Berdel'mi BxB

11

Selam canlar, nasılsınız? Bölümleri düzensiz atıyorum kusura bakmayın. Yazmak biraz sıkmaya başladığı için sormak istedim. Kaosu başlatalım mı  yoksa Asaf ve baranı yakınlaşmasını mı devam ettireyim. Neyse başlayalım.

Geniş, pahalı ve rahat koltuklarda oturan orta yaş kadınlar genç kızlar. Ortalıkta dört nala koşan veletler. Ben bu olayın neresindeyim. Heh o şey baranın çalışma odasında onunla beraber dosya imzalıyordum. Dünkü dediği dosya içinden bir kaç kağıt çıkardı. Berdel ile alakalı olduğunu söylediği için onun imzalamasını bekliyorum sonra ben imzalıyordum.

Aşağıdan çocuk sesleri, koşturmaları ve gülüşleri geliyordu. Hoş bu gün şirkete sadece kayınbaba gitmişti. Numan dede ise çiftlikte idi. Abiler ise evdeydi. Nedense olduğundan daha bir yakındılar hanımlarına.

"Hadi inelim." Baranın sesi ile düşüncelerimden sıyrılmış ayaklanmıştım.

Merdivenlerden inerken aşağıdaki ortamı fark edince arkama dönüp topuklayıp kaçmak istedim. Bu ne anasını.
Uhh baran bahçe kapısına giderken peşinden gidecektim ki bak ki. Gelinlerden biri beni durdurdu. Salonu gösterince arkasından yürüdüm. Bu ne arkadaş ya.

Pahalı* koltuklardan birinin kenarına sıvıştım. Kaynana ve diğerleri karşımda iken gelin ve gelen gelinler ile aynı koltukta idim. Vay amk statüsü vardı bir de bu işin.

Elimde olan tabaktan bir şeyler yerken.

"Baranın eşi bu mudur Şadiye."
Şadiye hanım gülümseyerek onaylamıştı. Karşısında ki kadını.

Oğlum bu kadın Zeliha çok benziyor lan.

"Pekte gençmiş. Baran yormuyordur inşallah."

Denilen şey ile genç kızlar ve orta yaş kadınlar gülmeye başlamıştı. Bu çok rahatsız edici idi. Yatak odam ne ilgilendirirdi bu densizleri.

Şadiye hanım sırayla tanıtmıştı büyükleri. Düşündüğüm gibi de Zeliha'nın annesi idi konuşan kadın.

"Belli belli baksana boynuna."

Dedikleri ile istemeden elim boynuma gitmişti. Ne kadar kapatmaya çalışsam da izler bariz bir şekilde gözüküyordu. Hay anasını utandım ya lan yüzüm yanıyor.

Tekrar gülüştüler.

Genç kızlar ve gelinler. Bu ne sikim ya? Mutfağa gidince Şadiye hanım kaşı ile mutfağı göstererek beni de gönderdi. Kendi aralarında konuşuyorlarken duyduklarım.

Şu Ağa'nın oğlu beni istemeye geldi, şu kaynana derdi hiç çekilmiyor ya ve valla ilk zamanlar yakışıklı geliyordu nişanlanınca pek beğenmez oldum.

Filan filan.

Zeliha ve Ayşe yanlarında tanımadığım bir kız yanıma geldiler.

"Bak Asaf bu melek."

Elimi uzatıp memnun oldum dedim.

"Aslında baranla ilk melek evlenecekti. "

Dediğin de asıl amacının dünün acısını çıkarmak olduğunu anladım.
Samimiyetsiz bir gülüşle. "Kısmet."
Dedim.

"Aslında melek Asaf berdel ile geldi bu eve ama ne şey ise geldiğinde baranın yüzünde gülüşler açtı. Yıllar sonra kahkahasını duyduk valla."  Dedi Zeliha.

Meleğin yüzü an ve an düşerken. Mutfakta ki biri. "Asaf baran mutfak balkonundan sana bakıyor." Anında oraya döndüm elini cama vurup gülümsedi. Gülüp yanına gideceğim de kızlar gülüşler eşliğinde mutfaktan kaçıştılar. Tek kişi hariç melek.