Kapının hızlıca açılmasıyla yataktan doğruldum etraf karanlık olduğu için önümü göremiyordum. Ayak seslerinin bana yaklaştığını duydum. Titreyen sesimle;
"E-Eren sen misin?"
Cevap vermedi. İyice gerilmiştim yataktan doğrulup lambayı açmak için ayağı kalktım, o anda bir el beni hızlıca duvara itekledi. O anda oda aydınlanmaya başladı karşımda gördüğüm şeyle gözlerim kocaman açtım. Bu oydu Beni nasıl bulmuştu. Düyümlenen boğazımla konuşmaya başladım.
"A-Araz"
"Ne o ufaklık beni özlemedin mi?"
"Ama ben seni çok özledim"
Çenemi sıkıca tutup kendine yaklaştırdı. Ben korkudan konuşamıyordum. Gözlerimden yaşlar süzülürken o bana onu ilk gördüğümde ki gibi acıyarak bakıyordu nefes alışım daralınca ağzımdan hıçkırıklar çıkıverdi. Yine bulmuştu beni. Ondan kurtulamayacağımı biliyordum. Bunları neden yaşıyorum, hiç kimseye bir şey yapmadım ki ben.
Araz birden bağırmaya başladı. kolumu sıkıca tuttu. Gözlerinden nefret vardı, elini arka cebine götürdü ve cebinden çıkardığı silahı bana doğrultu. Korkudan ayaklarımı hissetmiyordum. Bir adım geri gittim ve konuşmaya başladım;
"Lütfen yapma Araz, affet bir daha yapmayacağım:
"Sana ne demiştim ufaklık"
"Benim kitabımda affetmek diye bir şey yok bedeller var"
Bir anda silah sesi geldi. Yataktan hızlıca doğruldum ve gözlerimi hızlıca açtım. Nefes nefese kalmıştım. Gördüklerimin etkisinde yataktan kalktım. Kendimi banyoya attım, yüzüme soğuk su çarptım. Gördüğüm rüyanın etkisindeydim hala. Ağlamaya başladım, Ayaklarım fazla dayanamayıp beni yere bıraktı. Gözyaşlarım durmak bilmiyordu.
Ne kadardır banyodayım bilmiyorum ama odamın kapısı çalınca yerimden doğrulup kapıya doğru yürüdüm. Kapıyı açtığımda bir tane Hizmetli karşımda bana gülümseyerek;
"Hanım efendi Eren bey sizi kahvaltıya çağırıyor"
"Tamam geliyorum"
Diyip tekrardan banyoya gittim. Yüzümü yıkadım ve herhangi bir kıyafet giyip aşağıya indim. Mis gibi kokular geliyordu masaya doğru elerledim. Eren beni sıcak bir gülümseme ile karşılaşdı. Bende aynı şekilde zor da olsa gülümsedim. ö
Önüm de olan şeyleri yemeye başladım. Öyle daldığım ki Eren'in sesi ile kendime geldim.
"Ee Umay odanı nasıl buldun?"
"Çok güzel teşekkür ederim"
"Elimden geldiğince sana uygun kıyafet almaya çalıştım umarım beğenmişsindir"
"Hepsi çok güzeller, hepsini çok beğendim ama keşke zahmet etmeseydin"
"Beğenme sevindim Umay"
"Ben tekrar teşekkür ederim beni kurtardığın için. Benim yüzümden başına tonla bela açıldı"
"Bunları düşünme Umay hadi yemeğini ye "
Önümdekileri yemeye başladım. Burada zaman hızla ilerliyordu tam bir haftadır buradaydım. Araz'dan da ses seda yoktu. Umarım peşimi bırakmıştır. Gitmekten keyif aldığım çiçeklerin yanına gittim, öyle güzelleri ki bakmaya doyamıyordum.
Çiçeklere basınca kendimi görüyorum. Şimdi rengarenkler ama koparılınca hemen soluyorlar. Bende öyleyim evimde çok mutluydum, sade bir hayatım vardı taki araz'la tanışana kadar. O bana acıdan başka bir şey getirmedi.
Ben düşüncelere dalmışken omzuma bir el dokundu. Arkamı döndüğümde Eren'di ama biraz endişeli gözüküyordu. Ona ne olduğunu merak ediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KATİLİM SENSİN
Romance[ilk kurgumdur kendileri] "Sırf dudakların için seni yaşatabilirim ufaklık " |Acımasız seri katil eğer bir kızı severse onun için değişir mi?|
