Yaramızda Kalsın Tutku

Zafer benim

Yaman şirkete gelmişti. Alper inanmayan gözlerle ona bakıyordu:" oğlum nasıl yetiştirdin. Bravo yani ben yapamazdım."
" inat sadece inat Alper. Bu zevki buzlar kraliçesine yaşatamazdım." Dedi Yaman gülerek.

Kapıdan Sevgi girdi:" Deniz hanım sizi bekliyor Yaman bey."
"Tabi teşekkürler Sevgi hanım." Deniz'in odasına doğru gitti. Kapıyı çalıp içeriye girdi.

Deniz kendinden emin bir şekilde:" Çizimi bitirebildiniz mi?"
Yaman karşısındaki kadının kendinden emin tavrına sırıttı. Masaya yanına giderek projeyi önüne açtı:" Buyrun Deniz hanım."
Deniz inanmayan gözlerle baktı. Bu kadar sürede yapması, gerçekten inanılmazdı.
Yaman Deniz'in birşey demesine fırsat vermeden kendine bir sandalye çekip yanına oturdu. Çizimi anlatmaya başladı.

Deniz adamın bu rahat tavırlarına hayretle baktı. Dinlemeye başladı. Deniz kafasına takılan birkaç sorunu sordu. Cevapları çok mantıklı, işi çözmeye yönelikti.

Kapının çalmasıyla Sevgi, Deniz'in kahvesini getirmişti. Hergün aynı saatte alırdı. Deniz Yaman'a dönüp:" sizde kahve içer misiniz?"
Yaman: " Teşekkürler. Çay varsa alabilirim."
Sevgi başıyla onay verip, çayı getirmeye gitti.
"Kahve içeceğinizi düşünmüştüm. Yorgun görülüyorsunuz." Hafif sırıtmıştı.

Yaman:" geceleyin yeterince kahve içtim zaten. Hem sizin yanınızda kahve içmek pek mantıklı gelmedi bana." Bu sefer sırıtma Yaman'a geçmişti.

İkisininde bir anda bakışları keşişti. Yaman karşısındaki kadının mavi gözlerine takılmıştı. Farklı bir tonu vardı. Deniz yeşil gözlere baktı. O anı bozan kapının sesi oldu.

Serdar odaya girdiğinde karşısında Deniz'i gördü. Yanına gidip, öptü:" nasılsın canım?"
Deniz:" iyi çalışıyorduk."
" dün akşam erken kalktık. Eda aradı biraz rahatsızlandığını söyledim. Ararsa bozma."

Yaman kendisi yokmuş gibi konuşan adama sinir olmuştu bi selam bile vermemişti.

Deniz:" tamam. Çalışıyoruz şimdi Serdar. "
Yaman:" Deniz hanım ben daha sonra gelirim."Deyip ayaklandım.
Yoksa biraz daha kalsam şu sevimsiz herifin ağzının üstüne bir tane vurucam.

" otur Yaman biz çalışmamıza devam ediyoruz."
Hayda Yaman'a da geçmiştik. Kesin bundan sonra beni daha kötü günler bekliyordu.. cevap vermeden oturdum. Serdar'da yine ben yokmuşum gibi Deniz'le konuşup vedalaştı.
Deniz işe dönüp konuşmaya devam etti. Serdar'ın bu hallerinden nefret ediyordu. Sanki aralarında birşey varmış gibi insanların yanındaki davranışlarından. En yakın zamanda yine konuşacaktı onla.

"Bu değişikliklerle beraber yarın firmayla bir görüşme ayarlayalım onlara da söyleyelim." Dedi Deniz.

Yaman ayağa kalkıp, masadakileri topladı. Koltuğunun altına aldı, Deniz'e döndü:" benden istediğiniz başka birşey "

" Başka birşey yok. Teşekkürler. Eline sağlık. İyi bir iş çıkarmışsın."
Yaman karşısında konuşan kadına bakakalmıştı:" Sizden böyle sözler duymak, şaşırmadım desem yalan olur."
" Her ne olursa olsun ortada bir emek var. Yapılmış bir iş var. Onu görmezden gelemem. A tabiki sana sinir olduğum gerçeğini de değiştirmez." Her zamanki gibi sesinde hiçbir oynama yoktu Deniz'in.

Yaman karşısında ateş çıkaran gözlere baktı,bir adım yaklaştı: " Duygularımız karşılıklı Deniz hanım. Size sinir oluyorum. Sırf şu gözlerinizde bugün zafer görmemek için, çizimi yetiştirdim. Ama her zaman böyle olmayacak tabi. Lütfen bundan sonra daha insani çalışma ortamı yaratırsanız sevinirim."

Deniz'in içinden kovmak geliyordu adamı ama, bu birkaç günde bile başarılı olduğunu göstermişti.
"Sen patronun olduğunun farkında mısın? Konuşmaların hiç farkındaymışsın gibi değil de."