9.Hayat Dejavu

618 103 10
                                    

Multimedya'da Pasaklı Nefes:)
Sabah kalktığımda yerdeydim.Demekki yerde ağlayarak uyuya kalmıştım.

Banyoya girdiğimde aynadaki suratımı görünce hortlağa benzediğimi farkettim.
Hemen yüzümü yıkadım.Bugün odamdan çıkmak istemiyordum. Onun için aşağı inmemeye karar verdim.
Laptopumu elime aldım ve The Vampire Dieries açtım.

Film bittiğinde acıkmıştım ve saat 15.45'i gösteriyordu.
Asal'ın aşağıda olmamasını umarak merdivenlerden sessizce aşağıya indim.Evde pek ses olduğu söylenemezdi.
Mutfağa gidip kendime sandviç hazırladım ve bir bardağa meyve suyu koydum.Tepsiye koyup mutfaktan çıkarken Asal'la çarpıştık.Elimdekiler yere düşünce otomatikman toplamaya eğildim ama Asal beni kollarımdan yakaladı ve ayağa kaldırdı. "Bugün hizmetçiler geliyor bırak onlar temizler" dedi benim konuşmak istemediğimi anladı ve ekledi" ..bak Nefes ben İzmir'de çok kötü şeyler yaşadım. Bu yaşadıklarımı kimse bilmiyor dolayısıyla da sende bilmiyorsun.Eğer bilseydin içmem için iyi bir nedeni olduğunu bilirdin..." aslında konuşmayacaktım ama "...Ne olursa olsun içmeni gerektirmezdi bu tamam mı Asal? Asla gerektirmezdi.Hayır hayır anlamıyorum hadi kötü bir aile ortamın olur kafayı çekersinde aile ortamın harika hadi arkadaşlar desek sen zaten pekte bağlanmassın arkadaş felan niye içiyorsun be hee nedenn??" Diye patladım en sonunda.Açıklama niyetinde ağzını açtı ama elimle onu durdurdum hemen odama çıktım ve kapıyı kilitledim.
Şuanda sinir krizi geçiriyordum.
Ağlıyordum,bağırıyordum,duvarlara rastgele eşyalarımı fırlatıyordum.
O sırada Asal kapıyı yumrukluyordu.Açmayacaktım.Taa ki kapımı kırana dek.Yanıma geldi ve beni omzumdan tutarak sarstı. "Nefes sakin ol ben burdayım bak burdayım.Eğer sakin olursan sana herşeyi anlatıcam tamam mı ama sakin olman lazım"dediğinde bir süre sakince durdum.Daha sonra yine ağlamaya başladım.Bana sıkıca sarıldığında birazda olsa kendime geldim ve bende ona karşılık verdim.

Ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Sonra ayrıldık bana"Sana yarın herşeyi anlatıcam ama biraz banada zaman ver tamam mı? " diye sorduğunda kafamı salladım.Çünkü konuşamıyordum.Ağzım adeta damağıma yapışmıştı.

Su içmek istiyordum.Ve bu saate kadar yemekte yememiştim.Odamdan çıktım ve mutfağa doğru gittim.

Yine bir sandviç hazırladım ve meyve suyu koydum.Bu sefer mutfakta yemeğe karar verdim.

Yemeğimi yedikten sonra Asal yanıma geldi ve bana Antidepresan ilaçlarımı getirdi. Evet bilmediğiniz bir özelliğim daha var.
Astım olduğum kadarda sinir hastasıydım.Ve buda demek oluyordu ki hayatım ilaçlarla geçiyordu...

İlaçlarımı da yuttuktan sonra odama çıktım.
Yatağıma uzandım.Ve ağırlaşan göz kapaklarım birden kapanıverdi...

Okuduğunuz için teşekkür ederim.Bu bölüm biraz kısa oldu ama diğer bölümde bunu telafi edicem.Eleştirilerinizi lütfen yorumda belirtin.Votelerinizi bekliyorum.Sizleri seviyorum:)))

Uyumsuzlar (Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin