Knock Again, Professor [GL• #1]

Chapter 3

It was another disaster morning because Madam Fernandez is our professor again. But this time is quite different because she seems not to pay much attention to me—not that I was really hoping for it.

"Today was your lucky day, class, because right now I'm here to announce the representative for the quiz history contest. Based on your last quiz, Pendleton University already chose a student to compete for the other universities," she happily said, and her eyes landed on me.

I don't like the way she looks at me.

"Congratulations, Miss Gomez. I've chosen you to be our school representative," she genuinely said.

I heard my classmates congratulate me, ngunit iba ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ko gusto ang maging representative ng school lalo na at nagdesisyon siyang hindi manlang ako tinatanong muna.

Sabagay, ganyan naman na iyan simula pa man noon.

"I refuse to believe that, ma'am Fernandez." mariin wika ko. "And I don't want to compete; please, iba nalang po."

I saw the sudden change in her emotions. "But I chose you, Miss Gomez." I cut her off.

"But I don't want it; someone must be more suitable to compete than me," I emphatically said.

"But I want you..." she said, which made me gasp.

"Sana lahat gusto ni ma'am."

Everyone in the room whispered something I could barely heard.

"Ow." I heard Chanty.

"Still no, maam," I insisted.

Matapos ang usapang iyon ay hindi ko na halos maalala pa ang nangyari, sa mga sumunod na period ay wala na ako sa sarili dahil naiisip ko pa rin ang sinabi niya. I know what she really meant with those words.

Nasa cafeteria kami ni Chanty na kanina pa may sinasabi sa akin, pero wala pa rin ako sa katinuan. "Hoy, pinapatawag ka sa intercom." halos pasigaw na sabi ni Chan sa akin.

"Huh?" 

"Sorry for the interruption. May we have the attention of Miss Zsalm Jelani Gomez? Please proceed to the Dean's office now. Thank you." muling pagsasalita ng tao sa intercom.

Hindi ko napansin na kanina pa pala ako tinatawag dahil malayo ang isip ko sa reyalidad.

Agad naman akong tumayo. "Bakit daw kaya?" Tanong ni Chan as if may ideya rin ako.

"Malay ko, kaya nga pupuntahan ko palang 'di ba?" inis kong sabi sa kaniya.

Agad kong tinungo ang elevator ngunit under maintenance pala ito kaya no choice kung hindi ang maghagdan nalang. Sa pinaka top pa naman ang office ng Dean.

Habol habol ko ang hininga nang marating ang floor. Sapo ko dibdib at pinapakalma ang puso dahil sa mabilis na pagtibok nito. Kung hindi lang naman importante ang tawag sa intercom, ay hindi ako pupunta.

Akmang bubuksan ko na sana ang pinto nang Dean, nang may marinig akong mga yabag ng paa. Kahit hindi ako bumaling sa kaniya ay alam kong si Ma'am Fernandez ito.

"Knock first, Lane," she softly said. But hindi ko pinansin ang sinabi niya sa halip ay binuksan nalang ang pinatuan. Nang makapasok ay nakita ko ang masamang tingin sa akin ng Dean.

"Didn't you know how to knock?" inis na tanong nito.

Well, dapat nakinig nalang ako.

"Okay, Po." sabi ko at muling lumakad palabas. I saw Ma'am Fernandez smirk, Inirapan ko naman ito bago kumatok sa pinto.