Gᴀᴍᴇ'ɴ ʟᴏᴠᴇ

12?

Aradan 1 ay geçmişti.

Jisung ile Minho daha da birbirlerine bağlanırken ben ise gün geçtikçe Yongbok'a daha da çok bağlanıyordum.

İlk günler okuldan gelir gelmez bilgisayarımın başına oturup Yongbok ile ilgileniyordum, bazen de bizimkilerle oyundan maç felan yapıyorduk.
Ama sonradan onunla daha çok ilgilenmek için ara sıra okula gitmemeye başladım. Evde Yongbokla konuşuyor ya da mesajlaşıyordum.

İki gündür bu nedenle okula gitmediğimden bugün gitmek zorunda kalmıştım.
Eve geldiğim gibi odama çıkıp kendimi yatağa attım.

Okul gitmeyeli daha da sıkıcı olmuştu.

Hemen ayağa kalktım ve gömleğimin düğmelerini açmaya başladım, bir yandan da odamdaki bilgisayarın tuşuna basmış açılmasını bekliyordum

Pantolonumun kemerini çözmüşken çıkartmama kalmadan zil çaldı,
Kim olduğunu bilmiyordum ama annem olduğunu düşünürek yarı çıplak olmamı umursamadan aşağı kapıyı açmaya indim.

Merdivenlerden inince kapıya doğru koştum ve delikten kim olduğuna bakmadan hemen kapıyı açtım, karşımda gamzelerini gösterecek şekilde sevimli bir halde beni bekleyen Chan vardı.

Üstümün çıplak olduğunu görünce beni süzdü, sanki benimle gurur duymuş gibi bir yüz ifadesi yaptı. Yanımdan geçerken elinin tersiyle hafifçe karnıma vurdu
"Vay kereta, napıyordun tek başına evde"

Bir şeyi ima etmeye çalışan sesini duymamla kapıyı kapattım ve üstüme baktım, kemerimin ve düğmemin açık olduğunu farkedince anladım ne demek istediğini.

"Ya Chan!"
Yanına koşup omzuna vurdum.

"Üstümü değistiriyordum sadece pis düşünceli dedoş"
"Evin içinde niye pantolon giyiyordun ki"
Chan elini suçsuzum demek ister gibi havaya kaldırmıştı
"Ne evi canım arkadaşım, okuldan geldim ya hani"

Chan kaşlarını çattı ve ardından saatine baktı
"Bu saatte nasıl okuldan geldin"
"Son ders boştu"

"Ben açıkçası yine evdesindir diye düşünüp gelmiştim"
"Hayır, hayır. Her neyse, hadi yukarı odama çıkalım"

Ben merdivenlerde ilerlerken Chan da peşimden geliyordu, odama ondan önce girip hızlıca üstüme bir tişört geçirdim ve pantolonumu çıkartıp altıma da bir şort giydim.

Az önce odaya girmiş olan Chan açılan bilgisayarımın duvar kağıdına bakıyordu.
"Ben yaptım, nasıl olmuş?"
"Güzel ve Yongboklu?"

Dediğine gülüp yanına geçtim
"Çok doğru dedin, güzel ve Yongboklu"

Kolumu onun omzuna koymuşken bir yandan duvar kağıdıma bakıyordum.
Yongbok'un en sevdiğim fotoğraflarını birleştirmiş ve üzerlerine kalpler, hello kittyler, yıldızlar gibi şeyler koyarak süslemiştim.

"Bugün ki planın ne?"
Chan'ın sesini duymam ile gözlerimi şaheserimden çektim
"Yongbokla ilgilenmek tabii ki de"

Chan bana gülüp başını salladı
"Tamam o zaman ben de seni izlerim, yan odadan döner sandalye alıp geliyorum"

O odadan çıktığında ben de sandalyeme oturdum ve oyuna girdim, oyun tam anlamıyla açıldığında Chan da gelmişti.
Sağ tarafıma sandalyeyi koydu ve ardından ona oturdu, ben de o sırada konuşma kısmına girmiştim.

Oyunun arayüzünü bilmeyen Chan baya beğenmiş bir şekilde bakıyordu, konuşma kısmına girdiğimde ekranın sol tarafında Yongbok'un belirmesi ile şaşırdığını belirten seslerini duydum.
Gururla gülümseyip Yongbokla konuşmaya başladım