Uyumsuzlar (Düzenleniyor)

28.Fazla yakın

Mutlimedya'da Bade var.Keyifli okumalar..

Nefes'in ağzından-
Pars'a baka baka tabi en sonunda uykum gelmişti bende kafamı cama başlayıp tam uyumaya çalışacakken arabada bir telefon sesi yükseldi.Tabiki de benim değildi benim telefonum hala o adamların elindeydi.

Pars direksiyonda ters dönüp pantolonunun cebinden telefonunu çıkarttı ve hemen aynı bir hızlılıkla ters dönüp koltukta düz oturdu.

İşte bunu yapmayı bir tek beceremiyordum.Çok denesemde kafamı yanlışlıkla direksiyona çarpıyordum.
"Nerden biliyorsun lan sen onun yanımda olduğunu" deyip kahkaha attığında biraz ani tepki vermiş olabilirdim.
Onun derken benimi kast ediyordu acaba? Yada en çok merak ettiğim kiminle konuşuyordu da bu kadar samimiydi?

"Tamam geldik şimdi kapat.-" dedi ama sanki birşey diyecekmiş ama karşıdaki kişinin dediği şeyle durmuş ve epey gergin görünüyordu.
Karşıdaki yani eğer her kimse yinede susmamış konuşuyordu hatta ben bile bazı kelimeleri yakalıyor gibiydim.
"Tecavüz" ve "Birlikte" kelimelerini duymuştum çünkü bayağı bağırarak konuşuyordu.Pars'a baktığımda hâlâ şaşkın şaşkın duruyordu ve susmuştu.
"Benim çocuğum öldü mü şimdi ?" dediğinde bana şimdi jeton düşmüştü.Ne kadar aptaldım!

Su'dan bahsettiği apaçık ortadaydı.

Şuan hayal kırıklığının dibine vurmuş elim ve ayağımdaki hatta tüm uzuvlarımdaki kanların vücudumdan çekildiğini hissediyor gibiydim adeta.Gözlerim dolmuştu ama..Ama ağlayamıyordum.Donuk bir vaziyette kalakalmış öylece kafam önüme eğik duruyordum.

Omzuma konan ellerle birden ürktüm ve kafamı kaldırıp ona baktım. Telefonu ne ara kapatmıştı.
"Sen iyi misin? " diye sordu.

Yok canım neyim olacak bende insanmıyım ki?
Dolmuş gözlerim kısacık bir an omuzumdaki elimde oyalansa da kafamı yavaşça salladım.

Zorlukla gülümsedim tabi,gülümsemek sadece dudaklarını bir milim kıpırdatmak sayılmış olsaydı.
"İstiyorsan evine götüreyim daha sonra da yemek yiyebiliriz"dedi ve bakışlarını yüzümde daha da oyalandırarak kaşlarını çatıp iyi olup olmadığımı anlamaya çalıştı.

"Ya geçer birazdan herzamanki olan şey sonuçta" diye sızlandım.

Kendi kapısını açıp "in öyleyse!" dediğinde kafamı yavaşça yana çevirdim ve kemerimi çıkarıp kapımı açtım.

Kapıyı açmam ile rüzgarın soğukluğunun yüzümü yalamasıyla ellerimi bedenime doladım.

Ayaklarım yere basar basmaz gözlerim karardı ve kendimi koskoca bir karanlıkta bulmam bir oldu.En son hatırladığım şey Pars'ın ayak adımlarının koşar adımlar ile bana döndüğüydü.

**
Gözlerimi aralarken burnuma alışkın olduğum kokunun gelmesi beni hiç de şaşırtmamıştı.Ne zaman buraya gelmiştim ve neden gelmiştim?
Bakışlarımı odada oyalandırdığımda tek başına olduğumu anlamam ile gözlerimi tekrardan yummak zorunda kalmıştım.

Şimdi hatırlıyordum.En son Pars'ın arkasından arabadan iniyordum ve birden düşmüştüm.Noluyordu bana böyle?

Kapının açılmasıyla içeri giren doktora bakmak için gözlerimi aramaladım.Yanıma gelip gülümsedi.
"Uyanmışsın nasıl hissediyorsun kendini?"dediğinde gözlerimi yumup tekrardan açtım kendimde konuşacak gücü bulamıyordum.