17 yıl önce yapılan bir hata
dağılmış bir aile
kendi düzenimi kurmuş güçlü ama bir o kadarda yaralı bir kız
yarım kalmış bir aşk
yarım kalmış bir çocukluk
not: argo ve boş muhabbet içerir rahatsız olan okumasın
bu gün gerçekten çok mutluydum çünkü abim ve kuzey gelecekti onları gerçekten özlemiştim onun dışında bu 2 günde ışık hanım ve murat bey ile fazlaca yakınlaşmıştık abi tayfası ile ise ara ara konuşuyorduk aralarından en çok ateşle anlaşıyordum acarla ise film izlediğimiz günden sonra neredeyse hiç konuşmamıştım.
üstüme kuzeyle ortak aldığımız ve dün giymek için kararlaştırdığımız takımı giydim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
hızlı adımlarla yemek odasına indim diğer aile fertleri de buradaydı onlara dönüp en neşeli sesimle "günydınn" dedim onlarda sırayla diyince yemeğe başladık ışık hanım bana dönüp "hayırdır kızım pek mutlusun " dedi
"bu gün atakan abim ve kuzey gelecek akşama doğru onda biraz heyecanlıyım" dedim boş bulunarak buruk bir tebessümle başını salladı o esnada telefonum çaldı arayan laraydı yemekte olduğum için açmak istemedim meşgule attım ama telefonum ısrarla çalmaya devam etti murat bey "kızım aç istersen belki önemli bir şeydir" dedi haklıydı lara genelde bu kadar çok aramaz
"alo efendim lara bir sorun mu var "
"gece milas , milas astımı tuttu şuan iyi ama ahker biraz daha geç kalsaydı-" sözünü kesen şey hıçkırıklarıydı şuan herkes durmuş ve şaşkınlıkla bizi dinliyordu bir ara nefes alamadığımı hissettim milas küçük kardeşim neredeyse ölüyordu düşüncesi çok ağırdı
"lara tamam sakinleş ben ben hemen geliyorum " diyip ayağa kalktım ışık hanım bana dönüp "gece kızım sen burada kal ateş arkadaşlarını buraya getirsin" dedi itiraz edecek halim yoktu kafamla onayladım telefonumu alıp laraya mesaj attıktan sonra oturma odasına geçtim
ya ahker yetişemeseydi ya milas ölseydi o zaman ben ne yapardım nasıl toparlanırdım ya banu teyzeye ne hesap verirdim nasıl derdim emanetine sahip çıkamadım. banu teyzeye verdiğim sözü tutamasaydım kendimi asla affetmezdim göz yaşlarımı silip toparlanmaya çalıştım
4 yıl önce
milas annesi banunun yanına gidip sıkıca sarıldı annesi son zamanlarda iyice kötüleşmişti babasının ölümü ile hasar alan kalbi son zamanlarda iyice kötüleşmişti kadın gün geçtikçe çöküyordu ve öleceğini hissediyordu ama tek bir korkusu vardı biricik oğlu asla büyümeyen çocuk ruhlu oğlu o ölünce oğluna ne olacaktı bu sırda kapı çaldı gelen alin ve atakandı kadın onlara bakıp gülümsedi
"gelin çocuklar ayakta kalmayın" dedi yorgun kadın alin banu teyzesinin günden güne kötüleştiğinin farkındaydı ve o da banu teyzesi ile aynı şeyi düşünüyordu banu ölürse milasa ne olurdu
yıkılırdı o yüzden abisine ısrar edip buraya gelmişti abisi milas ile vakit geçirirken oda banu teyzesiyle konuşacaktı atakan milasın yanına gidip "gel biz seninle dışarı çıkalım kuzey bizi bekliyor" dedi ve milasla dışarı çıktı
