In writing a letter there must be the one who wrote it. But how will you know if the person who's giving you the letters is really a person?
You never see him, never hear him. How can you trust the person behind the closed, old, creepy door?
Vivian...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Martin! Ready the table."
"W-What? Auntie you're hurting me!" I tried to escape from her grip but she held me even tighter.
"You are not leaving your room unless I say so!" Malakas akong itinulak ni Auntie Ravina papasok ng kwarto ko kaya bumagsak ako sa sahig. Padabog niyang isinara ang pinto at ikinandado.
What is wrong with them?
Bumangon ako at dumiretso sa bintana. They nailed it to the wall para hindi ko mabuksan. Binagsak ko ang sarili ko sa kama dahil sa inis.
This is stupid. Anong gagawin nila sakin dito? Ahhh naiinis ako! Wait-him. Bumalikwas ako ng bangon nang maalala ang nangyari kanina.
"Did Auntie Ravina…"
Hinanap ng paningin ko ang notebook na dapat ay nasa lamesa ko lang pero wala. Dali-dali kong nilapitan ang study table ko at binuksan ang bawat drawer pero wala doon ang notebook.
Bumalik ako sa kama para tingnan isa-isa ang ilalim ng unan pati ang ilalim ng kutson at kama pero wala. I need to write this!
*Tap *Tap *Tap
*Tap *Tap *Tap
W-What is happening? It's already 10pm.
*Tap *Tap *Tap
*Tap *Tap *Tap
"Stop!" I covered my ears using both of my hands but it's not working.
It's getting louder…
*Tap *Tap *Tap
*Tap *Tap *Tap
And louder.
"NO! STOP!" I think I'm losing my mind.
Kinuha ko ang upuan at walang pagdadalawang isip na hinagis sa bintana pero tumalbog lang ito.
"Ouch!" Napa daing ako sa sakit ng tumama ang paa ng lamesa sa kanang braso ko. Naramdaman kong may malagkit na likido dito. B-Blood…
*Tap *Tap *Tap
*Tap *Tap *Tap
"Again?! Why won't you stop?!" Lumapit ko ang bintana. Hinampas ko ito gamit ang palad ko dahil sa matinding inis. "Quit tap–wait."
Realisation hits my system as I see the branches of trees away from the window. Ano ang gumagawa ng tunog na iyon kung hindi dito sa bintana?
*Tap *Tap *Tap
*Tap *Tap *Tap
Nilingon ko ang likuran ko. I can see my own reflection from the mirror. Dahan-dahan akong lumapit dito. Nang makalapit ako ay inilapat ko ang kamay ko sa salamin.
"T-The sound, it's not coming from the window," bulong ko at umatras hanggang sa maramdaman ko na ang kama ko. "It's coming from the mirror."
Nagsitayuan lahat ng balahibo ko sa katawan. Nanlalamig ako dahil sa takot. I-Is this a prank? What is this? Is there someone behind the mirror?
Inagaw ng pinto ang atensyon ko ng bumukas ito at iniluwa si Auntie Ravina at Mang Martin. Nilapitan ako ni Mang Martin at hinawakan sa braso.
"What is happening?" Tanong ko bago tignan si Auntie. "Auntie?" Pagu-ulit ko pero hindi niya ako pinansin.
Hinila ako ni Mang Martin palabas ng kwarto papuntang kusina. Sinusubukan kong magpumiglas pero masyado siyang malakas kumpara sa akin.
"On the table," utos ni Auntie kay Mang Martin.
Sinubukan niya akong pahigain sa mahabang lamesa pero nagpumiglas ako, pilit kong binawi ang braso ko mula sa pagkakahawak niya. Binitawan niya naman ako pero binuhat niya ako na parang sako ng bigas na nasa balikat niya.
Hinampas-hampas ko ang likod niya gamit ang kamay ko pero malakas niya akong ibinagsak sa lamesa na naging dahilan ng pamimilipit ko sa sakit.
Naramdaman ko na lang ang pares ng kamay at paa ko na iginagapos nila sa apat na sulok nitong lamesa.
"Anong gagawin niyo sakin?" Mangiyak-ngiyak na tanong ko.
Kahit anong sigaw ang gawin ko dito ay alam kong walang makakarinig sakin. Pinilit kong hilahin ang mga kamay at paa ko baka sakaling mapigtas ang lubid na nakatali sa akin pero walang nangyari.
"Avoid hurting yourself. I want y-" Tinignan ni Auntie ang sugat sa braso ko. "Tessa! Take the first aid kit. Ayaw ko siyang magising sa ganitong kalagayan."
"Ano? Auntie Ravina let me go!" Sigaw ko.
Itinapat niya ang hintuturo niyang daliri sa labi ko. "Huwag kang maingay, darling dahil baka marinig ka niya."
Ang daming katanungan na pumapasok sa isip ko. Are they going to kill me? But why? Anong gagawin nila?
"I'm scared," saad ko mula sa kawalan.
Pinunasan ni Auntie ang mga luhang naguunahang lumandas sa mga mata ko. "Shh, wala kang dapat na ikatakot."
No. I am scared, afraid, whatever! I don't want to die! Dati sa lamesa lang na ito kami kumakain…a-are they going to eat me? No! No way!
I can't stop my tears now. I want to go home, away from here. "Dad…"
Dumating si Tessa na may dalang bag ng first aid kit. I looked at her asking for help but she totally ignored me.
Nilinisan ni Auntie ang sugat sa braso ko at nilagyan ng benda. What are they doing? Anong trip ito?!
Habang nililigpit ni Tessa ang mga ginamit ni Auntie para sa sugat ko ay hindi ko maiwasang tignan si Mang Martin. Nagsisindi siya ng kandila sa palibot ko.
Bumilis ang tibok ng puso ko ng may ipatong si Auntie na libro sa lamesa kung nasaan ako ngayon nakahiga. Tanaw ko ang mga nakasulat dito pero hindi ko mabasa, may larawan din na hindi ko maintindihan.
Is this witchcraft? What the fuck is happening?!
"And the life that has been given." Pumikit si Auntie habang si Mang Martin at mga maid ay nakapalibot sa akin.
"Driven away from the soul of a maiden."
Lalong lumakas ang tibok ng dibdib ko ng mamatay lahat ng ilaw. Tanging mga kandila na lang na nandito ang nagbibigay liwanag sa paligid.
Tinignan ko ang mga maid. "T-Tessa, Ate Marie. What is happening? Please!" Mangiyak-ngiyak na saad ko pero parang wala silang naririnig.
"That above forsake the barren woman."
The air, it's getting colder. Ramdam ko ang malagkit na pawis na tumutulo mula sa noo ko. "Let me go!" Sigaw ko kasunod ang malakas na hagulgol.
This is a nightmare, this isn't real. Please, wake me up.
"A soul of a virgin for its vessel."
Are they–are they sacrificing m-me? "A-Auntie? W-What is happening?" Hindi niya ako pinapansin. "AUNTIE! WHAT IS HAPPENING?!" I am losing my mind. They're looking at me, are they scared? Why are they scared?
"Take thy soul, an offering for a new beginning."
She kept on going. Ano bang ginagawa nila? My eyes, nanlalabo ang paningin ko. Maybe dahil sa pag iyak ko. Iyong pandinig ko, I can't hear them anymore. But I can hear the tapping.
