Yaramızda Kalsın Tutku

Yakınlaşma

Yaman eve girdiğinde, aklında Deniz vardı. O kadar yakınlaşma iyi gelmemişti. O anları düşündüğünde, erkekliğinin sertleştiğini hissetti. Kendini banyoya attı. Rahatlaması lazımdı.

Soğuk duşa girdi. Aklında Deniz vardı. Hayatında onu bu derece etkileyen tek kadın olmuştu zaten. Oda Deniz'den başkası değildi. Elini erkekliğine götürüp, Deniz'i düşünerek rahatlamıştı. Biraz daha soğuk suyun altında kaldı.

Banyodan çıktıktan sonra, yatağına uzandı. Dudakları kıvrıldı:" savaş başlasın Deniz Arhan." Diyerek gözlerini kapadı.

Sabah kalktığında, kendine bir kahve yapıp hazırlandı. Şirkete geçip, Cemal beyle bugünkü toplantı için konuştu.

Deniz şirkette babasıyla konuşuyordu:" Baba sen ne diyorsun bu ortaklık işine."
Engin:" bir tekliflerini duyalım kızım. Ona göre şekillendiririz. Biliyorsun İstanbul'un en büyük projesi olacak. Bizim de bu işin içinde bulunmamız iyi olur. Cemal iyi arkadaşım olduğu için önceliği bize verdi. Ama biliyorsun ki ticaret bu, iyi bir teklif olmazsa kabul etmez."
Deniz:" o zaman madem sorumluluğu bana veriyorsun. Senden tek bir ricam var. Bugün o zaman toplantı da beni desteklemen."
Engin:" tamam kızım. İş sende."

Cemal ile Yaman şirkete geldiğinde, herkes Yaman'ı görünce şaşırmış ve selamlamıştı.
Cemal:" valla kıskandım Yaman maşallah senin forsun daha fazla Arhan holdingte."
Yaman gülümsedi. Asansörden indiklerinde, Yaman Sevgi'nin yanına gitti. Her zamanki gibi işlere başını gömmüştü.

Yaman:" kolay gelsin Sevgi hanım."
Sevgi kafasını kaldırdığında, Yaman'ı görünce ayaklandı:" Yaman sen ha. " deyip sarıldı. Yaman'da aynı samimiyetle karşılık verdi:" Nasılsın?"
Sevgi:" iyiyim. Esasında sen nasılsın?"
Yaman:" iyi çalışmaya devam."
Sevgi, Cemal'e bakıp:" hoşgeldiniz Cemal Bey."
Cemal:" hoşbulduk. Randevumuz vardı Enginlerle."
Sevgi: " tabi sizi bekliyorlar. Buyrun." Deyip yolu gösterdi.
Yaman:" Cemal bey siz geçin. Ben bir arkadaşa selam verip geliyorum. Alper odasında mı Sevgi?"
Sevgi:" evet odasında."

Yaman kafasını sallayıp, Alper'in odasına gitti. Kapıdan girdiğinde Alper'in işlere gömüldüğünü gördü:" çok çalışıyorsunuz Alper bey."
Alper kafasını kaldırdığında, Yaman'ı gördü. Ayaklanıp:" vayy kardeşim sen buralarda ha." Deyip sarıldı.

Yaman:" valla seni özledim bi bakayım dedim. Senin arayacağın yoktu."
Alper:" ulen yalanlarını yiyeyim senin."
Yaman:" iş için geldik. Kans inşaatta çalışıyorum."
Alper:" vay demek bizimkilere ihaleyi bırakmayan sendin."
Yaman:" e yaptık bir şeyler."

Kapıdan Melis girdi:" Günaydın Alper."
Yaman sesin geldiği yöne bakınca, Melis ile göz göze geldi. İkisi de şaşırmıştı.
Alper:" günaydın Melis. Tanıştırayım Yaman. Yaman bu da."
Melis sözünü kesip:" tanıştırmana gerek yok biz zaten tanışıyoruz."
Alper şaşırmış bi halde durdu:" ya öylemi."
Yaman:" evet tanışıyoruz. Nasılsın Melis."
Melis:" pek iyi olduğum söylenemez. Kahve teklifi beklediğim biri vardı ; daha aramadı da."
Yaman gülümsedi:" haklısın."
Alper'in telefonu çaldı:" geliyorum abi." Deyip çıktı odadan.