Mensonge // Hyunin (Düzleniyor)

23. Bölüm

JEONGİN'DEN

Yavaşça gözlerimin açılması ile uyanmıştım. Fakat görünüşüm hala bulanıktı. Feci şekilde sallanıyordum. Saçma bir şekilde aklıma gelen ilk şekilde konuşmuştum.

"neredeyim ben?"

Demiş ve gözlerimi olmuştum.

"uyandın mı bebeğim. Bir an hiç uyanmayacaksın sandım"

Demişti biri. Kafamı yan tarafıma çevirdiğimde hyunjin'in yanımda oturduğunu fark etmiştim. Daha sonra kafamı önüme çevridiğimde arabada olduğumu ve ıssız bir yerde bilmediğim bir yere gittimizi fark etmiştim.

"nereye gidiyoruz?"

Demiştim hala uykuluyken.

"sürpriz. Ama seveceğine eminim"

"ne sürprizi amına koyayım söylesene nereye gidiyoruz?"

Dediğimde derince nefes vermiş ve dudağını büzerek konuşmuştu. Taşşak geçiyordu pezevenk.

"hadi ama bebeğim. Neden bu kadar sinirlisin? Merak etme seveceksin"

"sikeyim hyunjin evime götür beni"

Demiş ve sinirle kafamı ona çevirmiştim. Biraz daha bana bakmış ve kafasını tekrar önüne çevirmişti. Derince nefes vermiş ve konuşmuştu.

"cidden sıkılmadın mı o evden güzelim. Birazcık başka mekanlarda kafa dağıtmak sorun olmaz."

Dediğinde sinirle gülmüştüm.

"hala sorun olmaz diyor. Ya sikeceğim şimdi seni durdur şu arabayı"

Dediğimde gülmekle yetinmişti.

"durdur dedim Oç"

"bu araba durmayacak jeongin. İster kendini yırt. Yine de durmayacak"

Dediğinde gözlerimi sıkıca kapatmış ve nefes vermiştim. Daha sonra gözlerimi açmış ve sessizce konuşmuştum.

"bunu sen istedin"

Demiş ve ellerimi direksiyona atıp bir sağa bir sola çevirmeye başlamıştım. Tabi bu sırada da hyunjin direksiyonu sabit tutmaya çalışıyordu.

"jeongin napıyorsun bırak şu direksiyonu! Jeongin çarpacapız bırak şunu! Jeongin!"

Dese de bırakmamıştım. Birkaç saniye sonra ani bir şekilde durmamız ile vücudum bir anda geri gitmişti. Hyunjin frene basmayı akıl etmişti. Daha sonra sinirle bana bakmıştı.

" sana haddini aşmaman gerektiğini kimse öğretmedi mi? Öyleyse ben öğreteceğim"

Demiş ve sert birşey ile enseme vurmuştu. Canımın yanması ile bayılmıştım.

._.

Yavaşça gözlerimi açmış ve Etrafa bakmıştım. Burası... Hiç bilmediğim bir yerdi. Yanımda da kimse yoktu. Daha sonra ensemi acıması ile hafifçe dinlemiş ve elimi enseme atmıştım.