Melodi Çığlıkları

"Affedilemez Hata"🔷️

•Merhaba sevgili okurlarım.
-Hepinizi sevdiğimi belirtmek isterim.

Bu kitabın içerisinde bulunan şiir ve sözler şahsıma aittir..️️️️️️️️️️.️️️️️️️️️️️️️️️🔶️

-Başladığınız saat:

•İyi Okumalar Sevgili Okurlarım.

•Okumağa Başladığınız Saat Lütfen:

Yıldızı Unutmayalım Lütfen🌠

Bölüm Yetmiş iki.
"Affedilemez Hata."🔷️

Bazen gözden yaş akarken
Bazen de yaşdan köz akardı
Ve bazen canımız acıdığında
Bu yaşama anlam katardı.

#nurdanküçükfısıltılar.

ARAF...

Hepimiz az önce alanda kopan fırtınanın yan etkisini şimdi görmeye başlamıştık.
Donald bir taraftan,Lilith bir taraftan bize hükmetmeye çalışıyordu.

Ah Dina neredesin?

Zemheri gittikten sonra Dina da peşimden ormana doğru koşarak gitmişti ama ne Zemheri'den ne de Dina'dan şu an kadar bir haber gelmemişti.

Donald elini kolunu sallayarak nöbetçilere emirler yağdırmaya devam ediyordu.
Aynı şekilde Lilith'te kızının kaybolmasına sebep olarak Donald'ı sorumlu tutuyordu.

Yavaş adımlar atarak sıranın sonuna doğru giderek ayakta duran yardımcıma doğru yürümeye başladım.

Yanına ulaştığım gibi onun itekleyerek öne doğru savurmaya başladım.Ben ses çıkmasın diye çabalarken anlaşılan Rodin bu durumu hiç önemsemiyordu.

"Çabuk ol Rodin!
Dina ve Zemheri'ni nöbetçiler bu kadar aramalarına rağmen eğer bulamadılarsa,mühtemelen büyü ile gizlenmişlerdir.
Biz onları bula biliriz Rodin.
Hadi gitmeliyiz!"

Rodin küçük bir kafa sallamasından sonra hemen peşime takılarak beni takip etmeye başladı.

Rodin'i severdim.
Beni sorgulamadan dediklerimi yapması onu gözümde bir tık daha yükseltmeye başlamıştı.

Ormanın derinleklerine doğru gittikce ne Zemheri'den ne de Dinadan bir iz bulamamıştık.

"Efendim biz böyle onları arıyoruz ama belki de onlar bulunmayı istemiyorlardır.
Bu kadar bir süre bu ormanda istemeden duramazlar.
Ya kaybolmuşlar, ya da belki de bir ihtimal ....."

"Konuş!
Ya da ne Rodin?"

Rodin yutkunarak konuşmasına devam etmeye başladı.

"Ya da belki de bizim çocukları alıkoymuşlardır Efendim.
Bu kadar uzun süre kendi istekleri ile kalamazlar burada.
Siz de bu durumun farkındasınız efendim."

Rodin önemli noktaya parmak basmıştı.
Belki gerçekten de kaçırmıştılar bizim çocukları.

Dina çok akıllı kızdı.
O bu durumdan bir şekilde kurtulmayı başarırdı ama Zemheri için aynı şeyleri söyleyemezdim.

"Efendim,efendim sesleri duydunuz mu?"

Rodin'in bana seslenmesi ile dediği yöne doğru dikkatimi vermeye başladım.

Arkadan gelen o ses bir zamanlar çok yakından tanıdığım birinin sesine tıpa tıp benziyordu.

Allah kahretsin!
(O May gat gibi düşünün☺)

Bu ses onun sesiydi.
Allahın belası Will yine bulmuştu beni.

Hani bir zamanlar bana sadık olan arkadaşım Will şu an benim en azılı düşmanlarımdan biriydi.

"Beni görmene sevinmedin mi eski arkadaşım Lüci?"

Bu ne zaman dibime girmeye başlamıştı?
Hiç sevinmemiştim!

Yüzüne bakarak alaylı bir şekilde gülümsemeye başladım

"Ne istiyorsun Will?"

"Ah Lüci hiç değişmemişsin!
Aynı sert ifadeler ve yine aynı öldürücü bakışlar suratının bir parçası olmuş sanki."

Bu adam neler zırvalıyordu böyle?

Dediklerinden sanki hiç etkilenmemiş gibi kahkahalar atmaya başladım.

Oysa kamuflaj en güzel sanatlardan biri değil miydi?

"Will kısa kes!
Derdini söyle hemen!"

Will benim bu düştüğüm duruma sanki üzülüyormüş gibi gözlerime ciddi bir şekilde bakmaya başladı.

"Bana o son attığın kazığı keşke hiç atmasaydın Lüci!
Dina bende.
Benden aldığını getir,Dina'yı al!"

Dina'yı Will mi kaçırmıştı şimdi?
Bu adam delirmiş miydi?

"Aptal herif o kızın kimin kızı olduğunu biliyor musun?
Benden intikam almak için Lilith'in kızını mı kaçırdın sen Will?"

Will söylediklerimden sonra bocalayarak yüzüme bakmaya devam etti.

"Asıl sen mal herifin tekisin eski arkadaşım.
O kız senin yüz yıllardır aradığın ruhun sahibi Lüci!"

Ne?

Oysa helallik almıştım senden, peki neden bu kadar haram oldun bana gözbebeğim?

#nurdanküçükfısıltılar.

Bölüm sonu...

Bu bölüm hakkında düşüncelerinizi lütfen burada belirtin 🦄'tek boynuzlu atlar gerçektir bu arada'...