រាងកាយតូចច្រឡឹងត្រូវស្វាមីមាឌធំចាប់លើកមកបោកនឹងពូកយ៉ាងដំណុំ រួចនាយឡើងទៅទ្រោបសង្កត់ជាប់មិនឲ្យជីមីនរើរួច ។
« លេងខ្ញុំ »
« បឹតមាត់!ថ្ងៃនេះយើងនឹងប្រដៅមាត់ឆ្កែឯង »
« លោកនឹងហើយមាត់ឆ្កែថោកទាប!លេងខ្ញុំ...»
« ឯងហ៊ានជេយើងលេងចង់រស់ហើយមែនទេ »
« រស់នៅជាមួយលោកស្លាប់ល្អជាង »
« យ៉ាងមិច?យើងមិនល្អត្រង់ណា បានជាងឯងសុខចិត្តចង់ងាប់ហាស់ »ជុងហ្គុកហាក់ជាខឹងដែលជីមីនពោលពាក្យបែបនេះ ។
« ព្រោះខ្ញុំស្អប់លោកឯងនោះអី!ស្អប់មនុស្សគ្មានហេតុផល ស្អប់ដល់ឆ្អឹង »
« បឹតមាត់!បឹតមាត់សម្អុយរបស់ឯងអីលូវនេះ កុំឲ្យយើងស្ដាប់លឺពាក្យឡប់ៗទាំងនេះទៀតថ្ងៃក្រោយ »
« មិន!ខ្ញុំស្អប់លោក ស្អប់ជុងហ្គុក ស្អប់ឯងមនុស្សប្រុសចង្រៃ ស្អប់លោកៗៗៗ-អឹម.....»សំដីរាងតូចដូចចាក់ទំលុះបេះដូងរាងក្រាស់អត់ទ្រាំស្ដាប់មិនបាន នាយអោនទៅត្របាក់បបូមាត់ស្ទីកទាំងកំរោល ខាំញិចៗរហូតចេញឈាមម្ដងទៀត ទាំងរបួសចាស់មិនទាន់បាត់រលាត់ មកបន្ថែមរបួសថ្មីកាត់ព្រឹក ។
« អឺម.....អាឆ្កួត..ហឹក ហឹក »គ្រាន់តែមាត់មានសេរីភាពជីមីនជំទាល់ជេនាយតែម្ដង ចង់ថើបឲ្យគេដាច់ដង្ហើមស្លាប់ឬយ៉ាងមិច?
« លេង...មនុស្សឆ្កួត ..លេងភ្លាម »ដៃតូចប្រឹងគក់ខ្នងរាងក្រាស់ឌឹបៗខណៈគេកំពុងតែថើបញីក្រញិចនៅកញ្ចឹងករបស់ខ្លួន តែគិតឬថាប្រុសម្នាក់នេះព្រមលេង?មានតែបន្ថែមកំលាំងគៀបសង្កត់មិនឲ្យប្រឆាំងបាន ។
ជុប!ជុប!...សំលេងបឺតជញ្ជក់ចុងដោះដែលរីកហើមមិនទាន់បាត់ ឲ្យវាកាន់តែរីកមាឌបន្ថែមលឺសូមិនដាច់ ។
« អា៎....»
រសៀល!!
ជុងហ្គុកចុះពីលើកាំជណ្ដើរដោយដំណើរអង់អាចគ្រងឈុតអាវដៃវែងពណ៍សមួលដៃឡើងត្រឹមកែងដៃបន្តិច ស្លៀកខោសាច់ក្រណាត់ពណ៍ខ្មៅរលោង ។ នាយដើរចូលអង្គុយលើសាឡុង ទាញកាសែតមកមើលមិននិយាយស្ដីមួយមាត់ បន្តិចក្រោយមកក៏ឃើញរាងកាយតូចច្រឡឹងចុះជណ្ដើរមក ដោយទឹកមុខមិនរីកខឹងនឹងនណាម្នាក់ លើដងខ្លួនគ្រងឈុតអាវយឺតពណ៍សស្លៀកខោខៅប៊យ គេសន្លាស់អាវដាក់ក្នុងខោបន្តិច មើលទៅរាងតូចគួឲ្យស្រលាញ់ខ្លាំងណាស់ ដំណើរមួយៗបោះទៅមុខរឿយៗមកក្បែរស្វាមីដែលអង្គុយមុខងាប់លើសាឡុង ។
« ខ្ញុំតែងខ្លួនរួចហើយ »នាយបទកាសែតដាក់លើតុរួចដើរចេញទៅខាងក្រៅបាត់ ជីមីនក្ដាប់មាត់ក្ដាប់ដៃសឹងតែលូតទៅធាក់នាយឲ្យបាក់ចង្កេះ មិននិយាយមួយម៉ាត់ទេដើទៅឆ្កុយដូចគេគ្មានរូបរាង រាងតូចមិនអេអង់យូខ្លាចត្រូវមាត់ជុងហ្គុកក៏ដើរតាមពីក្រោយនាយ ។
« សូមអញ្ជើញចៅហ្វាយ »វៃហាំងបើកទ្វាឲ្យចៅហ្វាយទាំងពីចូលទៅអង្គុយក្នុងឡាន ទើបនាយវៀងទៅម្ខាងដើម្បីធ្វើជាតៃកុងជូនចៅហ្វាយនាយ ។
ឡានបើកចេញពីផ្ទះស្ពោះទីក្រុងតៃបុិជុងហ្គុកក៏និយាយ!
« តើគេណាត់នៅឯណា? »
« នៅសណ្ឋាគាទាន »
« ថ្ងៃនេះយើងណាត់នឹងដៃគូពិសេស ទើបត្រូវយកឯងទៅជាមួយហាមធ្វើខ្លួនមិនសមជាប្រពន្ធយើងចំពោះមុខពួកគេ កុំព្យាយាមបំបាក់មុខយើងមិនចឹងមកផ្ទះវិញឯងមានមេរៀនថ្មីជាក់ជាមិនខាន »
« ដឹងហើយ!បើចឹងនាំខ្ញុំទៅពិបាកធ្វើអី?រឿងច្រើនយ៉ាងនេះ »
« រអ៊ូស្អី? »
« មិនបានរអ៊ូ »
« យើងមិនថ្លង់នោះទេ »
« ..... »
YOU ARE READING
និស្ស័យកម្ម. ចប់
Actionដោយសារតែរឿងយល់ច្រឡំមិនសេីបអោយដឹងកាពិតជាមុនសិន តែបែជាទំលាក់កំហុសគ្រប់យ៉ាងមកលេីក្មេងប្រុសមិនដឹងរឿងម្នាក់ អោយមករស់នៅក្នុងនរកមួយដែលគ្មានថ្ងៃអាចគេចផុតបានដល់ដង្ហេីមចុងក្រោយ តេីជីវិតគេនិងទៅជាយ៉ាងណា តេីបុរស់ជាស្វាមីដែលរៀបការបន្លំភ្នែកគេនោះ អាចនិងភ្ញាក់ខ្លួន...
