Mensonge // Hyunin (Düzleniyor)

16. Bölüm

HYUNJİN'DEN

banyonun kapısını kapatıp saçlarımı kurulmaya devam etmiştim. Gözlerimle jeongin'i aramış fakat bulamamıştım. Daha sonra gözüm ile balkondaki jeongin'i görmemle rahatlamıştım. Yavaş adımlarla balkona adımlamış ve kapıyı açıp jeongin'in karşısındaki sandalyeye oturmuştum.

"hava esiyor hasta olabilirsin. İçeri geçelim"

Demiştim ona bakarken. Sadece karşıya bakıyor bir mimik bile oynatmıyordu.

"içerisi ruhumu daraltıyor."

Demişti hissizce. Ne olmuştu da bir anda böyle duygusuz haline bürümüştü kendini.

"bir şey mi oldu?"

Dediğimde cevap vermek yerine elini cebine atmış sigara çıkarmıştı. Daha sonra sigarayı ağzına almış ve yakıp içmeye başlamıştı.

Bakışlarımı ondan çekip ben de karşıya odaklamıştım kendimi.

"sigara içtiğini bilmiyordum. Ne zaman başladın?"

Dediğimde gülmüştü. Gözlerimi tekrar ona çevirdiğimde ağladığını fark etmiştim. Kaşlarımı çatmışmış ve ne olduğunu anlamaya çalışmıştım.

"babam beni dövmeye başladığında başlamıştım sigaraya. Sonra da bırakamadım."

Dolu gözlerini bana çevirmişti bir anda. Afallamıştım. Garipti. Ona yardım etmek istiyordum fakat nedensizce kimsenin ona yardım edemeyeceğini düşünmüştü aklım.

"babam aslında çocukları güzel sevebiliyormuş biliyor musun hyunjin. Yiğenimi çok güzel seviyordu."

Dediğinde duraksamıştım. Bir kardeşinin olduğunu da bilmiyordum. Üstelik jeongin'i uzun süre araştırmıştım.

"AH sana bir ablam olduğunu söylemedim değil mi?"

Diyip gülmüştü. Daha sonra başını aşağı eğmişti. Pişmanlık duyuyordu bir şeylerden.

"onu özlüyorum biliyor musun hyunjin. Beni seven tek kişiydi o. Fakat bir mezarının bile olmaması ne kadar kötü değil mi? Onu o arabadan çekip çıkararamam çok kötü değil mi? Bana yalvardı biliyor musun? Ama kendi için değildi yalvarışı. Babam içindi. 'babamı kurtar jeongin! Yalvarırım kurtar!' garipti o cümlesi. Son isteği o pisliği kurtarmamdı. Yapmadım. Bilerek ölüme terk ettim o adamı. O adam yaşamayı hak edecek biri değildi çünkü. Ama teknik açıdan bakılırsa katil sayılıyorum. Ama o da benim ruhumu öldürdü, o da katil sayılmaz mı? "

Demiş ve kafasını kaldırmış o paramparça hali ile bana bakmıştı. Ne verebilecek bir cevabım ne de bir tepkim vardı. Sorar gözlerini asla üzerimden çekmemesi halinde konuşmuştum.

" emin değilim fakat tek bildiğim bir şey var jeongin. Sen katil değilsin. Senin gibi biri asla katil olmaz."

Cevabım ile gözlerini benden çekmişti. Sigarasından son bir defa daha çekmiş ve çöpünü balkondan atıp yatak odasına gitmişti.

Derince nefes vermiştim. Daha kendini sorunlarımla uğraşamazken elin oğlu ile uğraşıyordum. Ki bu hwang hyunjin'den asla beklenmeyen bir hareketti. Çünkü hwang hyunjin asla bir erkeğe aşık olmaz, onlarla yatmaz ve gay'lerden nefret ederdi.