ENES

29 6 1
                                    

Beğendiyseniz oylamayı unutmayın lütfen 💫
__________________________

Normalde pek rüya görmem ama nedensizce rüyamda Kerem'le birisini el sıkışırken gördüm. Yani tam emin değilim ama o gibiydi. Aramızda yaklaşık iki buçuk metre mesafe falan vardı, Kerem karşısında dikiliyordu ve ikisi el sıkışıyordu. Birkaç dakika kiminle el sıkıştığını düşündükten sonra annemin odama bir anda dalmasıyla yerimden zıpladım.

"Metin hala yatakta ne yapıyorsun? Çabuk kalk üzerini değiştir aşağı in!"

Ağzımı bile açmadan kalktım, üzerimi değiştirip aşağı indim. Annemin yarım saatlik bu hal ne, ahırdan mı geldin adlı serfomisini dinledikten sonra evden çıktım. Bugün pek kahvaltı etmek istemiyordu canım. Annemi zorla yürüyerek okula gitmeye ikna ettim. Hem bir değişiklik olmuş olur. Hep evle okul arasında bir araç içerisinde tıkılı kalmak boğucu oluyor, hele de kalabalıksa daha büyük sıkıntı. Kimsenin ter kokusuna daha fazla katlanacak tahammülüm kalmadı. Yürürken yolda tanıdık bir yüz gördüm, bir elinde sigara bir elinde ise telefon vardı hoparlörde konuşuyordu. Normalde bu yaptığımın hoş bir davranış olmadığının farkındayım ama merakıma yenik düştüm ve o kişiylen aramızda üç metre olacak şekilde bir binanın yan cephesine saklandım.

"Geçenki kız ne oldu?"

Telefondaki kişi başta konuşmaya tereddüt eder gibiydi ama sonra konuşmaya başladı.

"... Enes bana ablamdan kalan tek şeysin. Seni korumak için elimden gelen her şeyi yapıyorum, ne yaptıysan izin verdim ama artık-" ses bir anda gitti. Hoparlörü kapatmıştı bir an fark etmiş olabilir mi acaba diye şüphe ettim ama o konuşmaya devam etti.

"Ben sana başka bir şey sordum benim davranışlarım hakkındaki düşüncelerini sormadım. Ayrıca kelimelerine dikkat et sokaktayım bir kişi bile duysa beni korumak için uğraştığın onca çaban boşa gider,  bunu ister misin?"
Tam o anda gitmem gerektiğini farkettim. Binanın arkasından dolandım ve oradan hızla uzaklaşmaya odaklandım. Sanırım o tahmin ettiğim kişi.  Keremlerle tanıştığım gün karşılaştığım çocuktu. İyi de bana neden yardım etmeyi teklif etti ki? Okula giderken birçok  kez duyduklarımdan şüphe ettim. "Acaba yanlış mı anladım?" Diye düşünüp durdum ama böyle bir konuşmanın başka ne açıklaması olabilirdi ki? Hem gerçekten oysa bile neden sokak ortasında böyle bir konuyu konuşuyor, aklım almıyordu. Okula ulaşınca bir sürelik kafamdan o düşünceleri sildim, ne de olsa Kerem'i görüğüm gibi anlatacağım.Şimdi kafa yormamak daha iyi olur... herhalde.
Okulun bahçesinde kendi sınıfımın olduğu sıraya girdim. Müdür klasik konuşmalarını yapıyordu. Arkamda bir el hissedince o tarafa döndüm. Oydu, Enes denen çocuktu. Ne diyeceğimi bilmiyorum sadece arkamı dönmekle yetindim ama galiba büyük bir hata yaptım, korkularımı gizleyemedim.

"Biraz çekilir misin? Kendi sırama doğru gideceğim."

Dediğini dinleyip biraz kaydım. Önce poşeti açarak sıçtım şimdi de konuşmayı dinleyip batırdım. Kesinlikle anladı yoksa yanıma gelmesinde hiçbir mana yok. On bir, on ikilerin sırası ile bizim sıranın arasında en az beş metre mesafe var ayrıca arkadan dolanarak da gidebilirdi ama o direkt sıraların içinden geçmeyi tercih etmişti. Artık gerçekten korkmaya ve kafam karışmaya başlamıştı. Her şey hiç beklemediğim bir anda ortaya çıkıyor. Olaya müdahale etmeyeceğimi söylemiştim şimdiyse olayın tam içindeyim. Ne kadar asıl katili biliyor olsam da yandaşçısını bilmiyorum. Yani onun olduğunu söylesem bile olayın üstünü bir şekilde örtebilirler. Herhalde şimdiden nasıl öldürülmenin daha az acı verici olduğunu düşünmeye başlasam ve nasıl yalvarsam kabul eder diye düşünsem iyi olur. En sonunda sıraları dağıttılar ve sınıflarına gönderdiler. Bunca düşünce artık midemi bulandırmaya başlamıştı. Korkum, duyduklarım, düşüncelerim, gördüklerim... En sonunda ikinci dersin sonlarına doğru dayanamayıp çıktım. Mide bulantıma tuvaletin pis kokusu da karışınca en sonunda kendimi tutamadım. Artık kusmanın mı yoksa yaşadıklarımın etkisinden dolayı mı bilmiyorum ama ağlamaya başladım. Normalde bu kadar sık ağlayan bir insan değilim ama şuan gerçekten nasıl hissetmem gerektiği hakkında bir fikrim yok. Korkuyor muyum, üzülüyor muyum, endişeli miyim, yorgun muyum? Hiçbirini ayırt edemiyorum.
Düşüncelerimin arasında boğuşurken kapının güçlükle tıklamasını işittim.
Ayaz'ın sesiydi.

"Metin iyi misin abicim? Hadi çık konuşalım."

Sesi endişelenmiş gibi geliyordu. Neden endişelendi ki alt tarafı dersten bir anda çıktım. Kulağa normal gibi gelmese de çok büyük bir durum değildi. Tabi kendi yaptıklarımın farkında değildim. O düşüncelerle boğuşurken ne kadar vakit geçtiğini, nasıl hıçkırıklara boğularak ağladığımı fark etmemiştim. Artık mide bulantımın üstüne baş dönmesi ve karın ağrısı da eklenmişti, dışarı çıkmanın şuan benim için daha iyi olduğunu fark edince kapıyı açtım. Ayaz, Kerem ve birkaç hoca kapıda bekliyordu. Ağzımı kapatarak musluklara yaklaştım. Hızlıca elimi yüzümü yıkadım ama gözlerim aynaya takıldı. Ağlamaktan gözlerim kıpkırmızı olmuş, saçım başım darmaduman, nefes almak için düğmelerini açtığım gömleğim kırış kırış. Bu işkenceyi benim seçtiğim aklıma geldikçe canım acıyor. "Açmak zorunda mıydın?", "Açmasan ne olurdu?", "Eline ne geçti?" bunlar sürekli olarak beynimin içinde tekrarlanan o cümleler. Poşeti ilk açtığımdan beri aklımda dönen ama beni daha da meraka sürükleyen o kelimeler. Omuzumda bir el hissedince düşüncelerimden ayrıldım.

"Çık şu tuvaletten, az bahçede kafa dinle bok böceği" Deyip kafama vurdu Kerem. Bahçeye doğru gittik, biz bir banka oturduktan bir süre sonra da Yasemin ve Buse geldi.

"Şimdi anlat bakalım kime
aşık oldun da reddedildin?"

Dedi hafifçe gülümseyerek. Rahatlatmak için mi yoksa her zamanki gibi bana bulaşmak için mi yapıyor  ayırt edemedim doğrusu.
Kerem'dem sonra Ayaz başladı.

"Ağlayacak bir omuz arıyorsan amcaların burada yeğen!"
Yok ebem, az daha saçmala istersen. Yasemin en sonunda olaya el attı.

"Ya tamam geçtiniz dalganızı, güldünüz, eğlendiniz şimdi dökül olayın aslını şimdiye kadar iyiydin bir anda ne oldu?"

"Bir şey olmadı sadece gördüklerimi hala sindirebilmiş değilim."

"Senin gördüklerini bizde gördük. Başka bir halt var, ne o dökül !"
Buse'nin sorusunu yanıtlamak istiyorum ama şuan okulda olduğumuz için ne kadar doğru olur bilmiyorum. Anlattığımı öğrenirse bana ne yapar onu da bilmiyorum. Neyi biliyorum ki. Öğretmenler halimi görünce annemleri aramış, annemde duyar duymaz okula gelmiş. Eve girince sanki üzerimdeki baskı daha fazla artmış gibi hissediyorum, ne yapmam gerektiğini bilmiyordum Kerem'e veya birine söylemeli miyim yoksa söylememeliyim. Söylesem de elimde kanıt yok ya bana veya aileme de zarar verirlerse. Eğer söylersem onları da olayın iyice içine sokmuş olmaz mıyım? Saatlerce düşüncelerim ve endişelerim içerisinde boğuldum. Bunca stres uykumu getiriyordu ama aynı zamanda gözüme bir damla uyku girmiyordu. O olaydan sonra hiç yemek yememiştim hatta su bile içmemiştim. Odamdan çıkıp mutfağa ilerledim. Mutfaktaki saate bakınca saatin gece yarısını geçtiğini farkettim. Dolaptan su ve birkaç yemek çıkardım ve mikrodalgada ısıtmaya başladım. O esnada gözüm musluğun arkasındaki pencereye kaydı. Biri vardı ve bana bakıyordu. Hiç bir şey yapmadan buraya bakıyordu. Gittikçe yaklaşıyordu. Yaklaştıkça yüzü belirginleşiyordu, netleştikçe de korkum artıyordu. Camın dibine kadar gelmişti gitmek istiyordum ama kıpırdayamıyordum. Bir anda sağa döndü ve ilerlemeye başladı. Kalakalmıştım, ne sağa gidiyordum ne de sola. Olduğum yerde karşıma bakıyordum. Ardından bir kapı tıklatma sesi ile kapıya döndüm. Yukarıya kaçıp kapıyı üzerime kilitlemek istiyordum ama bacaklarım sanki düşüncelerimi umursamıyormuş gibi kapıya doğru ilerliyordu. Bağırmak annemlere seslenmek istiyordum ama sanki ağzımda bir düğüm varmışcasına sessizdim. Duyulan tek şey kapı tıklaması ve adım seslerimdi. Artık ağlama eşiğine dayandığımda kapı deliğinden baktım. Kapının arkasındaki kişinin Kerem olduğunu görünce derin bir nefes aldım ve kapı kolunu tuttum. Tam açıyordum ki bir şey hatırladım, pencerede gördüğüm kişi Kerem değil Enes'ti bir umut yanılmışımdır diyerek kapıyı iyice açtım. Gerçekten Kerem'di, karşımdaki kişi Kerem'di ama bana garip bir şekilde bakıyordu sanki yanlış bir şey yapmışım gibi...

*Sizce yeni bölümde neler olacak (⁠◠⁠ᴥ⁠◕⁠ʋ⁠)

GİZPEŞHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin