safe place | melissa vargas

19

🎶22-Taylor Swift

***

Hayatımızın yapıtaşı, gittiğimiz yönü belirleyen, karakterimizin tohumlarını eken en büyük etken doğduğumuz yer, büyütüldüğümüz aile ortamıydı. Göreceli olarak nitelendirilen her şeyi; doğruyu, yanlışı, aslayı gözlemleyerek öğrendiğimiz ve kalan hayatımızda bizi savunmasız kılıp kılmayacağını yaşayarak öğrenmek zorunda olduğumuz o yer.

Direksiyonun başında siz varsınız sanarken bile içinize işlediği şeylerden habersiz seçimlerinizi onun dokunuşlarıyla yapar, hayatınızın yönünü, insanlarla ilişkilerinizi onun kontrolünde belirlerdiniz. İçinize işlediğinden, sizi yönettiğinden habersiz. Unutmadıklarınız kadar unuttuklarınızın da bilinçaltınızda hâlâ varolduğundan habersiz.

Çocuk olarak ailenize duyduğunuz koşulsuz ve saf sevgiyi karşı tarafın da size hissettirmesi, yarattığı güven ortamı sizi yaşayacağınız hayatta daha güçlü ve dayanaklı kılar; beklenmedik veya kötü sayılabilecek her şeye "Atlatabilirim, onlara sahibim." gözüyle bakabilirdiniz.

Fakat hissettirmemesi halinde sizi daha savunmasız; belli duyguları tadamadığınız için, güven duygusunu en yakınınıza duyamadığınız için birçok şeyi tokat etkisiyle öğreneceğiniz bir hayat bekliyor olurdu.

İstenmeyen, sevgi görmeyen bir çocuk olarak hayatı boyunca bulunduğu yerlere ve yanındaki kişilere karşı bir aidiyet duygusu hissetmekte zorlanmış, sevgi duyulacak kadar değerli olduğum gerçeğine çok uzak hissetmiştim. Her ne kadar psikolojik yardım ile bunu törpülesem de içimden tamamını söküp atabilmiş değildim, buna can atsam da değildim.

Babamın beni sevgisine ve ilgisine layık görmemesi, annemin sadece istediği gibi davrandığımda sevgisini göstermesi koşulsuz sevilip değer görebileceğime karşı inancımı var olmasına fırsat vermeden öldürmüş, diriltmek ve tüm bunları sindirmek için hatırlamak bile istemeyeceğim zamanlar geçirmiştim.

Bunları yaşarken ve hissederken istemsizce taktığımız at gözlükleri fark etmemize engel olsa da hayat bundan ibaret değildi, daha fazlasıydı. Milyarlarca insan, milyarlarca seçenek vardı. Biri güvenilir olmazdı, biri olurdu. Biri sevmezdi, biri sevebilirdi. İnsanlar farklıydı ve fazlaydı, genelleme yapılamayacak kadar farklı ve fazla.

Tüm bunları anlamak için yaşamak gerekiyordu, yaşamak ve tanımak. Benim Ebrar ve Zehra'yı hayatıma almam, birbirinden düşünceli ve takım arkadaşından daha fazlası olduklarına emin olduğum insanları tanımam, Melissa'ya aşık olup onunla sevgili olmam bunu anlamamda başlıca etkenlerdi. Yaşamış ve tanımıştım, yaşayacaktım ve tanıyacaktım da. Bu ömürlük bir döngüydü.

Her ne yaşanırsa yaşansın olduğum kişi olmamda etkili olan olumlu veya olumsuz her şeye karşı duyduğum tek duygu minnetti. Bazılarımız büyütülmez, kendi kendini büyütmesi, yetiştirmesi gerekirdi. Ben de kendi kendimi yetiştirmiş, bu noktaya tek başıma gelmiştim. İki önemli şampiyonluğu üst üste alabilecek güce sahip olduğum noktaya tırnaklarımla kazıyarak gelmiştim ve bu gerçeğimle son derece barışıktım. Bana bu anı, bu gururu yaşatan tüm gerçeklerimle hiç olmadığım kadar barışıktım.

Benim hakimiyetimden bağımsız gözlerimden yanaklarıma doğru süzülen yaşları artık içimde tutmaya çabalamıyor, uzun zaman sonra mutluluktan ağlayabiliyor olmanın tadına varmayı daha mantıklı buluyordum.