12.BÖLÜM

53 11 4
                                    

Yorgun bir şekilde eve dönmüş ve Jasmine ile akşam yemeğini hazırlıyorduk.Tyler bizi eve bıraktıktan sonra doktor Mark'ın yanına gideceğini söyleyip gitti.Arkasından ona onca şey söyledikten sonra kendimi iyi hissetmiyordum,onunla karşılaşırsam kendimi affettirmek istiyordum hatta kullanacağım kelimeleri bile çoktan seçmiştim.Masayı kurduktan sonra ellerimi yıkadım.

"Tyler umarım geç kalmaz,yemekler soğuyacak."

Yemek önlüğümü de çıkardım ve sandalyenin üstüne koydum.

"Jasmine tekrar şansımı deneyip dayımları arayabilir miyim ?"

"Allen benden izin almana gerek yok,hadi koş ara Tyler birazdan gelir."

Ona gülümsedim ve telefonun yanına gittim.Dayımların numarasını çevirip beklemeye başladım.On yirmi saniye bekledikten sonra Cedric'in güzel bir şarkı melodisine ait naif sesini kulaklarımda duymuştum,heyecandan sesimi yükseltip bağırdım.

"Alo ?"

"Cedric !"

"Allen ! Sen misin dostum !?"

"Evet benim Cedric ! Nasılsın iyi misin ?"

"Ben gayet iyiyim bizi unuttuğunu düşünmüştüm Allen."

"Hiç öyle şey olur mu ? Ee hastaneden çıkmışsın,yaran iyi mi ?"

"Evet,evet gayet iyiyim hatta bir hafta sonra tekrar okula gideceğim.Doktor iyi olduğumu söyledi."

"Bu erken değil mi ? Daha çok dinlenmen gerek,sonuçta hayati yerine geldi."

"Ah açıkçası Allen, o adamın beni orada neden tam anlamıyla öldürmediğini merak ediyorum."

Masaya bakıp gözlerimi ayırmadım aslında Cedric haklıydı orada Cedric ve Elenayı anında param parça edebilirdi ama bunu yapmadı.Yapmamasının sebebi o an benimle dalga geçmesiydi ve bir anda öz enerjimi kullandığımı görünce şaşırmıştı.O gerçekten de beni o kadar hafife alıyor ki,gerçi bende kendimi hafife alırdım.

"Allen ? Orda mısın ?"

"Evet buradayım sadece artık geçti ve bunları düşünme."

"Umurumda değil dersem yalan söylemiş olurum artık ben ve Elena güvendeyiz ya sen ? Sana ne olacak Allen ?"

"Bu hafta sonu itibaren öz enerjiyi kullanmaya başlayacağım Cedric,artık kendimi koruyabileceğim."

"Gerçekten mi ? Bu harika ! En azından etrafa bir zavallı gibi bakmayacağız."

Güldüm ve

"Bu durumda bile dalga geçiyoruz ya gerçekten de...Ölümden döndün mal herif."

"Eh yaşıyoruz be hala."

"Keşke burada olsaydın."

Cedric sustu ve konuşmadı.Gülen yüzüm soldu ve bekledim.

"Allen yarım yıl kaldı,daha sonra söz oraya geleceğim ve seni yalnız bırakmayacağım."

Gözlerim doldu ve uzun zamandır söylemek istediğim şeyi söyledim gözümden bir yaş akarak,

"Belki de gelmemelisin."

Cedric bir anda bağırdı.

"Ne demek gelmemelisin ! Geleceğim,beni deli etme Allen ! O yavşak yüzünden ben kuzenimden ayrılamam."

Gözlerim doluyken beni güldürmeyi başardı.

"Cedric,sana bir şey diyeceğim."

"Dinliyorum."

İKİ IRK : GÖLGELER VE İNSANLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin