Yaramızda Kalsın Tutku

Deniz Arhan

" Hadi Arhanların benden sonra en güzeli. Kahvaltı hazır." Deyip son ses müzik açtı Yağmur.
Deniz tek gözünü açıp: " ya sen normal bir uyandırma yöntemi bilmiyor musun? Kızım yeter artık ya.. bıktım senden bıktım."
" Ya hadi buzlar kraliçesi. "
Deniz yastığı atıp yatağından kalktı. Yağmur'u yakaladığı gibi yatağa yatırıp gıdıklamaya başladı.
" Ya abla bu adil değil ama." Kahkahalarına engel olamıyordu.
" Buzlar kraliçesiymiş. "
" tamam pes bir daha demeyeceğim." Yağmur'u duyduktan sonra, durdu Deniz.
"Hadi hazırlanıp geliyorum ben."
Yağmur:" tamamdır abla. Arhan olmanın ilk kuralı kahvaltılar beraber yapılır."
Deniz tebessüm edip banyoya doğru gitti. Yağmur'da odadan çıkıp kahvaltıya oturdu.

Nermin Arhan:" Ablanı kaldırdın mı kızım?"
" kaldırdım anne hazırlanıp iniyor."

Deniz duştan çıkıp hazırlandı. Kendine ait ayrı evi vardı fakat hafta sonlarını ailesinin evinde geçiriyordu. Babası ayrı eve çıkmasını bu şartla kabul etmişti.

Arhanlar birbirine bağlı bir aileydi. Babaları ve anneleri aşk evliliği yapmış. Bugün bile aşklarını devam ettiriyorlardı.

Yağmur Denizin kardeşiydi. Lise son sınıfa gidiyordu. Üniversiteye hazırlanıyordu. Deniz kadar olmasa da o da derslerinde başarılıydı.

Deniz üniversiteyi yurt dışında okumuştu. Okulunu bitirince kendi şirketlerinin başına geçmişti. Engin bey Deniz'e çok güveniyordu. Holdingte Deniz'in aldığı kararlara karışmazdı. Sadece kızının yaşından olgun olması, çok ciddi olması canını sıkıyordu. Engin bey çalışanlarına karşı her zaman güler yüzlü ve konuşkandı. Kızı ise tam tersi. İşte tek bir ciddiyetsizliğe izin vermez. Güldüğünü de çok az görürdü. Fakat kendi gibi çalışanlarına her daim saygılıydı.

"Günaydınlar herkes." Deyip sofraya oturdu Deniz.
" Günaydın kızım. Bugün de kalsan burda." Dedi Nermin Hanım.
" Valla bu deliye uyup kaldım anne ama, kendi evime geçeyim." dedi Deniz.
Yağmur:" valla senin gibi iş kolik yüzü asık biri olacağıma deli olmayı tercih ederim ablacım."
Sofradakiler tebessüm etmişti.

Sofraya hiç bir zaman iş getirmezlerdi. Fakat Engin bey iş görüşmesi için, bugüne birini çağırmıştı. Fransa'da yapacakları Avm için bir mühendisi çağırmıştı. Cvsine baktığında Fransa'da çalıştığını görmüştü.

" Kızım, Fransa'daki Avm işi için, biri gelecek bugün görüşmeye. Cvsini inceledim. Boğaziçi İnşaat mühendisliğini ikincilik ile bitirmiş. Fransa'da 2 yıl çalışmış. Burda çalıştığı firmayı tanıyorum aradım patronunu çok başarılı olduğundan bahsetti. Sen çalışacağın için, senin düşüncelerin önemli. Küçük bir sunum yapmasını istedim."

Deniz dikkatle babasını dinliyordu:" Bakalım baba bizim çalışma şartlarımıza uyacak mı? Sunumuna bi bakalım zaten kendini belli eder. Bu büyük bir proje, çalışacak insanların da bu ayarda olması gerekir."

"Tamam da kızım kimse dört dörtlük değildir. Ben şimdi seni tanıyorum. Kim bilir görüşmede neler yaparsın gelene. Bazen iş konusunda beni bile korkutuyorsun."

Deniz:" Sadece işte aksama olmasını istemiyorum baba."
Yağmur:" ablacım sen daha 26 yaşındasın ya. Neden içine 50 yaş işadamı kaçmış gibisin. Valla gelene acıdım. Ama bide bir bakıyormuşun gelen, şöyle uzun boylu, yapılı, yakışıklı mı yakışıklı vay be."
Deniz:" Baba sakın bu kızını şirkete almayı aklından geçirme. Bu fiziki özelliklere göre işe yaramazları toplar ve orayı batırır. Şirketin işine yarasın önemli olan o yoksa görünüşten banane."
" Ah be ablacım bu adamla çalışacaksın. Bi anlattığım gibi olsa fena mı gözün gönlün açılır. Hoş sen bu soğuklukla karşındakini de heykele çevirirsin."
Annesi:" Yağmurrrr."
" Aman ben okula gidiyorum. İş muhabbetinden sıkıldım. O işlerle Deniz kızınız ilgilensin." Kalkıp ablasına sarılıp öptü.
" Buzlar kraliçesisin ama ablamsın seviyorum işte ne yapayım." Deyip göz kırptı.
" sağol ya. Hadi görüşürüz iyi çalış derslerine." Deyip kahvaltıya devam ettiler.

Kahvaltı bittiğinde Deniz ile babası kalktı.
"Şirkette görüşürüz baba."
" Görüşürüz kızım." Deyip kendi arabasına geçti babası.

Deniz arabada müzik açıp şirkete doğru gitti..
Şirkete yaklaştığında, çoğunlukla gittiği kahvecide durdu. Bir kahve alıp işe geçecekti.

Kurallarına çok bağlıydı. Tam 9 da şirkette olurdu. Akşam 5 ten önce çıkmazdı. Çoğu zaman kaçlara kadar çalıştığının farkında bile olmazdı. Babasının güvenini boşa çıkarmak istemiyordu.

Başlarda herkes onun patron kızı olmasından dolayı bu konuma geldiğini konuşuyordu ama, o projeleriyle herkesin ağzını kapattı. O nedenle de çevresine duvar örmüştü. Kulağına geliyordu. Herkes ona buzlar kraliçesi diyordu ama Deniz'in pekde umrunda değildi bu.

Kahvecide siparişini verdi. Ödemesini yaptıktan sonra hazırlanmasını bekledi. Kahveyi eline alıp çıkışa doğru yöneldi. O anda telefonu çaldı. Arayanı bakmadan biliyordu zaten. Asistanı Sevgiydi. Her sabah 8.30 da arar gün içindeki programını anlatırdı.

Telefonunu eline alırken birine çarptı ve elindeki kahve döküldü.