DEMİR PARMAKLIKLAR ARKASI

18. BÖLÜM: RUHUN RUTUBETLİ DUVARLARI

Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın😉

(Yorum ve vote gelmemekte. Bu durum beni üzüyor. Çünkü yorumlarınız ve voteleriniz beni motive eden en büyük etken.)

İyi ve keyifli okumalar!🤍

Şarkılar: Sia- Courage To Change / Çello -Silver Linings

DEMİR PARMAKLIKLARIN ARKASI⛓️

18.BÖLÜM : RUHUN RUTUBETLİ DUVARLARI

HAKİM BAKIŞ AÇISI

Alara Kımız

Alara , elindeki kıyafetleri büyük bir titizlikle dolabına yerleştiriyordu. Tam bir alışveriş bağımlısıydı , gördüğü ve beğendiği her kıyafeti alıp dolabına koyuyordu. İş giymeye gelince kıyafetinin olmadığından yakınıyordu. Bunun sebebinin ise annesinin olduğunu biliyordu , çünkü annesi de tam bir alışveriş bağımlısıydı. Babaları bu durumdan yakınıyordu.

Askıya astığı son elbiseyi dolabına yerleştirdikten sonra keyifle gülümsedi ve dolabını izledi. Yeni aldığı kıyafetleri dolabında görmek ona keyif veriyordu. Dolabın kapağını kapatıp ayakkabıları yerleştirmek için eline aldığında , kapının çalması ile geri bıraktı.

Hızlı adımlarla kapının önüne geldiğinde , kapının deliğinden baktı ve gelen kişiyi tanıdığı için kapıyı açtı.

"Hoş geldin İsmet Abi , babam yok evde." İsmet , babasının iş ortağının oğluydu.

"Öyle mi? Ne zaman gelir biliyor musun?" İsmet'in bakışları Alara'nın üzerinde geziniyordu. Alara , İsmet'in bakışlarından rahatsız olmuştu ve bir an önce kapıyı kapatmak istiyordu.

"Bilmiyorum. Bir şey demedi , istersen sen bir ara."

"Gelene kadar içeride beklesem , çok yol geldim. Arabam bozuldu." Alara bu tekliften hiç hoşnut olmamıştı.

"Yani... Babam geç gelirse..." Ne diyeceğini bilemedi? Eve almasa babası kızacaktı , iş ortağının oğluydu neticede. İtibar meselesi vardı ortada.

"İçeri geçeyim bir soluklanayım , babanı ararım." Ayakkabılarını çıkarıp içeri geçti. Alara ne yapacağını bilmeden onun arkasından solana girdi. "Bir su getire ver Alara , çok susadım." Alara , başını sallayarak mutfağa girdi ve bardağa suyu doldurup içeri götürdü. Suyu verirken olabildiğince temastan kaçınmaya çalışmıştı. "Sen ne yapıyorsun evde?" diye sordu İsmet.

"Alışverişten gelmiştim , kıyafetleri yerleştiriyordum." Dedi Alara , çekingen bir tavırla.

"Güzel." İsmet'in bakışları Alara'nın üzerinden gitmiyordu.

"Ben mutfaktayım abi , yemek yemedim." Dediğinde İsmet başını salladı onaylayarak. Alara kaçarcasına mutfağa girdi ve kapıyı kapattı. Gelirken aldığı kumpiri masaya koydu ve yemeye başladı.

Bir anda kapının açılması ile küçük bir irkilmişti. İsmet elindeki bardakla kapıda duruyordu.

"Su verenlerin çok olsun." Tezgaha bıraktı bardağı ama mutfaktan çıkmadı. Alara ona aldırış etmeden yemeğini yemeye çalışıyordu ama İsmet'in bakışları onu oldukça rahatsız ediyordu. "Soda var mı?" diye sordu İsmet.