និស្ស័យកម្ម. ចប់

22🔞

ឈាមដែលមានខ្លិនឆ្អាបគួឲ្យខ្ពើមវានៅតែបន្តហូចេញមកមិនឈប់ ជុងហ្គុកក៏ដកដៃចេញពេលឃើញឈាមច្រើនដំណក់ហូចេញពីមាត់រាងតូច ។
« ហឹក....»គ្រាន់តែមាត់មានសេរីភាពជីមីនស្ទុះក្រោកអង្គុយបត់ជើង ដោយមានគម្លាតពីរាងក្រាស់ ។
« ឆាប់មកជិតយើង »នាយគំហកបញ្ជា ។
« ទេ...ខ្ញុំខ្លាចលោក.ហឹក..កុំធ្វើបាបខ្ញុំទៀតអី សុំអង្វជុងហ្គុក..ហឹក..ខ្ញុំខ្លាចហើយ »រាងតូចយំសំពះនាយ គេមិនដែលខ្លាចនណាដូចខ្លាចប្ដីពេលនេះឡើយ ពិតជាអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ជីវិតគេដែលមានប្ដី ។
« បើឯងមកតាមសម្រួលមិនឈឺសាច់នោះទេ ប៉ុន្តែបើសិនជាឲ្យយើងទៅចាប់ឯងវិញនោះ មិនធានាជីវិតឡើយណាអូនសម្លាញ់ »មើលទៅនាយដូចជាលេងមែនទេនទើបជីមីនវាគើមៗមកជិត ស្ថានភាពជុងហ្គុកកំពុងតែស្រវឹងអាចជាឃោឃៅជាពេលអត់មានជាតិស្រា ជីមីនក៏សុខចិត្តចុះចាញ់មករកនាយជៀសវៀងឈឺសាច់ជាងនេះថែមទៀង ។
« ល្អ!ឆ្លាតប្រពន្ធសម្លាញ់ »
ជុប!!មិនខាតពេលជុងហ្គុកអោនទៅខាំកញ្ចឹងកសខ្ចីមុតធ្លុះសាច់ចេញឈាមមករឹមៗ រាងតូចចង់ស្រែកថាឈឺណាស់ប៉ុន្តែមិនហ៊ានបណ្ដោយឲ្យស្វាមីធ្វើតាមអំពើចិត្ត ។ រាងកាយតូចផ្ដេកដួលទៅលើពូកថ្នមៗតាមកំលាំងប្ដីច្រានមក សាច់ដែលសខ្ចីគ្មានស្នាមក្លាយជាសាច់ជាំជាដុំៗ តាមកញ្ចឹងកមកដល់ដើមទ្រូង របស់ទើសទាល់លើដងខ្លួនអ្នកទាំងពីត្រូវបានកំចាត់ចោលយ៉ាងស្អាតដោយស្នាដៃមាំ ជុងហ្គុកលេបត្របាក់បបូមាត់ស្ទីកខ្លាំងៗមិនថ្នាមអ្វីបន្តិច ។
« អឺម....ហឹក »សំលេងថ្ងូដោយការឈឺចាប់ពេញទាំងរាងកាយ ទោះបីមានសម្ពាធលើរាងកាយក្ដីក៏ជីមីនខាំមាត់សង្កត់ចិត្តនោះដែរ ខ្លួនតូចជោគដោយឈាមនឹងទឹកភ្នែកដេកស្ងៀមសង្ងំឲ្យស្វាមីរុករានតាមក្ដីប្រាថ្នារបស់គេ ។ ជុងហ្គុកមិនបានគិតខ្វល់ពីចំណុចដ៏ឈឺផ្សាភរិយាគិតតែអារម្មណ៍ខ្លួនឯង បបូមាត់ស្ដើងចាប់ផ្ដើមថើបបង្អូសកាត់ទ្រូងមកដល់ក្បាលពោះរាបស្មើររាងតូច ហើយក៏ថើបសសៀឡើងទៅចុងដោះពណ៍ផ្កាឈូក អណ្ដាតអត់ឆ្អឹងលេបត្របាក់ចុងដោះបឺតជញ្ជក់ ខាំញិចតិចៗដោយខ្នក់ខ្នាញ់ ។
« អឺស...ខ្ញុំស្រគៀណាស់ »ជើងតូចត្របាញ់ចូលគ្នាដៃសងខាងខ្ញាំពូកស្ទើរហែកទប់ភាពឈឺចាប់របស់ខ្លួន ។
« អា៎.... »សម្រែកឈឺចាប់ធ្លាយចេញពីក្រអូមមាត់តូច ខណៈមានម្រាមដៃបីកំពុងលូនចូលចំណុចសំខាន់ដោយមិនបានត្រៀម ជើងទាំងពីបម្រុងរួមបញ្ចូលគ្នា តែត្រូវដៃស្វាមីចាប់ទាញឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយពីគ្នា ។
« អា៎...សឺត...ឈឺណាស់ជុងហ្គុក »រៀបនឹងក្រោកអង្គុយតវ៉ាប្ដីត្រូវគេច្រានកប់ពូកហើយមកសង្កត់ពីលើ ។
« អឺម... »
ជុប!!សំលេងថ្ងូគ្រហឺមនៅដើមកខណៈមាត់ត្រូវបឹតភ្ជាប់ជាមួយស្វាមី ។
« អឺម... »ទឹកភ្នែកស្រក់តាមកន្ទុយភ្នែកពេលចំណុចទន់ជ្រាយខាងក្រោមកំពុងត្រូវរបស់រឹងបុកទំលុះចូលទាំងកំរោល ហាមាត់ចង់ស្រែកបំបាត់ឈឺចាប់ក៏មិនបាន ដៃទាំងពីក៏ត្រូវគេស្រាក់ចូលគ្នាជាប់ ធ្វើអ្វីមិនបានក្រៅពីទឹកភ្នែកស្រក់ដោយគ្មានសំលេង ។
ចង្កេះហាប់ណែនបោលសម្រុកមិនសំចៃ ដាក់កប់ៗមិនមានក្ដីអាសូអ្នកខាងក្រោម មួយទំហឹងៗដែលបុកចូលប្រលឹងជីមីនសឹងតែហោះចោលរាងកាយ ។
« អាស់ៗៗ....សឺត...តឹងល្អណាស់ »
« តិចៗឈឺណាស់!ហឹក.... »
« សឺត!!ពិតជាស្រួល....ចូលចិត្ត..យើងចូលចិត្ត »
« ហឹក...ជុងហ្គុក..កឱលឿនពេក...ហឹក..ខ្ញុំពិតជាឈឺ..»
« អឺម....អ្ហាស់ៗៗ....»
« អឺម...ហឹក... »មិនថានិយាយយ៉ាងណាជុងហ្គុកមិនអើពើ គេបំពេញតែក្ដីសុខខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះរាងតូចលេងអង្វកបន្តលើកដៃមកខាំទប់ភាពឈឺចាប់របស់គេ ឯចង្កេះហាប់ណែនចេះតែបោលទៅមុខតាមកំលាំងតណ្ហារបស់នាយ ។
« អឺម...យើងចង់សុីឯងឲ្យខ្ទិចគ្មានសល់នោះទេ »នាយពេញចិត្តនិងរាងកាយប្រពន្ធរបស់គេខ្លាំងណាស់ គ្រប់ពេលដែលបាននៅជាមួយគ្នាធ្វើឲ្យនាយឈ្លក់វង្វេងដល់ថ្នាក់ងើបមុខមិនរួច ។
« អ្ហាស់ៗ...ឈឺ...ហឹក »
« សឺត...ស្រួលណាស់... »
ភ្លើងតណ្ហាបានឆាបឆេះបន្តបន្ទាប់រហូតដល់រាងតូចសន្លប់បាត់មាត់ឈឹងនៅក្រោមដើមទ្រូង ចំណែកជុងហ្គុកបានដេកដួលលើខ្លួនជីមីនដោយអស់កំលាំងនឹងជាតិស្រាជាប់ខ្លួនផងនោះ គេក៏លង់លក់មិនដឹងខ្លួនជាមួយជីមីនបាត់ទៅ ។

ម៉ោង10ព្រឹក!!

ជិតចូលម៉ោងបាយថ្ងៃត្រង់ទៅហើយ សម្លឹងមើលមនុស្សមួយគូដែលកំពុងតែគេងអោបគ្នាស្អឹតរមួតដូចស្ករកៅស៊ូនេះ ទាំងរាងកាយអាក្រាត ។ ដោយតែសារសង្គៀមលើគ្រែកាលពីយប់មើលទៅពួកគេហាក់ជាអស់កំលាំងនឹងអត់ងងុយទើបថ្មើនេះគ្មាននណាម្នាក់កម្រើកខ្លួនចង់ក្រោកសោះ ។
បន្តិចក្រោយមកភ្នែកមូលខ្លុំកម្រើកតិចៗសាំនឹងពន្លឺព្រះអាទិត្យជះតាមបង្អួច ក៏ងាកប៉ះផ្ទៃមុខមូលរបស់ស្វាមី ។
« អូយ.... »សំលេងថ្ងូតិចៗរបស់ជីមីនខណៈចង់រើចេញពីរង្វង់ដៃជុងហ្គុក គ្រាន់តែគេកម្រើកបន្តិចមានអារម្មណ៍ឈឺចុករោយពេញរាងកាយ ។
« អូយ...អា៎...ឈឺខ្លាំងណាស់ »មិនថាងាកទៅខាងណាក៏ជីមីនឈឺគ្រប់កន្លែងន័យរាងកាយ ប៉ុន្តែមិនបានចុះចាញ់រាងតូចព្យាយាមយោងខ្លួនចេញពីពូកទាល់តែបាន គេក្រោកអង្គុយយឺតៗបំផុតដើម្បីកុំឲ្យជុងហ្គុកភ្ញាក់ ។
« ព្រះអើយរាងកាយខ្ញុំ!ដូចជាត្រូវយមបាលដាក់ទោសយ៉ាងចឹង ហឹក...សឺត..ឈឺពេញខ្លួនតែម្ដង »គេសម្លឹងមើលខ្លួនននោលគោកដែលពោពេញដោយស្នាមជាំជាច្រើន សឹងតែរកសាច់សខ្ចីពីមុនមិនឃើញ ។
« ហឹក...ពេលណាខ្ញុំអស់កម្មពាទៅ?ហឹក ហឹក...ឬមួយខ្ញុំត្រូវស្លាប់ទើបកម្មពាអស់? »
« ព្រឹកឡើងឯងមកយំសោកស្អីទាំងព្រឹកហាស់?តិចអញធាក់បត់កនឹងគ្រែនឹងទៅ ឆាប់ទៅងូតទឹកហើយទៅធ្វើអារហារមកឲ្យយើង »
« ពិតជារំខានយើងកាដេកខ្លាំងណាស់!ឆាប់ចេញទៅ នៅសម្លឹងមុខដល់ណាទៀត »ក្រោកមកមិនសួរនាំអីខ្លះទេគឺស្ដីបន្ទោសជីមីនញ៉ែតៗទាំងព្រឹក ដោយមិនមើលពីស្ថានភាពរបស់គេ ។
« ប៉ុន្នឹងវាមិនងាប់បោះទេ មនុស្សស្បែកក្រាស់ដូចឯងងាប់វាមិនងាយឡើយ!ឆាប់ចេញពីមុខយើងទៅ ខ្ពើមមុខស្មឿកៗរបស់ឯងណាស់ ឃើញហើយវាខូចអារម្មណ៍យើងទាំងព្រឹកតែម្ដង ចេញឲ្យផុតទៅ »
ឌឹប!!ដោយសារតែជីមីននៅជជេសសម្លឹងមុខនាយ ទើបគេធាក់ជីមីនមួយជើងធ្លាក់ពីលើគ្រែអុកគូទនឹងឥតមិនប្រណី ។
« ហឹក ហឹក »
« នៅយំទួញសោកយូទៀតដែរទេ?បើនៅយំទីនេះទៀត យើងទះឲ្យបែកមាត់ជាមិនខាន »
« ហឹក ហឹក !លោកចាំតែមើលទៅ កុំគិតថាខ្ញុំព្រមចាញ់លោកឯងឲ្យសោះ »ជីមីនប្រឹកក្រោកឈរនិយាយដាក់ជុងហ្គុក ។
« ចង់យ៉ាងមិច »
« មនុស្សថោកទាប »
« នេះឯងជេយើង? »
« ជេឆ្កែទេដឹង »
« មកនេះ!ជេយើងហើយឯងចង់ទៅណា »
« លេងខ្ញុំ!លេង អូយ.. »

បាត់មុខយូដោយសារអត់សប្បាយចិត្តសាច់រឿងក៏លេងនៅខួរ😐មានរឿងគិតជាច្រើនទើបអង្គុយអានរឿងគេឲ្យស្រឡះចិត្តខ្លះ🫶