Melodi Çığlıkları

Şiir mi Yoksa Şeytan mı?

•Merhaba sevgili okurlarım.
-Hepinizi sevdiğimi belirtmek isterim.

Bu kitabın içerisinde bulunan şiir ve sözler şahsıma aittir..️️️️️️️️️️.🔸️

-Başladığınız saat:

•İyi Okumalar Sevgili Okurlarım.

Yıldızı Unutmayalım Lütfen🌠

Bölüm Otuz Bir.
Şiir mi,yoksa Şeytan mı?🔷

Bazen gerçek ile hayali ayırt etmek tüketirdi insanın yanan ruhunu sebebsizce 

                                                                                            ve bazen olanlara bir anlam veremezdin hissizce.

Rüya mı görüyordum? Bu adamın gerçekten de kanatları vardı.

Ruhunun kıvrak özgürlüğünü belli edercesine kanatları rüzgara yön veriyordu.
Ah sinsi rüzgar!
Nasıl da güzel doluyordu insanın harap ama sıcak yüreğine.
Bu haksızlık değil miydi?

Bir insana bu kadar çok eşsiz nakış atmak diğer insanların hakkına girmez miydi izinsizce?

O an yaşadığım büyük şok ile açtığım ağzımı sessizce derin bir nefes alarak hemen kapattım.
Ne de olsa bizim olmayan her şey gibi aldığımız bu nefes de yaşadığımız bu fani dünyaya aitti.

Oysa insan ne çok severdi,ona ait olmayan şeyleri bir anda sahiplenmeyi...

"Evrika bazen insan tercih ettikleri ile birlikte yaşardı ama bazen de sadece yaşamak için bazı şeylere katlanırdı."

Şeytan olan mı söylüyordu şimdi bu güzel sözleri?
Oysa ne çok yakışırdı ağzına şu tezat düşünceler.
Yoksa yadigar mıydı onlara sahtekar yüzler?
Hani,nerde peki o itaatkar dizler?

Yüzümü ona dönerek

"Lücifer memnun oldum ben de Dina ama bakıyorum sen çoktan tercihini seçerek bana Evrika diyorsun.

Peki Evrika ne demek?

Çok bilmek istiyorum bana takılan ismin anlamını?"

Lücifer bana bakmadan manalı bir gülüş sergileyerek kafasını kaldırıp gözlerimin içine baktı.

"Evrika buldum demektir Dina.Bulunan insan hep kayıptır ama.Aslında göz önünde kayb olmaktır yaşamak.Sen hiç bulunma Dina.Daha çok yaşarsın inan."

Bilmece gibi söylediği sözleri anlamasam bile o an öyle güzel bir tınıyla söylüyordu ki?

insan hiç bilmemeyi diliyordu.

"Lücifer şeytan olduğunu biliyordum ama şair olduğunu bilmiyordum."

Lücifer o an gözlerini gökyüzüne dikerek

"Dina bazen insanlar duyduğunu söyleseler bile gördüğüne kor olurlar.Bu düzenbaz şölen böyle devam eder durur.Sen sadece gördüğün ile değerlendir.

Duydukların hep bir bilmecedir."

Gerçekten de doğru söyluyordu.
Sanki bana bir şeyleri anlatmaya çalışıyordu ve sanki o bir şeyleri sadece ben anlardım.

Onun dedikleri ile daldığım düşünce selinden şu anda boğulduğum bu dalga beni bir çırpıda sudan çıkartmıştı.

Ben yere yapışık bir vaziyyette burada ölüm kalım savaşı verirken o kalkmış bana şiirlerini okuyordu.

Şimdi gerçekten de hapı yutmuştum.
Nasıl buradan çıkacaktım?
Şiirleri mi beni kurtaracaktı?

Lücifer'in az önce olduğu alana bakarken ayaklarımın altında ki bir kıpırtı ile başımın yönünü ses gelen tarafa doğru çevirdim.

Lücifer az önce durduğu yerde değildi,
buradaydı.

Yere eğilmiş bir şeyler fısıldayarak ayaklarıma dokunuyordu ama o an bir şeyler oldu...

Çakıl taşlarının az önce mahv ettiği dizlerimin yarasını Lücifer söylediği sözler ile bir çırpıda iyileştiriyordu.

Lakin,bu kadar kolay olamayacağını ikimizde o an bilmiyorduk.

Ben kurtulduğumu sanıp sevinirken aynı benim olduğum gibi Lücifer de yere yapışarak kıpırdayamıyordu.

"Kahretsin! Bu da ne böyle?
Kim yapabilir böyle bir şeyi?
Var mı bu Araf da benim taşıdığım bu büyük güçten daha küdretlisi?

Bölüm sonu...

•Bu bölüm hakkında düşüncelerinizi lütfen burada belirtin 🦄 'tek boynuzlu atlar gerçektir bu arada'...