Chapter 30

86 12 6
                                    

✞︎   ✞︎   ✞︎

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

✞︎   ✞︎   ✞︎

It's me again.

Nakita mo na hairpin mo?

Yes. Ang creepy non, ah.

Don't worry hindi ako pumapasok
sa kwarto mo. Base lang sa 
intuition ko.

Hindi ka ba talaga lumalabas diyan?
Curious ako sa face mo. Are you a girl
or boy? Bakit ayaw mong magsalita?

Sabihin na lang natin na 
I am deaf and mute.

I didn't know, sorry.

Okay lang. 
Hindi tayo magkakilala kaya
hindi mo talaga malalaman.

So, iyong questions ko?

Hindi ako pala labas at
lalaki ako…minsan.

Mahina akong tumawa dahil
sa nakasulat.

Anong minsan? Ano ang gender
mo? On and off? Depende sa mood
ang katauhan?

Depende kung sinong gusto
mong makausap. Kaibigan mo 
bang babae? Kuya mo? Ate?
Nanay?

Ahh so, willing kang mag-adjust?
How about si Cally?

Akala mo ba hindi kami
nagaalala? Muntik ko nang 
ipaskil ang mukha mo sa 
kalsada.

Wow. She literally said that
to me last time.

Did I copy her right?

Can you act the same way
as theirs?

Hindi ko alam kung bakit ko
itinanong iyon, kusa na lang
siyang isinulat ng kamay ko.

If that will make you happy
then why not?

What do you mean make me happy?

Who doesn't want to see 
a smile on your face?

Hindi ka naman lumalabas diyan kaya
paano mo makikita kung nakangiti ako?
Alam mo ba ang itsura ko?

Let's just say that I met you once.

And when is that?

A long time ago.

Letters Behind Closed Door: Epistolary (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon