Sonradan Gelen | Texting

Çekirdek aile

Gülnur Ören YURTOĞLU

"Mehmet Selim, beyaz gömleğini de alıyorum."

Yatağın üzerinde oyuncağı ile oynayan Muhammet Çağlar'a baktım. Ördüğüm oyuncak yumuşak olduğu için oynarken keyif alıyor, annesi gibi çabucak seviniyor. Mehmet Selim'in oğlumuzun bazı hareketlerini bana benzetmesine hak veriyorum şimdi. Minnoş oğlum.

Giysi dolabına döndüğümde Mehmet Selim'in sesini duydum. Tatilimiz için ayarlama yapıyor. Yan odada.

"Siyah gömleğim de olsun."

"Tamam." diye mırıldandım. Beyaz ve siyah gömleğini çıkarttım. İkisini çok yakıştırıyorum ona. Dudaklarımda gülümseme belirirken tekrar sesini duydum.

"Kırmızı elbiseni unutma."

Kırmızı elbise?

Elimdeki gömleklerle düşünceli hâlde yatağın üzerindeki valize döndüğümde duraksadım. Muhammet Çağlar?

Valizin içine girmiş, yatakta bıraktığı oyuncağını almaya çalışıyor. Şaşkınlık ve gülme arasında kalırken birden gülmeye başladım. Mehmet Selim bunu görmeli.

Koşar adım odadan çıktım. "Mehmet Selim, nerdesin?" diye seslendiğimde önüme çıktı. Heyecanla elinden tuttum. Bu hareketimle yüzündeki ciddilik normal hâline dönerken atıldım.

"Bunu görmen lazım. Ben bir şey yapmadım. Kendisi..."

Peşimden odaya götürdüm. Heyecanım onu keyiflendirmiş olmalı, çünkü gülüyor.

Odaya geçtiğimizde Muhammet Çağlar'ı aradı gözlerim. Yatağa geçmiş tekrar. Az önce valizin içindeydi. Mehmet Selim'e gösteremediğime üzülürken oğlumuzun tatlı gülüşü ile gülümseme oluştu dudaklarımda. Olsun.

"Gülüşü sana benziyor."

Başımı kaldırıp yanıma döndüm. Göz göze geldik. Gülümsedim sıcacık.

"Her hareketini bana benzetmeye başladın." dedim takılarak. Beklentili hâlde gözlerine baktığımda güldü. Burnumu sıktı.

"Oğlumuzun tatlı olduğunu biliyorum." deyip gözlerini kıstığında güldüm onun gibi. Tatlı buluyor beni ayy.

"Tamam benim gibi tatlı olabilir ama senin kopyan... Sahiden aklıma takılıyordu. Sen küçükken böyle yanakların tombul muydu?"

Düşünceli hâlde ona döndüğümde birden beni kendine çekip yanağımdan büyükçe öptü. Heyecan yaptım.

Kollarını bedenime sarmaladığında başımı kaldırdım. Yüz yüze bakıyorduk. Yüzündeki sırıtış gülümsememe neden olurken sesini duydum.

"Evet, karıcığım. Küçük Mehmet Selim doğurdun." dediğinde şaşkınlıkla gözlerim aralandı. Sonra gözlerim yanaklarına kaydı. Tombul yanaklar... Ayy yerim onu da.

"Hoşuna gitti." dedi sırıtarak. Elimi yanağına getirip gözlerimi gözlerine çevirdim.

"Yerim seni." dedim birden. Yanağını sıktığımda gülerek konuştu.

"Olur."

Yanağına uzanırken güldüm kendi kendime. Dudaklarımı yanağına bastırdığımda muzip sesini duydum.

"Olur dedim de yemiyeceksin değil mi beni?"

Dudaklarım yanağında kalırken aklıma gelenle yerimde kıpırdanıp yanağından ayrılıverdim. Kollarını ayırmadı benden. Gözlerini başka yere çevirip tekrar bana döndü. Bakışları beni heyecanlandırıyor.