Knock Again, Professor [GL• #1]

Chapter 1

"I heard we have a new professor, Saji?" Chan spoke while we were walking towards our building.
 
"Oum, okay?" 
 
"Sana hindi terror-" nahinto siya nang may marinig mula sa kasalubong naming mga kaklase.
 
"Sis, matandang dalaga raw bago nating, prof." sabi nito.
 
"Ay, tsaka narinig mula sa admin, strict ito at ten times worst sa pinalitan niyang si prof Ian." natatakot na wika naman nung isa pa. 
 
"Hala, nabati iyong panalangin ko." Chan dramatically said.
 
"Just pray na hindi ka na naman makatanggap ng singko." pang aasar ko sa kanya, she glared at me.
 
"Mabuti ikaw, matalino." inirapan niya ako.
 
"I am not, masipag lang,"  I humbly said.
 
Hindi na niya ako pinansin hanggang sa narating namin ang classroom. It was filled with my noisy classmates, at ang iba naman ay nasa MacBook nila ang attention.
 
Maingat kong inilapag ang laptop ko na pinaglumaan ni Chan, wala kasi akong pambili pa ng bago at hindi rin sapat ang pera na sustento sa akin nung nagscholar sa akin.
 
I just took a deep sigh at sandaling ipinahinga ang ulo, antok na antok pa ako, kulang ang tatlong oras na tulog ko, gabi na rin kasi nung maka uwi ako from coffeeshop na pinagtatrabaho-an ko para makadagdag sa gastos sa bahay na tinutuluyan ko, nakakahiya naman kasi kay Nanay.
 
Maya maya ay tinapik ako ni Chanty. "Saji, andyan na si ma'am." bulong niya sa akin.
 
Tinignan ko siya bago ibinaling ang tingin sa nasa unahan. Hindi ko gaanong naaninagan siya, at bukod doon ay nakalikod din ito sa amin.
 
Sari-saring bulungan ang aking narinig mula sa mga kaklase.
 
"Akala ko matanda siya?"
 
"Ang ganda niya, pre."

"Ang laki ng hinaharap niya, sis. Sana all blessed."
 
"Mukhang maldita, pero okay lang maganda naman."
 
"Sana hanggang fourth year na natin siya, Prof."
 
Nanatili ang tingin ko sa bagong Professor namin, hindi ko ma gets ang aking sarili dahil sobra akong kinakabahan sa kanya. Parang sasabog ang puso ko.
 
May kung anong isinusulat siya sa whiteboard, and when she finished writing she turn around, At doon na ako tuluyang napahinto sa paghinga. The moment I saw her face, gives thousands of undeniably pain in my heart. 
 
"So, everyone, good morning!" she genuinely greeted.
 
Tila nahinto ang buo kong mundo nang muli siyang makita. She roam around her eyes and when it landed on mine, it was obvious that she almost fell down. Ilang segundo kaming nagtitigan at nung nag-iwas siya ay mabilis itong tumakbo palabas ng classroom namin.
 
Everyone in the room went silent. Ako naman ay nakuyom lang ang kamao. "Hala, anyare kay ma'am? Nakakita ba iyon ng multo? Tsaka yare ka, Saji, natakot yata si ma'am sa'yo." pang aasar ni Chanty, my friend didn't know what she was talking about; she doesn't even have any idea.
 
 
Pinilit kong panatilihing ikinalma ang sarili. Pero mukhang napansin ni Chanty ang pagkabalisa ko, my damn hands are freaking shaking. "Hoy, ayos ka lang ba?"
 
"Oum, yeah. Panick attack ito." sabi ko at napahinga muli ng malalim, I'm really trying my best para kumalma, pero nahihirapan talaga akong makahinga at nahihilo rin ako.
 
Maya maya ay muling may pumasok. Hindi na ako nag-abala na balingan siya ng tingin dahil alam kong siya ito. "Sorry about that, guys, she politely said.
 
"Hoy, Saji." bulong sa akin ni Chanty. "Tinitingnan ka ni maam," she added, which made my heart unconsciously beat so fast.
 
"Guni-guni mo lang iyon." bulong ko naman. Hindi rin ako tumitingin sa harapan dahil alam kong totoo ang sinabi ni Chan, at baka mawala rin lalo ako sa ulirat kapag nagkatinginan muli kami.
 
 
I will just pretend that na ngayon ko lang siya nakita sa buong buhay ko. 
 
"Hi, everyone," she greeted while stuttering. "Sorry about that, may nakalimutan lang ako."
 
"Hi, ma'am?!" bati naman ng ilan.
 
She cleared her throat. "By the way, I'm Samara Lewis Fernandez, from the Southern California Institute of Architecture, known as SCI-Arc," she said and paused a bit. "And I will be your exchange professor for the whole year, since something bad happened to your previous professor, let's be both attentive and nice to each other as well we are all going to explore the history and Theory of Culture." she said. "Call me Ma'am Sam or Ma'am Fernandez."
 
When I finally got the courage to look at her, I caught her looking at me again. Chanty always seems to notice. "Yiee, sa kanya na naman nakatingin si Miss Ganda," she teases.
 
Inirapan ko nalang ang kaibigan habang walang emosyon na nakatingin sa professor namin. What a great adventure my first year was.  Sa sobrang suwerte ay ayoko nalang maging architecture, lilipat nalang ako sa BS engineering.
 
Buong klase sa kanya ay wala ako sa mood, mabuti at wala pang quizzes sa mga sumunod na subjects dahil wala talaga akong energy sa lahat.
 
Sa dinami rami ng lugar ay dito pa talaga kami nagkita? At akalain mo nga namang professor ko pa siya? Napaka mapaglaro nga namang kapalaran.
 
Nasa cafeteria kami ni Chanty at kahit pagkain ay hindi ko magawa. Palaging sumasagi sa isip ko ang lahat ng bagay na gusto kong mawala na, isa na roon ang bago naming professor, bakit pa kasi andito ulit siya?
 
"Ay wow, ang mahal pala nung school ni Ma'am Fernandez, tsaka grabe Saji, summa cum laude si Ma'am, Bachelor of Arts in History, major in Art History." she excitedly show me what she saw online, hindi naman ako interested tingnan iyon. 
 
"Ay shit, nag-aral pala ulit si ma'am. Ayon dito, she studied bachelor of Fine Arts, walang nakalagay kung anong major siya at kung natapos niya ba iyon, wala na nakalagay, tsk." inis na sabi niya naman. "Hayst, matalino siguro si Ma'am Fernandez? Ano sa tingin mo, Saji?" she asked me.
 
 
"Ask her if you're curious, I suggested.
 
 
"Luh, hindi na. Sabihin pa nun crush ko siya, she shyly said.
 
Napabaling ako sa may entrance ng marinig ang ingay mula roon. Maraming estudyante ang nagtutumpukan at walang gana kong tinignan ang dahilan ng commotion.
 
It was her, kasama ang ilang mga professor din. 
 
"Ay si Ma'am Fernandez?!" Chanty exaggeratedly said.
 
Napabuntong hininga nalang ako at agad na tumayo. "Hoy pasaan ka?" tanong ng kaibigan ko.
 
"May nakalimutan ako sa classroom." I lied.
 
Dali dali akong naglakad palabas. I was avoiding her because I don't want to see her face, and thinking that we're in the same university kills me inside. 
 
Bumalik ako sa classroom at natulog nalang hanggang sa dumating ang sunod na professor namin. My whole afternoon class went well, umuwi ako agad matapos ang buong klase namin, hindi ko na nga hinintay si Chanty para sabagay sana kaming umuwi since we're neighbors. 
 
Naligo ako nang makarating sa bahay at nagabihis ng usual na damit sa pinagtatrabaho-an ko. Hanggat wala pa akong pang gabi na subject ay mag-part time ako sa coffeeshop, maghahanap nalang siguro ako ng trabaho kapag iba na ulit ang schedule ko.
 
Nung bumaba ako ay nadatnan ko si Nanay ay Chanty sa may kitchen. "Ay bihis na siya." sabi ni Chan habang nag aayos ng mga plato.
 
"Kain ka na apo, may pinadalang ulam si Cindy." sabi ni Nanay pertaining to Chanty's mom.
 
"Wala sila mama mo?" I asked.
 
"May biglaang hearing si Papa sa Quezon City, kaya sumama si mama. Politician ang kumuha kay, papa." nakangiting wika niya, nakatango nalang ako.
 
Adobong manok ang ulam, favorite ko ito. Pero dahil nagmamadali ay hindi ko na sila masasaluhan. "Chan, Nay, mauna na po muna ako.
 
"Huh? Hindi ka na kakain?" said Chanty.
 
"Tirhan niyo nalang ako, uuwi rin ako agad. Maaga lang talaga ako pinapapunta ni Boss, darating daw kaibigan niya eh." wika ko habang inaayos ang slacks.
 
"Ah sige." nakangusong sabi ni Chanty.
 
"Ano oras ka uuwi, apo?" Nanay asked.
 
"Text o chat ko nalang po si Chan, Nay." bumaling ako kay Chanty. "Hoy, kada oras mo tignan phone mo ha. Ayokong umakyat ulit sa bakod." inis kong wika rito. Last time kasi ay naka lock na ang gate, ilang beses ko itong tinawagan ay hindi ako sinasagot, kaya umakyat ako sa bakod, tapos nung mabuksan ko ang pinto ay gising pa pala ito at nanonood lang ng Thai drama, sa sobrang inis ko sa kanya ay nasabunutan ko siya. 
 
 
Umalis na ako at naglakad patungong kanto kung saan may mga trike, may huminto naman agad na isa. "Manong sa bayan po, malapit sa SLF bar and restaurant." sabi ko kay Manong tumango lang din ito at mabilis na pinatakbo ang trike kaya ilang sandali ay narating ko na ang coffee shop.
 
Gaya ng dati ay marami pa rin ang tao rito kahit pa gabi na. Nung pumasok ako ay dumeretso ako sa may staff room para kunin ang uniformed na apron. Nadatnan ko naman si Ash na nandoon.
 
"Hi, Saji." ngumiti nalang ako sa kaniya bilang tugon. "Seven pa in mo ah? Ba't andito ka na agad?"
 
"Utos ni Boss, tsaka darating daw bisita niya ako raw gagawa kape nun eh." I said the truth. "Labas na ako." Sabi ko at tinungo na ang counter at nakita naman doon ang manager namin na kanina pa aligaga. Nang lumapit ako ay napansin agad ako nito.
 
"Saji, mabuti at nandito ka na." tila nakahinga ito ng maluwag nang makita ako. "Ito pala iyong list ng kape na gagawin mo, Ikaw ang pinaka magaling magtimpla ng kape rito kaya sa'yo pinagawa ni Madam Boss ito lahat.
 
Kinuha ko naman ang papel na inaabot niya, marami nga ito pero kaya ko naman. "Sino raw nag-order neto?
 
"Mamaya pa sila darating, pero gawin mo na agad." Sabi niya kaya tumango nalang ako.
 
Mag-aapat na buwan palang ako rito, at sa apat na buwan na iyon ay marami na ring naitulong ang coffeeshop ni Boss sa pag-aaral ko, kung minsan pa nga kapag may tirang mga cake o tinapay ay pinapauwi niya na sa akin, ang ginawa ko naman ay ibenebenta ito para makadagdag sa ipon ko pambili ng art materials. 
 
Mamahalin ang kape na nais nung mga bisita ni Boss, ang Kopi Luwak at iyong Mt. Apo coffee. Bibihira ang mga nag-o-order neto sa coffeeshop, kaya tig-iisa lang ang mga beans at power na stock, mahal din kasi talaga.
 
Halos, mocha coffee, caramel macchiato, caramel mocha, and cappuccino ang order nila. Ngunit sa pinaka huling order ako lubos na nagtaka at tila familiar ito, imbes kasi na pangalan ng order ang nakasulat ay iyong mismong ingredients ang isinulat niya.
 
'1 bear brand Fortified Powdered Milk Drink—SWAK (32 packs x 33 grams, 2 teaspoons of honey, 25% sugar level, 2 sticks of Nescafè Classic)
 
Kinakabahan kong ginawa ang nakasaad sa order niya. Alam kong nagawa ko na ito noon, pero bata pa ako nun at hindi ko na rin inulit pa, tsaka bukod doon ay iisang tao lang naman ang ginawan ko ng kape na ganitong ganito mismo ang ingredients.
 
 
Nang matapos ko lahat ay sakto nalang pumasok si Ash.
 
"Saji, tapos na ba? Andyan na kasi iyong VIP na sinasabi ni Boss." Lumapit ito sa akin.
 
"Ah, ito okay na." sabi ko at sinenyasan siyang kunin na. Kinuha niya ang unang apat na kape ako naman ay naayos pa ang design nung huling order, mukha kasing sa bahay lang ginawa at hindi sa coffee shop, kasi naman bakit ganitong kape gusto nun? 
 
Muling pumasok si Ash at kinuha iyong huling apat, akmang kukunin pa niya sana iyong huli ay nag-insist na akong ako na ang magdadala sa labas. 
 
Nakasunod lang ako kay Ash patungo sa table nung mga babae, familiar ang ilan sa kanila, pero hindi ko na inalala pa kung saan ko sila nakita.
 
"Uhm, maam, excuse po? Kanino po itong order?" tanong ko sa mga babaeng nagtatawanan, halatang mayayaman sila.
 
Ang mga nakaupo sa lamesa ay sabay sabay na lumingon sa akin. Ang isang babae ay napatulala pa sa akin. "You're familiar? Taga saan ka?" she asked pero ngumiti lang ako.
 
"Kay Sam ang kape na iyan, kaso nasa CR pa siya," sabi nung isang babae. Mabuti naman at may sumagot para hindi ako mag-mukhang tanga. Inilapag ko nalang iyong kape sa vacant seat at sure naman siguro sa babaeng iyon ang order.
 
Akmang aalis na sana ako nung tumayo ang isang babae at hinarangan ako. "Hey, what's your name? You really look familiar to me," she said.
 
"Ahm, hindi po kasama sa trabaho ko ang sagutin ang tanong niyo ma'am pasensya na po." Sabi ko at akmang lalakad na sana nang hawakan niya muli ako.
 
Ano bang problema niya?

"Right, I remember you. Kapitbahay ka namin sa Makati." Tanong niya at itinuro pa talaga ako sa mga kasamahan niya. "Girls, kapitbahay ko sa Forbes Park," she added, natawa naman ang mga kasama niya. 
 
"Gosh, Audrey, waitress lang iyan dito. Kung ano ano na naman pinagsasabi mo." Iling niyang sabi. "Sorry, pala miss, pwede ka nang umalis." utos sa akin nung isa kaya umalis na ako, pero pinigilan muli ako nung Audrey.
 
"Hey, huwag ka muna umalis," she said.
 
"Hey, stop harassing the kid, Audrey." Saway nung isa.
 
"Sorry po ma'am pero may trabaho pa ho ako-" nahinto ako nang hilahin niya ako paupo. Agad na nag-init ang dugo ko sa kaniya. "Miss, please stop it!" inis kong wika at marahan siyang itinulak pero exaggerated siyang umatras dahilan para mapaupo ito at mahila ang table ng kabilang lamesa mabuti at walang laman iyon kundi tubig lang.
 
"Ouch, you bitch!" inis niya akong tinulak pabalik, malakas iyon kaya napaupo ako, hindi pa ito nakuntento kahit na inaawat na siya nung mga kasama. Kinuha niya ang isang iced coffee at ibinuhos sa akin.
 
Gulo lang pala ang gusto niya.
 
Masama ko lang itong tinignan dahil ayokong mawalan ng trabaho kung sakaling patulan ko ito, at VIP pa nga raw ito sabi ni Boss kaya hinayaan ko nalang, isa pa, I'm not that immature para patulan siya.
 
Gigil na lumapit sa akin iyong Audrey at akmang sisipain sana ako nang may marinig na sumigaw mula sa likuran namin.
 
"Hey, stop?" sigaw ni Boss at dali daling inawayt ito.
 
"Gosh, Feliz, your employee is so-"Hindi na niya naituloy ang sasabihin when someone spoke again.
 
"Audrey, you started kaya."
 
"Hindi noh!" Audrey shouted.
 
Tumayo na ako at gulat ng mapalingon sa kasama ni Boss, hindi siya nagulat nung makita ako siguro ay kanina pa siya nakatingin sa akin. "Lane..." she whispered.
 
Napailing nalang ako at umalis na sa scene. Sanay na akong masaktan ng mga customer, pero iba ata iyong sa ngayon dahil nakita ko siya, mas nasaktan ako roon.
 
Lumakad ako patungo sa staff room at nakasunod naman si Ash sa akin, pero tinawag siya ni Boss kaya umalis din agad, pero itinuro niya ang towel sa locker niya.
 
When I felt someone's presence, I smelled the familiar scent that I will never forget, even though years have already passed.
 
"Lane?" Tawag niya, but I didn't bother to look at her.
 
Tumayo ako at kinuha ang extra na damit, kahit nandyan siya ay walang pasintabi akong naghubad, wala naman akong pakealam kung ano magiging reaksyon niya, but I heard her gasp.
 
Nang matapos akong magpalit ay naglakad muli ako sa may pinto, at dahil nakaharang siya ay tinignan ko lang siya na parang nakatingin ako sa kawalan.
 
Tumabi naman siya kaya humakbang ako ngunit nagulat ako nung maramdaman ang paglapit niya sa akin at mas lalong hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan nang yakapin niya ako mula sa likuran.
 
"Lane..." she whispered, which gave shivers to my spine.

 
"Ma'am Fernandez?" I irritatedlysaid. 
 

"I miss you." she softly said.

No, I won't fall for that again.

 

....

Lane right pronunciation.

 
It's Leyn Po, not Luh-ni.

Like airplane HAHAAHA