Melodi Çığlıkları

"Hiç Bir Yere Gitmiyorsun!"🔷️

•Merhaba sevgili okurlarım.
-Hepinizi sevdiğimi belirtmek isterim.

Bu kitabın içerisinde bulunan şiir ve sözler şahsıma aittir..️️️️️️️️️️.️️️️️️️️️️️️️️🔶️

-Başladığınız saat:

•İyi Okumalar Sevgili Okurlarım.

•Okumağa Başladığınız Saat Lütfen:

Yıldızı Unutmayalım Lütfen🌠

Bölüm Yetmiş Bir.
"Hiç Bir Yere Gitmiyorsun!"🔷️

Yorulduklarımı saymaya kalksam, fedakar mı derlerdi benim adıma?
#nurdanküçükfısıltılar.

Zihnimin alıştığı karanlıktan bir anda ayılmasının sebebi dışarıdan gelen gürültü sesleri olmuştu.

Başımın şiddetli bir şekilde ağrımasına bakmayarak çektiğim acını kendi içimde kamufle etmeye başlamıştım.

Gözlerimi açamıyordum.
Burası neresi bilmiyordum.
Tek hatırladığım geçici karanlığa adım atmadan önce duyduğum o kibirli ses tonu idi.

'Bekle Lücifer' diye tekrar tekrar kulağımda yankılanan o ses tonu beni çoktan bilinmezliğinin kapısını açmaya mecbur etmeye başlamıştı.

Kaçırılmıştım!
Biri tarafından bayıltılarak bir çuval misali taşınarak kaçırılmıştım.

Bazen dolaşırdı zihnimde veda kıpırtıları ve bazen dolaşmasını ben çok isterdim.

Kendimi zorlayarak gözlerimi açmaya çalıştım.
Bedenim sanki felç olmuş gibi uzandığım yerde kıpırdamadan yaşadığım bu iğrenç duruma rağmen kendi hür özgürlüğünü sunmaya karar vermişti.

Kurumuş hicran selim dayanamıyordu artık bu çirkin işgenceye.

'Hadi,yaparsın sen Dina!' söyleyerek kendimi kelimelerin varlığı ile kanıtlıyordum sanki kendime.

Gözlerimi açmaya başladığımda artık etrafı seyr etmeye karar vermiştim.
Biraz uzağımda duran tekli prenses yatağı beni bu düştüğüm durumdan beter güldürmeye başlamıştı.

İnsan ağlanacak duruma hiç güler miydi?

Yatağın hemen dibinde yerleşen tekli koltuk ve hemen sol tarafında zemin ile bitişen aynalı dolap bu odanın bir kadın'a ait olduğunu sanki dile getirmeye çalışıyordu.

Burası neresi idi?
En önemlisi ben burada ne yapıyordum?

Kendimi dizginleyerek odanın kapısının olduğu taraf yavaş bir şekilde yürümeye başladım.
Her attığım adımda dışarıdan gelen sesler durmadan ritmini artırmaya başlamıştı.

Kapını ard arda yumruklayarak

"Kimsiniz?
Çıkardın beni buradan!" diye bağırmaya başlamıştım.

Ben bağırmaya başladığım zaman dışarıdan gelen sesler bir anda kesilmeye başlamıştı.

Neler oluyordu bu Allahın belası yerde?

Kulağıma gelen adım sesleri ile hemen kapının yanından uzaklaşmaya karar verdim.

Bir iki adım geri çekildikten sonra karşımda duran kapı çok nazik bir şekilde açılmaya başladı.

"Uyanmışsın güzel kız.
İsmin ne senin?"

İsmim ne mi?
Siz beni kaçırdınız aptal herifler!
Bir de kalkmış ismimi benden mi soruyorsunuz?

"Beni neden kaçırdınız?
Hem Zemheri nerede?"

Karşımda duran bu yabancı beni dikkatli bir şekilde süzdükten sonra

"Neyden bahs ediyorsun sen?
Yoksa Robin çok mu sert vurdu kafana?
Hayal mi görmeye başladın güzel kız?"

Lanet herifler!

"Hayır hayal falan görmüyorum ben!
Siz benim arkadaşımın yerine geçtiniz!
Siz beni kandırdınız!
Söyleyin ne diye kaçırdınız beni?"

Karşımda ağzı açık bir şekilde kalan insan yavrusu söylediklerimden sonra gülmeye başlamıştı.

"Baya komik bir kızsın sen.
Şimdiden beni güldürmeye başladın.
Lücifer duymasın sonra üzülür ha?"

Lücifer mi?
Bu herif nerden tanıyordu Lücifer'i?

"Sen nereden tanıyorsun Lücifer'i?
Lüciferin bu konu ile ne ilgisi var?
Neden üzülsün durup dururken?"

"O benim canımı çok feci bir şekilde yaktı güzel kız.
Şimdi sıra bende.
Onun canının sende olduğunu duydum!"

Ben mi?
Lücifer ve ben ne alaka yani?
Bunlar delirmiş miydi?

"Ne siz,ne de aptal intikam oyunlarınız benim umrumda değil!
Ben gidiyorum."

dedim ve kapıya doğru gitmeye yeltendim.
Tam kapıyı açmak için elimi uzattığım zaman arkamdan gelen kibirli ses anlaşılan yine kendini belli etmekte kararlıydı.

"Hiç bir yere gitmiyorsun Dina!
Bir süre daha misafirimiz olacaksın!"

Sonra ne mi olmuştu?

Sonrası boyun hizama aldığım darbe ile yere yığılmıştım.

Ah hayat!
Ne de güzeldi senin bu dirençsiz yalanların...

Bölüm sonu...

Bu bölüm hakkında düşüncelerinizi lütfen burada belirtin'🦄tek boynuzlu atlar gerçektir bu arada'...