Melodi Çığlıkları

'Ben,Kaderim Kızım!'

•Merhaba sevgili okurlarım.
-Hepinizi sevdiğimi belirtmek isterim.

Bu kitabın içerisinde bulunan şiir ve sözler şahsıma aittir..️️️️️️️️️️.️️️🔸️

-Başladığınız saat:

•İyi Okumalar Sevgili Okurlarım.

Mültimedia - Nora.

Yıldızı Unutmayalım Lütfen🌠

Bölüm otuz sekiz.
'Ben Kaderim Kızım'🔹️

Beklemeden gelen misafir gibi girdin bir anda gönlüme.

Zorlu savaşlar kazandın,yapıştın kaldın kalbime.

Zehiri bal yerine koyardım her defasında.

Ölmek için bir bahaneye gerek yoktu aslında.

İnsan aldığı her nefeste biraz daha ölürdü sustukca.

Meydan okurdu kadere durmadan korkusuzca...      

 
                                                                      #nurdanküçükfısıltılar

Neden her haltın altından bizim şu küçük cehennem kedisi çıkıyordu?
Mecbur muydum ben onun sesini duymaya?

Yüzüme sinirli bir ifade yerleştirerek
ona doğru döndüm.

"İşine bak şeytan!
Benim midem emin ol daha ağır şeyleri kaldırdı ve buna sen de dahilsin!"

Lücifer cevabımı duyduktan sonra yapmacık bir ifade ile

"Ahhh öyle mi Evrika?
Demek beni miden kaldırmıyor?

Bu dediğine aslında biraz bile inanmadım ama sen yine de unutma bu söylediğini."

Bu aptal herif kendini ne sanıyordu böyle?
Hayal kurma yeteneği günü günden çoğalıyordu galiba..

"Hatıralarıma sadece önemli detayları yüklerim Lücifer.

Ki,sen benim için bir detay bile değilsin ve asla olamazsın!
Şimdi çekil yolumdan!
İçeri bakacağım."

Bir şey demesine izin vermeden
Lücifer'i kapının önünden biraz iterek içeri doğru geçtim.

İçeri girdiğimde ilk duvarlardaki kan lekesi dikkatimi çekmişti.
Biraz ileriye baktığımda ise,gördüğüm o görüntünü şu an hafızamdan silmek için her şeyi yapacağımı biliyordum.

Küçük bir kız yerde oturarak durmadan elini zeminin üzerinde biriken kan tabakasına çırpıyordu.
Her çırptığında da bir şeyler söylüyordu.

Biraz yakınına gitmek için haraketlenmeye başladım.

Yakınına geldiğimde bir şeyler sayıkladığını duymaya başlamıştım.
Ağzını açarak kelimeleri söyledikten sonra gözlerini büyüterek daha şiddetli bir şekilde elini çırpmaya başladı.

"Zamanı geldi!
Çok büyük bir savaş olacak!
Kader çoktan varisini seçti.
Herkes ölecek!

Yaşayanlar kan içecek.
Zamanın elçileri sağ kalacak.
On iki kişi sizi kurtaracak.
On iki güç birleşince kaderin varisi bu savaşa bir son vere bilecek.

Kader yazdı,

Zaman hesapladı,

Oyun başladı!

Bu ne idi şimdi?
Bu küçük kız neler diyordu böyle?

Eğilerek yanına oturmaya çalıştım ama
kafasını bir anda bana çevirerek

"Bedeninde ve damarlarında çok kadim bir güç taşıyorsun kızım.
Güçlerin kendini belli ettiğinde hiç kimse duramayacak karşında.
Büyük bir yarış başlıyor.
Siz on iki kişi olacaksınız.
İçinizde gücü sana yakın olan sadece sekiz kişi olacak.
Dina beni dikkatlice dinle!

"Gece Elçisi, Eblove,Ölüm meleği, Samelone,Ruh bekçisi,Kızıl melek, 
Rustin ve bir varisin sadık yardımcısı."

Dina bu kişileri toplamalısın.
Savaş çanlarının sesi kapıda artık.
Hazır olmalısınız!"

Kafasını yere eğdi.

Neler oluyordu şimdi?
Tamam Dina Biraz Sakin Ol!

Tüm bu olanlar yetmiyormuş gibi bir de bu savaş çanı çıkmıştı başımıza.

Zaten kaderin dolambaçlı işlerine benim artık aklım ermeyi bırakmıştı.

Peki bu küçük kız kimdi?
Bedeni küçük bir kız çocuğunun bedenine sahip olsa da,yüzü öyle değildi,sanki yaşlı bir cadı süratına benziyordu.

Derin bir nefes alarak bana baksın diye ellerinden tutmaya başladım.

"Adın ne senin küçüğüm?"

Kısa bir gülme sesinden sonra benim suratıma doğru dikkatli bir şekilde bakmaya başladı.

"Benim Adım Kader Kızım.Ben Kaderin Ta Kendisiyim..."

Bölüm sonu...

Bu bölüm hakkında düşüncelerinizi lütfen burada belirtin 🦄'tek boynuzlu atlar gerçektir bu arada'...