still love him kasi mahirap naman talagang iwanan ang lahat. I need to consider what's best for the both of us.

Matatanggap ko ba ang nararamdaman niya para kay Lucky? Maaayos pa ba namin ang aming relasyon?

Tears started to well up in my eyes as the pain began to crumple my heart. Kailangan ko ng oras at panahon para maayos ko ang lahat.

"What happened? Bakit ka umiiyak?" Nag-aalalang tanong ni Art nang mapansin ang tumutulong luha sa mga mata ko.

"Wala. Ano ka ba?" Natatawang mungkahi ko. "I'll be back lang, ha. Call kita mamaya. May pupuntahan ako," pagpapaalam ko sa kanya.

"Okay, take care," sagot niya.

I took a deep breath and wiped the remaining tears on my face. Kailangan kong maging matatag to face the reality and confront him. We both need an honest conversation.

I called him. Sinabi ko sa kanyang magkikita kami sa place na lagi naming pinupuntahan. Hindi ko na patatagalin ito. Kailangang masagot na lahat ng mga katanungan ko. No matter how painful it might be.

I prepared myself to meet him once again. Love may be a little bit complicated, but I know for sure that it's a journey of self-discovery and growth. Handa na akong harapin ang lahat, kahit ano pa ang kalabasan.

I'm doing this not just for myself but to people who are involved in this situation.

Nang makarating ako sa pinag-usapan naming lugar ay nakita ko siya sa 'di kalayuan. Tinitignan niya ang phone niya na para bang may hinihintay.