Gece Gözlü Mafya (texting - Düz yazı)

Seni seviyorum

Selâm kuzularım 🤗

Yazar 🫂 Kuzuları

Bu sefer bölümü erken atıyorum.
Hafta sonu atacaktım ama bitirince bekletmek istemedim.

İşten gelip yazdım gözlerim görmüyor artık çoookk yoruldum umarım çok yazım hatası çıkmaz..

Beğeni ve bol yorum yapmayı unutmayın.

Hepinizi yanaklarından
kissss💋

O zaman bölüme geçelim...

❤️⭐❤️

Bu hayattaki en korkunç şey geç kalmışlık..

Pişmanlığın tüm düşüncelerini ele geçirmesi.

Ama geç kalma pişmanlığın'ın da farklılıkları vardır ve en kötüsü de birine geç kalmaktır.

Sonra diyerek söylemekten korktuğun iki cümle dizilir boğazına, neden mi?

Öyle bir an gelir ki, bir sonra olmadığını anlarsın ve o geç kalmışlığın pişmanlığı dalga dalga ele geçirir tüm zihnini, korku sarar bedenini.

Ben o yarım kalmış cümledeki iki eksik kelime de kaldım. Söyleyemediğim o iki kelimenin ağırlığı, hastane yatağında yatan ve vücudu sargılar ile dolu Savaş'ı izleyip gözlerini açmasını beklerken daha çok pişman olmamı sağladı.

Savaşı kaybetme korkusu öyle bir alt etmişti ki diğer korkularımı, daha önce yapamadığım her şey bir pişmanlık olarak geri dönüyordu.

Bir gün önce o adını bile anmak istemeyeceğim adam bize saldırmıştı. Savaşın vurulduğu andan sonrasını çok hatırlamıyor olsam da sonrasında öğrendiğime göre savaşın adamları sayesinde oradan kurtulmuştuk.

Kendimizi hastanede bulmamız ve savaşın ameliyata alınması, herşey o kadar hızlı gelişmişti, ki beynim gerçekliğini sorgulasada yanımda gözleri kapalı bilinçsizce yatan Savaş tüm gerçekleri yüzüme vuruyordu.

Ben göz yaşları ile Savaşın elini tutmuş uyanmasını beklerken gün ayırmaya başladı. Bakışlarımı camdan görünen yeni doğmuş güneşe çevirmiştim ki duyduğum ses ile hızla geri döndüm.

"Kumsal" diye güçsüz çıkan sesi ile uyandığını anladım.

Hızla oturduğum yerden kalkıp Savaşın yüzüne doğru eğildim.

"Savaş iyi misin? Ağrın varmı? Doktoru çağırayım mı? " diye endişeli bir şekilde hızla sorularımı sıraladım.

Yorgun bakışları önce bende sonra etrafta dolandı. Nerede olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi.

"Hastanedeyiz" dedim sorgulayıcı bakışlarına karşı.

"Ne oldu?"dedi zor çıkardığı sesi ile.

"Ameliyat oldun ama iyi geçti şimdi iyisin" dediğimde bakışları kendi bedeninde dolaştığında kaşları gittikçe çatıldı.

Sinirli bir soluk verip bir anda yataktan kalmaya çalıştığında kolunun acısı ile inleyerek yatağa geri düştü.

"Savaş ne yapıyorsun dikişlerin patlayacak" dedim sinir ve endişe ile.

Bakışları tekrar benim vücudum da gezdiğinde "Kumsal sen iyi misin bir şey oldu mu" dedi endişeli bir sesle.