sarışın | barış alper yılmaz.

5

Kafama çarpan sert futbol topu ile acıyla inledim. "Kim attı bilmiyorum ama eceli olacağımdan emin olabilir!" Kafamı kaldırdığımda bana doğru koşan Berkan'ı görmemle gözlerimden ateş fışkırdığını hissediyordum.

"Aptal herif!" Yanımda çantasından bir şeyler arayan Barış Alper benchte, önümde eğildi ve yüzümü avuçları içine aldı. "Beyza, iyi misin?" Kafamı salladım fakat acıyordu.

"Güzelim çok özür dilerim. İzin ver bakayım."

"Vermiyorum lan. Ayağının ayarını sikeyim yani senin." Barış Alper oldukça nazik (!) bir şekilde Berkan'ı haşlarken kavga etmelerini istemediğim için kafamı salladım. "Ya tamam durun, iyiyim bir şey yok. Sert geldi sadece." Kerem ve Dries yanımıza geldiğinde göz devirdim.

"İyiyim, gerçekten."

"Hangi andaval attı lan, döveyim bi!"

Tüm gözler Berkan'a dönerken Berkan eğilip kafamdan öptü. "Gerçekten özür dilerim yavrum, revire gitmek ister misin?"

Barış Alper, Berkan'ı iteklerken kolunu omzuma attı. "Ben götürürüm, bırak!"

"Bak sen ya!" dedi Kerem gülerek. "İki gün önce birbirinizi yiyordunuz ne oldu size?"

Hafifçe güldüm ve karşımda dikilen Kerem'e baktım. Arkasından güneş geldiği için gözümü kıstım istemsizce. "Ateşkes imzaladık biz."

"Bak bak... Ne zaman oldu bu?" dedi Berkan. "Dün akşam."

"Eğ eğğğ!" Kerem'in çıkardığı anlamsız sesler'e Berkan da katılmıştı. Dries ise anlamamasına rağmen gülüyordu. "Baris, Beyza?" dediğinde Barış göz devirdi.

"We are friends abi, just friends. She is my sister. You understand?" Verdiği çaba hepimizi güldürürken Berkan ve Kerem adeta gülmekten çimlere yatmıştı.

"Hee..." dedi Dries. "Brother sister?" Eliyle "okey" işareti yaptı Barış. "Yes yes!"

Sonunda herkes antrenmana döndüğünde Barış gitmeden önce bana döndü ve önümde eğildi. "Kafan acıyor mu?"

Kafamı olumsuz anlamda sallayıp gülümsedim. "Hayır, gayet iyiyim."

"Bir şey olursa seslen güzelim."

"Tamaamm, hadi git bak babam gelecek şimdi kaytarıyormuş gibi görmesin seni."

Kafasını sallayıp biraz daha eğildi, ben öpeceğini düşünürken hiçbir şey yapmadan uzaklaştı ve arkasını dönüp takımın yanına ilerledi.

Arkasından bakakalırken kafamı kurcalayan bir takım meseleler tekrar gün yüzüne çıkmıştı yine. Barış Alper ve davranışları. Beni kardeşi olarak gördüğünü söylüyordu herkesin içindeyken ama yalnızken tam tersi gibiydi sanki.

Her kardeşi gibi gördüğü kıza böyle mi davranıyordu? Eğer öyleyse bu büyük bir sorundu. Gözleri ara ara beni bulurken ona gülücükler gönderiyordum. Belki de fazla düşünmemek, akışına bırakmak gerekiyordu fakat Kerem'e bu konuyu konuşmayı ihmal etmemeliydim.

•

"Sıkıldın sanki bugün biraz?" Kerem şoför koltuğunda yerini alırken omuz silktim. "Yok canım, sıkılmadım da sizinle çok vakit geçiremedik bugün."

"Biliyorsun güzelim derbi var yarın, o yüzden çok ara vermedik bugün." Kafamı anlayışla salladım.

Antrenman bitmişti, herkes evine dağılmıştı şimdi de Kerem beni evime bırakacaktı. Yaklaşık birkaç ay önce ufak bir kaza sonucu arabamı sanayiye bırakmıştım ve hala alamamıştım. Babamın da tesiste işleri olduğu için onu bekleyemeyecek kadar bunalmıştım. Bu yüzden Kerem'in arabasına bindim.