Ama sen beni gördün.
Tanjiro'nun öylesine tatlı bir ailesi var ki akşama kadar sohbet ettik ve bir kez olsun sıkılmadım, bir kez olsun
gücenmedim, bir kez olsun kendimi geri çekmedim. Tabii şunu da itiraf etmeliyim sanırım, saatlerdir saatleri sayıyorum... Akşam olsun da Tanjiro'yla biraz yalnız vakit
geçirebilelim diye saatlerdir bekliyorum. Şimdi akşam yemeğinin sonlarına yaklaşmış durumdayız. Tanjiro'nunbabası toplantıda olduğu için evde değil, Nezuko ise uyuyor.
Ben, Tanjiro, Tanjiro'nun annesi, kardeşi Taeko ve yengesi akşam
yemeklerimizi bitirmiş sohbet ediyoruz. Gözlerim sürekli yanımda oturan Tanjiro'ya kayıyor ve onu böyle mutlu görmek her seferinde gözlerimi dolduruyor. Mutlu, neşeli, gözlerinin içi gülen bir Tanjiro var yanımda. Fransa'da gördüğüm enkazına şahit olduğum o Tanjiro yok. Bambaşka, dopdolu bir Tanjiro bu...
"Tanjiro okuldan nefret ederdi. Her sabah okula gitmeyeceğim diye ağlardı... Bir gün bu eşek sıpası
küçükken evin çatısına çıkmış, kendini aşağı attı." Birden şok içinde Tanjiro'nun annesine bakakaldım.
"Ölmeyeceğini biliyor, ev bir katlı çünkü. Sırf bir yeri kırılır da okula gidemez diye kendini on bir yaşında evin çatısından aşağı attı. İşte böyle bir çocuğu bulmuşsun Zenitsu."
Şok içinde kahkahalarla gülerek Tanjiro'ya döndüğüm sırada Tanjiro gözlerini devirerek gülen bir yüz ifadesiyle annesine döndü.
"O zaman bir gerçeği öğrenmenin vakti geldi anne." derken Tanjiro'nun kardeşi Taeko konuşmaya atladı.
"Bence hiçbir şeye gerek yok, yemekleri yediysek sofrayı kaldırtalım." Kaşlarımı çattığım sırada Tanjiro'nun gülüşü büyüdü.
"Gerek var bence Taeko."
"Oğlum, ne oluyor, ne gerçeği?" Annesi şaşkınlıkla bakınırken Tanjiro konuşmaya devam etti.
"Bana çatıdan atlamamı Taeko tavsiye etti anne."
"Ne?" Kadın şok içinde iki oğluna bakarken ben ve Taeko'nun karısı Karla gülmekten ölecektik!
"Abi ne tavsiyesi ya! Minik bir fikir verdim sadece! Bir yerin kırılırsa okula uzun süre gitmeyebilirsin dedim... Git çatıdan atla demedim."
Gülmekten kıpkırmızı olmuştum!
"Tabii ki. Minik bir fikir verdi Taeko. Ben de ona "Peki, bir yerimiz nasıl kırılır?"diye sordum. O da bana birkaç örnek verdi. Araba çarparsa, çatıdan düşersek, üzerimizden büyük bir hayvan geçerse... Bana bunları
anlattı. Ben de onlardan birini uyguladım. Sağ ol kardeşim, gül gibi üç aylık sağlık raporu almıştım." Kie Hanım kalp krizi geçirmek üzere gibi ağzı bir karış açık oğullarına şok içinde bakıyordu.
"Ben ne günah işledim de iki tane psikopat yetiştirdim! Yahu siz deli misiniz, biri gider kardeşine tezgah
hazırlatır biri gider onu uygular. Yahu Taeko, araba çarparsa bir yerin kırılır demişsin, akıl işi mi bu oğlum! Ya çocuk arabanın önüne atlasaydı!" Dördümüz de gülmekten yıkılıyorduk! Gördüğüm en iyi kardeşlik ilişkisine Tanjiro ve Taeko sahipti. İçten içe tek çocuk olduğum için hafifçe imrenerek gülümsememi engellemeden yüzlerine baktım.
"Tabii ki arabanın önüne atlamayacaktı. O benim abim, düşünüp kendisine en az zarar verecek olan yöntemi seçeceğini biliyordum." Sonra Taeko elini
kaldırdı kendisine çakması için Tanjiro'ya uzattı. Tanjiro gülerek kardeşinin eline bir beşlik çakarken annesi bayılmak üzereydi.
"Vallahi sinirim bozuldu. Sizinle uğraşılmaz. Ben salona geçiyorum. Alara!" diyerek mutfağa doğru
seslendi, "Tansiyon aletini getir!" O sırada Tanjiro kulağıma doğru eğildi.
"Kirli geçmişimi öğreniyorsun." Gülerek yüzüne baktığım sırada Taeko ve Karla ayağa kalktı.
"Biz Nezuko'ya bakalım, siz de odaya geçin konuşacak şeyleriniz vardır. Baş başa kalın biraz." Karla'ya teşekkür edercesine gülümsedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
3391 KİLOMETRE {•TANZEN•}
FanficYağmur böyle güzel yağar mı bir daha şimdi çıkıp ıslanmazsak? "O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkânsız olduğunu bile bile 'Sinemaya...
