Yaramızda Kalsın Tutku

Adrenalin

Alper yemeğe çıkmıştı. Yaman elindeki işi bitirip öyle geleceğini söyledi. Tüm dikkati karşısındaki bilgisayar ekranındaydı.

Yağmur ile Deniz odadan çıktığında Yaman'ın odasının önünden geçerken Yaman'ı gördüler.
Yaman bilgisayardaki işlerini tamamlayıp ayağa kalktı. Karşısındaki kadınları gördü.

Yağmur:" Yaman abi yemeğe çıkmadın mı?"
Yaman:" şimdi işlerimi hallettim iniyordum."
Yağmur:" Patronun seni çok çalıştırıyor sanki."
Deniz kardeşine bakıp kafa salladı oflayarak.
Yaman:" Yalan söyleyemeyeceğim çalıştırıyor Yağmur."
" Yemeğe çıkıyoruz dışarıya sende gelsene. Lütfenn."
Deniz bir anda Yağmur'a bakıp, Yaman'a döndü.

Yaman'ın gözleri Denizle kesişti:" Teşekkürler Yağmur. Yemekhanede dolma varmış. En sevdiğim yemek olur kendileri. O nedenle hiç bir yemek teklifine evet deme şansım yok. Ama isterseniz, ben sizi yemekhaneye davet edeyim. Aramızda yemekhanenin yemekleri iyidir. Patronumuz bizi düşünüyor."

Deniz gözlerini devirdi. Yağmur ablasına dönüp:" ablacım bence çok güzel bir teklif ne dersin?"
Deniz:" Tamam baş belası siz gidin çantamı odama bırakıp geliyorum."
" işte be harikasın. Hadi Yaman abi biz gidelim." Deyip Yaman'ı kolundan tuttu.

Deniz yemekhaneye girdiğinde Yağmur'u gördü. Yaman'da elinde tepsi ile oturuyordu. Yanlarına gitti. Yemeğinin alındığını gördü.

Yağmur:" Yaman abi aldı ablacım."
Deniz Yaman'a bakıp:" Teşekkür ederim." Diyerek yerine oturdu.

Yemeğe geç indikleri için birkaç kişi vardı yemekhanede. Deniz  hep yemekhanede yediği için, kimseye bu durum farklı gelmemişti. Zaten Yağmur'u tanıyorlardı. Bütün gün dilinden Yaman'ı düşürmemişti.

Yaman nefes almadan dolmalarını yiyordu. Yağmur ile Deniz yan yana  Yaman ise karşılarında oturuyordu. İki kardeş Yaman'ın nefes almadan dolmaları yiyişine bakıp, birbirlerine baktılar.

Deniz:" Gerçekten dolmayı sevdiğin belli."
Yaman sesin gelmesiyle nefes almadan yediğinin farkına vardı. Her zaman dolma yerken böyleydi. Lokmasını yudup:" Dolma benim için kırmızı çizgidir. Yemekler bende dolma ve diğer yemekler olmak üzere ayrılır."
Yağmur:" valla o kadar iştahlı yiyorsun ki benimde canımı çektirdin Yaman abi."
Yaman:" Yapma ya bilseydim bu kadar iştahlı yemezdim. Ben belki yemezsiniz de sizinkilere göz koyarım diye düşünmüştüm."

İki kardeş birbirine bakıp, önündeki tepsileri daha da önlerine çekip:" kesinlikle olmaz." Dediler.

Yaman gülmeye başlamıştı. Kadınlarda ona eşlik etti. Yaman karşısındaki kadının çok az güldüğüne şahit olmuştu. Gerçekten yakışıyordu. Eliyle ikisini gösterip:" siz kardeştiniz dimi? Belli oluyor."

Güzel sohbetle yemek geçmişti. Yemekten kalktıklarında, Yağmur:" e yemek teklifi sendendi Yaman abi kahve teklifi de benden. Şu şirketin köşesinde çok güzel bir kahveci var. Alıp getireyim size. Biliyorsun dimi. Kahveleri muhteşem."

Yaman Deniz'e bakıp:" bilmem mi. Çok güzel bir şekilde öğrenmiştim." Dedi.
Deniz:" Yine çeneniz açıldı Yaman Bey. Çalışmak için odama bekliyorum." Deyip odasına yöneldi.
Yağmur:" Ne olduki şimdi."
Yaman gülüp:" Deniz Arhan diyorum gülme süresi bu kadar. Hadi benim amerikano olsun şekersiz."
Yağmur eliyle tamam işareti yapıp gitti.

Yaman odasından çizimleri alıp, Deniz'in odasına geçti. Masaya oturup çalışmaya başladılar. Ne kadar çalıştıklarının farkında bile değillerdi.
Yaman:" sanki birileri bize kahve alacaktı. "
Deniz önündekilerden kafasını kaldırıp Yaman'a baktı:" Eğer Yağmur'u kastediyorsan, kim bilir kimlerle muhabbete tutulmuştur. Unutsan iyi edersin bence kahveleri. Hem ben olsaydım. Şuan içiyor olurdun. Yağmur ile uymayan bir yönümüz daha."