Knock Again, Professor [GL• #1]

Chapter 12

Namumula ang pisngi nito at halatang wala talaga sa wisyo. Nung makalapit ito ay amoy ko rin ang liquor na ininom niya, napailing nalang ako. She was pouting, Habang pabalik balik ang tingin sa amin ni Ash. 

"How come you're so concerned about her if she already ate while you don't even care about me?" nanginginig ang boses niyang tanong sa akin at pagiwang giwang na naglakad patungo sa isang lamesa.

Nagkatinginan naman kami ni Ash. "Ito iyong kasama nung babaeng nanggulo nung nakaraan diba? Kaibigan din siya ni Boss, 'diba?" tanong niya.

"She's just drunk; don't mind her." Sabi ko at iiwan na sana siya nung may marinig akong nabasag mula sa gawi ni Ma'am Fernandez.

Agad akong tumakbo papalapit sa kaniya. Nakita ko ang basag na baso sa tapat niya at ito naman ay nakatingin lang doon, basa rin ang kaonting part ng legs niya, kaya kinuha ko ang napkin na nasa table at pinunas iyon sa kanya.

Ang dress pa namang suot niya ay may slit kaya mas giginawin siya nito.

"You should have been careful, Ma'am."

Hindi siya nagsalita kaya. Muli ay tinanong ko ito. "Sinong naghatid sa'yo, bakit ka rin uminom?" Seryoso kong tanong sa kaniya. Tinignan ko rin ang kabuoan niya kung may sugat ba siya, at nakahinga naman ako ng maluwag nung wala akong nakita.

"Doon ka na sa kanya." seryosong sabi ni Ma'am Fernandez. Napataas ang kilay ko. "Doon ka na, I don't need you here!" she said and even pushed me away, but walang lakas iyon kaya hindi rin ako napaalis.

Habang nakatingin ako sa kaniyang mga mata ay kitang kita ko ang namumuong mga luha roon. Parang may kung anong kumirot sa puso ko dahil doon.

Wala pa naman gaanong customer, kaya umupo ako sa harapan niya. Nakatingin lang din sa akin si Ma'am Fernandez. "Oh, why umupo ka? Didn't I tell you na doon ka na sa babaeng iyon?!" she said at itinuro pa ang pwesto ni Ash na tahimik na nagmo-mop lang naman ng sahig.

I bit my lower lip while looking at her. "Why are you drunk? Sino nagsabi sa'yong puwede kang uminom at magdrive?"

"Hindi ko pa nahahanap ang pakealam mo, so I won't answer that," she drunkenly said.

Natawa naman ako sa kaniya. Sineryoso niya talaga ang sinabi kong iyon, huh?

"I'll give you my permission to answer me, Ma'am Fernandez. So sagutin mo muna ako."

"Hindi ka naman nanliligaw, so bakit kita sasagutin?" seryoso niyang tanong.

"I'll court you forever, sagutin mo lang tanong ko, ma'am Fernandez."

"That will never gonna happened. Because you hate me from the deepest part of your heart."

"Hindi ka sure." I teasingly said.

Inirapan niya muna ako bago nagsalita. "I don't want to go to that fvcking dinner, because I know they'll only talk about me getting married to someone I don't love." Naiiyak niyang sabi.

Napahinga naman ako ng malalim. Hindi ko rin alam ang sasabihin sa kaniya, kaya hinayaan ko nalang siyang magsalita. "It was fvcking hard, to say something in front of them and I don't know what to do anymore!" she said, harshly wiping her tears. "It was like me against my family and someone who doesn't love me anymore because I broke that person's heart a long time ago, and I don't deserve that person, but still siya pa rin."

Habang nakatingin ako sa kaniya. Ramdam na ramdam ko ang sakit sa bawat salitang sinasabi niya. Pero hindi ko rin alam kung dapat ko ba siyang kaawaan o paniwalaan ang mga sinasabi niya?

"Bakit ba kasi sinaktan mo iyon?" malumanay kong tanong sa kaniya.

"Because I am scared, and I am stupid!" she said at mas lalo lang umiyak. "Hindi ko man lang nasabi sa kanya ang totoo," she whispered.