KATİLİM SENSİN

9. bölümü

Bazı dönemlerde İnsan kendini çok çaresiz hisseder.  Hele de gücünün yetmediği zamanlar.  Sıkışıp kalır, çaresizce ölmeyi bekler ama beklediği ölüm bir türlü gelmez. Şimdi tam da o dönemdeydim. Sadece ölmeyi istiyordum

Gözlerimi açtığımda vücuduma bir ağrı saplanmıştı. Doğrulmaya çalışdığımda sırtım ve boynumdan bir ağrı vardı. Başımı sağa sola döndürdüm. Boğazımın her yeri acıyordu. Dudaklarım kupkuru olmuştu. Susuzluğumu gidermek için dudaklarımı yaladım.  Yerimden doğrulup uyandığım odun yataktan aşağıya ayaklarımı  sarkıtıp yere değdirttim.

Birden  içeriye adamlar girmeye başladı. Ellerine baktığımda su ve yiyecek gibi şeyler vardı. Sırayla herkese veriyorlardı. İnsalar sanki  aylardır yemek yememiş gibi ekmekleri yemeye başladılar. Ayağıya kalkıp demir parmaklıklardan olan kapıya yaklaştım. Adamlar bana da versinler diye elimi uzattım ama adamlar yanımda geçip gitmişti. Elim havada kalmıştı.

Çok yorgundum, öylece dizlerinin üstüne çöktüm. Başımı öne eğip ağlamaya başladım.  Artık gücüm kalmamıştı. Göz yaşlarım akarken kahküllerim önüme gelmişti. Ellerim dizlerimi sıkarken hıçkırıklarım ağzımın içinde kayboluyordu.  Buğulu gözlerimle bana doğru gelen  ayak gördüm. Kahküllerim yüzüme geldiği için gelen kişiyi göremiyordum. Tam önünde durdu.  kafamı kaldırıp ona baktığımda Araz bana bakıyordu. Yüzünde hiç mimik yoktu. Gözleri çok derin ve karanlık bakıyordu. Elleri pantolonunun cebinden hissiz bir şekilde beni izliyordu. Araz;

"Su mu  istiyorsun?"

Başımı olumlu anlamda saldım.
Elindeki su şişesini bana doğru uzatdı ama su şişesini kapıya doğru tutuyordu. Suyu almak için kalan son  gücümle ayağıya kalktım. Ellerimi parmaklıklar arasına geçirip suyu almak istedim. Bir anda kolumu tutup parmaklıkların arasında kendine çekti. Hızlı çektiği için yüzüm parmaklıklara demişti. Ağzımdan inlemeler çıkarken canım çok yanıyordu. Gözlerimden yaşlar süzülüyor bu hallerime lanetler okuyordum. Soğuk sesini tenimde hissetim.

"Veririm ama bir şartla. Bundan sonra dediklerimi ikiletmeden yapacaksın"

Tıslayan sesinde emir vardı. Kolumu çok sıktığı için canım fazla yanıyordu. başka çarem yoktu kabuletmeliydim. İstemiyordum ama burada ölecektim. Başımı zar zorda olsa salladım. Kolumu bırakınca bacaklarım ağırlığıma daha fazla dayanamadı ve yere düştüm. dizlerimin üstüne çöktüm ağlıyordum. Zaten en iyi yaptığım şeyde buydu. Bu kadar güçsüz olmam canımı yakıyordu.

Elindeki şişeyi bana doğru fırlattı. ben de  aldığım gibi kafama diktim.  doya doya içmiştim. Araz bulunduğumuz mahsenin kapısını açarak içeriye girdi. İki  Kolumu  tutarak kaldırdı ve dışarıya çıkarttı.
Dışarıya çıktığımda temiz havayı içime doya doya çektim. Temiz nefes almak çok güzel. Araz tekrar  kocaman eve getirmişti beni. İçeriye girdiğimizde bize şaşkınlıkla bakıyorlardı. Yine bir şeymi oldu niye bakıyorlardı bana. Melisa öne atılarak;

"Araz bu aptal kızı bu kadar çabuk çıkaracağın aklımın ucuzdan bile geçmezdi" dedi hırçın sesi ile. Araz bir şey demeden çalışanlardan birini çağırdı. "Umay bundan sonra seninle çalışacak" dedi düz hir şekilde.

Hizmetli abla kafasını salladı. Araz halâ elimi tutuyordu. Elimi çekmeye çalıştım ama bırakmıyordu hatta daha sıkı tutmaya başlamıştı. Bana biraz baktı, sanki bir şeyler düşünüyor gibiydi. Daha sonra elimi bıraktı. Temizlikçi abla onu talip etmemi istedi ve onu takip ettim. Mutfağa gidip masaya otutturdu. Hizmetli abla halimden anlamış olacak ki önüme et ve pilav koydu.

"Hadi ye şunu, bir sürü iş bizi bekliyor. Dirençli olmalısın"

Başımı salladım ve önümdekileri yemeye başladım. Öyle hızlı yiyordum ki nefes almayı bile unutuyordum bazen. Kısa süreden herşeyi hızlıca bitirmiştim. Yemeğim bitince temizlikçi abla
temizlikçiklere özel elbiser olduğunu ve bunları giymek zorunda olduğumu söyledi. Bende hiç sogulamadan elbiseyi aldım.  Beni daha önce bıraktıkları odaya gidip üstümü giyindim. Elbise tam üstüme göre olmuştu. Koyu ve uzun bir yeşil elbiseydi. Bana çok yakışmıştı. Elbisenin bel kısmında siyah çiçeklerle yapılmış kemer vardı.