Gidiyorum | Düzenleniyor

-4-

İyi okumalar umarım beğenirsiniz.

"öyle kırgınım ki bulut olsam günlerce dinmez yağmurum."

Medya: Masal Öztürk

MASAL ÖZTÜRK'DEN

Bora'ya bakıp "Anlattıkların çok zor şeyler, sana hiç bir zaman sinirli olmadım. Beni kıran o gün herkesin içinde bilip bilmeden konuşmandı. Seni anlıyorum. Babam..." derin bir nefes aldım zordu benim için.

Bana baktı anlamış gibi yanımdaki sandalyeye oturdu. "Anlat, zor biliyorum ama rahatlarsın." dedi.

"Babam, Cengiz amcayla çok yakın arkadaşmış. Bir gün burda yani Kars'ta olan bir görevleri oluyor. Babam ve Cengiz amca çatışmadan önce her görev öncesi olduğu gibi ailelerini birbirlerine emanet ediyorlar.

O gün babam sanki hissetmiş gibi sıkı sıkı tembihleyip ailem sana emanet onlara ne olursa olsun yardım et demiş. Çatışma başladıktan sonra yan taraflarında bir asker yaralanmış Cengiz amcada ona yardım edebilmek için karşı tarafa geçeceği zaman babam onu koruyormuş.

Cengiz amca karşı tarafa geçerken bacağından vurulup düşüyor. Babamda bir şey olmasın diye yanına gidip onu kayalığın arkasına itiyor. Kendi de saklanacağı sırada vuruluyor."

Ağlıyordum, herkese karşı güçlü tabuları olan ben şu an tanıyalı bir kaç gün olan birinin yanında ağlıyorum.

Bora ellerini tedirgin bir şekilde uzatıp gözyaşlarımı sildi. Bir şey demedim çünkü gerçekten yanımda birisinin olmasına ihtiyacım vardı şu an. Evde genellikle geceleri tek başıma ağlardım. Annem ve kardeşimin yanında güçlü durmalıydım onlar yeterince üzülüyordu bu duruma zaten daha fazla üzülmesinler.

Derin nefes alıp anlatmaya devam ettim. "Şehit haberinin aileye nasıl verildiğini biliyordum o zamanlar. Bir gün kapı çaldı, babamın görevden dönme günüydü gittim hemen kapıyı açtım hayal ediyorum böyle babam gelecek birlikte oyun oynayacağız falan... Karşımda üslerini görünce zaten anlamıştım.

O gün ve sonraki günler yıkık bir şekilde geçti. Cengiz amca da her fırsatta bize yardım etti destek oldu. Anneme kız kardeşi, İlkay ve bana da çocuğu gibi davrandı." anlatmam bittiğinde Bora bana sarıldı yeni tanışmıştık ne alaka diyip itebilirdim ama bir şey demedim.

"Özür dilerim, özür dilerim çok özür dilerim."diyordu bir yandan da. Ayrılıp" Önemli değil dediğim gibi bilmiyordun. "dedim.

Biraz konuştuktan sonra yemeklerimizi bitirdik. Bora hesabı istedi, ödemek istemiştim ama bana benim olduğum masada bir kadın hesap ödeyemez öğretmen dedi. Odundu.

Amca yanımıza geldiğinde ödemeyi yapıp kalkıyorduk ki amca bize dönüp" Allah sizi hiç ayırmasın çok tatlısınız maşallah."dedi. Sonra Bora'ya dönüp "Delikanlı bu kızı sakın üzme hissediyorum birlikte çok güzel günleriniz olacak." dedi.

Bora ve ben şaşkın bir şekilde amcaya bakarken "Amca biz arkadaşız aramızda öyle bir şey yok." dedim. Amca "Şu anlık." dedi ve gitti.

Arkasından baka kalırken Bora kendine gelmiş olacak ki koluma dokundu. "Çıkalım hadi" dedi.

BORA KARALAN'DAN

Masalın bunları paylaşırken neler hissettiğini anlıyordum benimde babam şehit olmuştu ve kardeşim Neşe de Masal'ın anlattığı gibi çok küçüktü.

Hayatım boyunca hiç bu kadar pişman olmamıştım. Kendi kız kardeşimin bu acısı hafiflesin diye her şeyi yaparken başka bir kadına bu duyguları yaşatmış olmak canımı yakıyordu.