Melodi Çığlıkları

'Ben Bir Samelone'yim Dina!'

•Merhaba sevgili okurlarım.
-Hepinizi sevdiğimi belirtmek isterim.

Bu kitabın içerisinde bulunan şiir ve sözler şahsıma aittir..️️️️️️️️️️.️️️🔸️

-Başladığınız saat:

•İyi Okumalar Sevgili Okurlarım.

Yıldızı Unutmayalım Lütfen🌠

Mültimedia - Pamir.

Bölüm otuz yedi.
'Ben Bir Samelone'yim Dina!'

Korkan insan hep geri çekilirdi ya,
peki bu ön sıra niye burada?

Kaktüs:

Çiçek kızım,gül kokulum,
Acıtdı mı dikenlerim?
Kaktusum ben, dedim sana
Dikenlerim deler seni.

Gül:

Olsun sen acıt canımı
Sevgin kanatsın yaramı
Damarımda dolaş benim
İyileşsin zehirlerim.

Başka Bir Evrende....

"Lücifer o kızı gördü mü Robin?"

Robin duraksayarak derin bir nefes aldı.

Söyleyeceği sözlere hem kendini hem de karşı tarafı hazırladı.

"Buldu efendim ama şu an hafızası geçici olarak onu terk ettiği için hiç bir şey yapamayacak durumda"

Will Robin'in verdiği cevabı gülümseyerek karşıladı.

Dudaklarında küstah bir gülümseme oluşan Robin efendisinin gözüne girmeye başardığını artık biliyordu.

"Robin, onları iyne deliğine bile girseler takip et ve bana tüm durumlarını bildir!"

Robin başını sallayarak

"Emredersiniz büyük sahip.
Onların gittiği akademiye kılık değiştirerek ben de gireceğim.

Size kısa sürede güzel haberler ileteceğime emin ola bilirsiniz efendim."

Robin dediklerinden hemen sonra efendisinin önündü eğilerek ona olan saygısını sundu ve dışarı çıkararak akademiye doğru yola çıkmaya başladı....

Şimdiki Zaman....

Karşımda gördüğüm üstü başı yara bere içinde olan bu kişi bizim gruptan biriydi.

"Uzay senin bu halin ne?"

Kaşlarından akan kan boynuna kadar geliyordu.Alnının üzerinde kocaman bir morluk vardı ama en önemlisi bir şey saklıyormuş gibi parmaklarını kilitlemişti

Onu yanına giderek yavaşca elinden tuttum.Parmaklarını açmaya çalıştım ama o kadar sıkı bağlamıştı ki bir türlü açmayı beceremiyordum.

"Uzay konuşsana!
Bu halin ne senin?
Sen az önce neredeydin?

Uzay cevap vermek yerine bedenini biraz gevşetince hemen kaba bir güc kullanarak parmaklarını açmaya başladım.

Uzay'ın parmakları arasında tuttuğu şey bana bir yerden tanıdık geliyordu.

Ah olamaz!

 
Bu bir zamanlar ormanda bayıldıklarında ellerinde tuttukları kumpastı.

"Dina yardım et bana!
Kurtulmak istiyorum artık bu kabus gibi beni bitiren rüyalardan."

Uzay'ın sesini duymam ile başımı kaldırarak ona bakmaya başladım.

"Uzay neredeydin diyorum az önce sana?
Bu elinde tuttuğun şeyi kim verdi sana?
Cevap ver artık sorularıma!"

Gerçekten bu durum artık garipleşmeye başlıyordu.
Zaten bir sürü gizem vardı.
Yenisi'ne ne gerek kaldı?

Uzay parmaklarını elimden kurtararak biraz kenara çekildi.

"Dina uzaklaş benden ben bir canavarım!
Hiç kimse bunu bilmiyor.

Ben bile gerçeği daha yeni öğrendim.
Çok tehlikeliyiz Dina!

Her an içimizden biri güçlerini yenileye bilir ve bu bir felaket demektir.
Bunun olmasına izin veremeyiz!"

Gözlerini kapatarak derin bir soluk bıraktı ve kaldığı yerden anlatmaya devam etti.

Benim güçlerim az önce yenilendi Dina.Bunun olacağını Lilith sabah bana söylemişti ama ben onu ciddiye almamıştım.Ona birazcık inansaydım belki de bunlar hiç yaşanmazdı.

Çok pişmanım Dina."

"Ne için pişmansın Uzay?

Pişman olacağın bir şey mi yaptın?"

Uzay gözlerini kaçırarak bana arkasında durduğu kapının içerisini gösterdi.

Gösterdiği yere bakmak için ileri doğru atıldım ama o an içeriden tanıdık bir ses yükseldi.

"İçeri girmeni hiç tavsiye etmem Evrika.
Bu görüntüleri senin o küçük miden asla kaldıramaz..."

Evrika'n Batsın!

Seni küstah cehennemin çirkin varisi!

Bölüm sonu...

Bu bölüm hakkında düşüncelerinizi lütfen burada belirtin 🦄 'tek boynuzlu atlar gerçektir bu arada'...