Gece Gözlü Mafya (texting - Düz yazı)

Annemiz

Selam kuzularım 🤗

Yazar 🫂 Kuzuları

Beğeni ve yorumları
unutmayın 😊

Öpüldünüz yanaklardan 😘

Kısa bir +18 sahne var başlayış ve bitiş de uyarı koydum isteyen atlaya bilir.
🔞

❤️⭐❤️⭐❤️

İki elimi yanaklarıma yaslamış ve kollarımı masaya koymuş bir şekilde öylece o'nu izliyordum. Neden mi? Çünkü çözemiyorum. Tam olarak nerede hata yapıyorum. Uzun bakışmamız sonucunda seslice bir of çekip, oturduğum sandalyede geriye yaslandım. keşke sorunun ne olduğunu söylese dedim içimden ama imkansız.

Yardım çığlıkları atan bakışlarımı savaşa çevirdiğimde, bu halime gülümseyip kucağındaki bilgisayarı kapattı ve karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu.

Savaş, benim saatlerdir bakıştığım yere, yani yıl sonu proje ödevime gözlerini çevirdi, bir kaç saniye taslak çizime bakıp sonrasında bakışlarını yaptığım, pardon yapamadığım makete çevirdi. Ona da en fazla otuz saniye baktıktan sonra gözlerini bana çevirdi.

''Düzeltmemi ister misin?'' dedi. 

Nasıl yani, benim saatlerdir  çözemediğim sorunu bir dakikada çözmüşmüydü. Ona inanamayan gözlerle bakıp '' Bu kadar kısa sürede çözmüş olamazsın'' dedim.

Ama sesim lütfen çözmüş olma der gibiydi, çünkü bu başarımı sorgulamamı sağlayacaktı.

 ''Aslında çok küçük bir hata yapmışsın, öğrenci olarak bu kadarını yapman bile büyük bir başarı'' dedi. sesinden söylediklerinde samimi olduğunu anlasam da benim saatlerdir yapamadığımı bir dakika da çözmüş olması moralimi bozmuştu ve bunu yüzüme yansıtmış olmalıyım ki konuşmaya devam etti.

''Bükülmesin o dudaklar. Tasarımın, yıllardır mimar olan bir çok kişiden daha iyi'' dedi ve çizdiğim taslağı ikimizin ortasına çekip eline cetvel ve kalemi alıp göstererek konuşmaya devam etti.

'' Bak sen burada takıldın, çizimde ne kadar sorun görünmese de makette sorun çıktı. Çünkü tasarımındaki bu şekil farklı bir formül ile hesaplanıyor ve ölçüsü değişiyor ve senin bunu bilmemen çok doğal çünkü bunun için tecrübe gerekiyor.'' dedi uzun uzun anlatıp benim kendimi kötü hissetmemi engellemişti.

Yüzümdeki gülümseme ile savaşa bakarak '' Teşekkür ederim'' dedim.

Onunda dudakları kıvrılırken sağ elini saçlarıma atıp karıştırdı ve ''Rica ederim küçük hanım'' dedi oturduğu sandalyeden kalkıp yanıma geldi ve dudaklarıma öpücük bir bırakıp, tekrar koltuğa geçip, bilgisayarda işlerinin başına döndüğünde hâlâ gözlerimi ondan çekememiştim.

Sarılıp yattığımız o günden sonra herşey çok  güzeldi. Az önce yaşanan gibi küçük güzel anlarımız oluyordu ve bu çok huzur verici hissettiyordu. 

Savaş, en büyük düşmanım dediği kişi hakkında tek kelime etmemiş hatta o gecenin sabahında hiç birşey olmamış gibi kahvaltı hazırlayıp barış ile zeynep'i de çağırmıştı ve tüm kahvaltı barışın zeynep'e bakışları ve zeynep'in kızarmış yüzü ile geçmişti. Bunlar kesin bir haltlar karıştırıyordu fakat kendi aksiyonlu hayatımdan onlara zaman ayıramamıştım. Tabi bununla bir ara özellikle ilgilenmeliydim.

O gecenin üstünden tam iki hafta geçmişti ve biz bu konu hakkında hiç konuşmamıştık. Sanki o adam hiç hayatımıza girmemişti.

Bu iki haftada, ne kadar olunursa o kadar normal bir çift olmuştuk. Daha fazla yakınlaşmıştık.  Tabi birbirimize karşı hissettiğimiz cinsel çekiminde bunda büyük etkisi vardı. Hatta bir kac kere kendimizi durduramamış ve yakınlaşmamız yatakta son bulmuştu.Bu iki haftada ikimizde yaralarımızı birbirimizin sevgisi ile kapatmayı öğrenmiştik.