baby one more time | banginho

thirty two

Hassas kişilerin okuması önerilmez. Tetikleyici sahneler içerir. Buna rağmen okuyanların yaşayacaklarının sorumluluğunu kabul etmiyorum.

Bir ay sonra...

O geceden sonra Minho ve Chan arasındaki her şey açıklığa kavuştu. Artık ikisi de birbirini sevdiğini biliyordu. Chan bir süredir yurt dışındaydı ve yalnız kalmamak için Minho Hyunlix'in yanında kalmaya devam ediyordu. Felix Minho'yu hayatta yalnız bırakmamıştı zaten.

Finalleri de sorunsuz bir şekilde hallettikten sonra Minho artık mezundu. İşinde ise şimdilik iyi gidiyordu. Chan'ın takıntı yaptığı kadar tehlikeli bir şey yoktu bile. Minho bunu onun kontrol manyaklığına verdi.

"Bak yine fazla heyecan yapıyorsun sakin ol artık."

"İlk kez iş yemeğine gidiyorum Felix ve birçok iş insanı orada olacak."

Minho hazırlanırken bir yandan da Felix'e cevap yetiştiriyordu.

"Chan biliyor mu peki?"

"Henüz konuşamadım ama artık böyle şeyleri normal karşılıyor. Eskisi gibi öfke kontrolü yok."

"Terapiste gidiyor demiştin değil mi?"

Minho başını salladı.

"Barıştığımızdan beri daha sağlıklı hareket ediyor. O gece her şeyi anlattığında bu davranışlarının altında yatan sebebi anlamıştım. Chan bunları isteyerek yapmadı."

Minho Felix'in samimiyetine inandığı için bu kadar özele giriyordu.

"Bir şey derdim ama neyse, sonuçta artık düzgün davranıyor. Yine eskiye dönerse bu defa taviz vermeyeceksin Minho."

"Yapmayacağını biliyorum Felix, eminim." Gülümsedi.

Felix Minho'nun iyice belli olmaya başlayan karnını okşadı. Bebek neredeyse yirmi haftalıktı ve bir sonraki hafta kontrol vardı.

"Umarım bu kez cinsiyetini gösterir."

En son ki kontrolde bebek kendini sakladığı için cinsiyetini öğrenememişlerdi.

"Gösterse iyi olur yoksa iyice meraklanacağım artık."

"Kız mı yoksa erkek mi geçiyor içinden?"

"Sanırım bir kızım olacak." Kıkırdadı.

Minho sonunda hazırdı. Yine çok güzel olmuştu, gerçi o her zaman güzeldi.

"Ben çıkıyorum." Saatine bakarak konuştu.

"İyi eğlenceler! Alkol ve sigara yok."

Minho gözlerini devirdi.

"Biliyorum anne!"

Evden çıkabildiğinde kendisini alacak olan arabayı beklemeye başladı. Telefonu çalmaya başladığında hemen baktı. Chan arıyordu!

"Chan!"

"Ne yapıyorsan bırak seni almaya geliyorum."

"Sana da merhaba Chan ve ayrıca ne zaman geri döndün?"

"Az önce havaalanına indim şoför dışarıda beni bekliyor. Seni alacağım ve seni çok özledim." Chan gerçekten de eskiye göre daha iyi durumdaydı. Minho'ya olan sevgisini kabullenmişti ve bunu belli etmekten çekinmiyordu.

"Chan ben..." Minho bu kadar hevesli olan Chan'ı nasıl reddedeceğini bilmiyordu.

"Ne? Bir şey mi oldu? Problem mi var Minho?"

"Chan ben iş yemeğine gidiyorum. Önemli bir davet olduğu için katılmak zorundayım." Ufacık bir sesle konuştu.

"Ne?" Chan'ın bir dakika önce gayet neşeli çıkan sesi şimdi açıkça bozulmuştu.