safe place | melissa vargas

30

🎶Beni Sevdi Benden Çok-Redd

***

Midem bulanıyordu. Kalbim bulanıyordu. Kendimi iğrenç, pis hissediyordum. Onun hissetmesi gereken ne varsa kalbimi sarmaşıkları arasına almıştı, onun işlediği günaha karşı ayık olmama rağmen almıştı. Yaptığı hamle üzerine vücuduma yayılan şok dalgasını bastırmaya çalışırken omuzlarından itmeye çalıştım. Elim ayağım bomboştu, hiçbirini hissedemiyor, gücünü bulamıyordum.

On saniye içerisinde gelişen bir olay hayatınızı ne denli etkileyebilirse, o kadar etkilemişti ve etkilemeye de devam ediyordu. On saniye süren tacizinin verdiği hissiyat saatlerce, günlerce maruz kalmış gibi hissettiriyordu. Değdiği her yere işlediği zehriyle birlikte eskiyor, vücudumu saran pisliğinden bir an önce arınmak istiyordum. İstemediğim dokunuşların izinden kurtulmak istiyordum, gerekirse kanatırcasına kazıyarak.

Sonunda kendimden uzaklaştırabildiğimde hala yakınımdaydı, dopdolu olan bakışlarını karartmak istedim. Üzerimden çekmek, bir daha beni bulamaması için karartmak. Bana attığı tokadı karşılıksız bırakmamak. Elim benden bağımsız havalanırken kulağıma dolan bağırtı ve İrem'in arkaya doğru savruluşuyla tekrardan donakaldım.

"Mile sakın! Sakın dedim, dur!" Zehra'nın tedirgin bağırtısı kulaklarımı çınlattı.

Görüşüm buğulanırken etrafta olan biten her şeye ayılmaya, kendime gelmeye çabaladım. Her şey çok hızlı gelişiyordu. Ya da ben idrak edemeyecek kadar yavaş işliyordum. Burada hızlı işlediğim bir şey varsa da Melissa'nın omzuna doğru yaptığı sert hamle üzerine geriye doğru savrulan İrem'di. Gözümün önündeydi, değildi. Saliseler içinde.

Zehra'nın Melissa'yı daha fazla yaklaşamadan yakalaması üzerine ağırlaşan kalbime biraz olsun rahatlama geldi. Yerime çivilenmiş gibiydim, ayakta durmak bile zor bir eylemdi. Yaşananlara yetişecek hızı, gücü bulamıyordum. Annemin üzerime diktiği aşağılayıcı ve suçlayıcı bakışları da ayaklarıma dolanan zincirleri daha acılı, daha güçlü kılıyordu.

İzlemekten öte bir şeyler yapmam gerektiği gerçeğine Melissa'nın kolunu Zehra'dan kurtarıp harekete geçmesiyle hiç olmadığım kadar ayık hale geldim.

"İki adım!" dedi Melissa Phil'in onu tutmasıyla yere düşmekten kurtulan İrem'in üzerine doğru yürürken. "Ona tekrardan sadece iki adım daha yaklaş ve bu sefer elimden kurtulamaman için bir sebep ver bana!"

"Mile!" diye bağırdı Zehra onu tekrar tutup zapt etmeye çabalarken. "Bak, bu hiçbir şeye yaramaz. Lütfen!"

Phil İrem'i arkasına çekip Melissa'yı sakinleşmesi yönünde uyarmaya başladı. Annem hayatım boyunca altına girmeme izin vermediği kanatlarını İrem'e koşulsuz açtığında bağırarak ağlamak istedim. Bana yapılan bir suç değildi, onun gözünde İrem'i bu suça iten bendim, suçlu bendim. Çünkü Lucia en büyük pişmanlığının kızıydı, onun kanıydı, yapardı.

"Yaşadığın her an tepende olacağım, ona yaklaştığın tek bir anı yakalamak için." dedi Zehra ve Phil'i aşmaya çalışırken. "Tek bir an İrem!"

İrem tek kaşını kaldırarak "Elinden geleni ardına koyma." dediğinde hala nasıl konuşabildiğini sorguladım. Asıl sorgulamam hataydı, kışkırtmaması ve sessiz kalması anormal olurdu. Olayı amcasına kadar taşıyıp kariyerini bitirmeye bile oynayabilirdi, o her şeyi yapabilirdi.

Beton bağlamışçasına ağır hissettiren bacaklarıma kalan gücümü vererek yanlarına doğru adımlamaya başladım. Benim yüzümden hayatını etkileyecek hiçbir hamle yapmasına izin veremezdim.